Рыгор Барадулін - Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна

Блыт – блуд . Рана дзеўка ў блыт пашла, зблыталася з шантрапой.

Блытаўка – баламутлівая, падкая на мужыкоў.

Зблытнуўся, сыйшоўся з нейкай блытаўкай.

Блэнда – валацуга, гулёна . І гэна блэнда ўжо цягнецца.

Блэндзіць – псаваць, блоціць . Ня блэндзі мурог такой касьбой.

Блядзець – бляднець.

Зялёненькі вінаград Урадзіўся напагляд.

Як Рыгорка паглядзеў – Вінаградзік паблядзеў.

Блядэра – прасталытка . Надта ж заядлая блядэра, нічога ня скажаш.

Богамалельня – малельня, малітоўны дом . Там была жыдоўская богамалельня.

Бой – бойка. Ён пабіўся, дык за бой і адседзіў.

Боссю – басанож. Нікіпаравы малыя й зімой боссю з хаты вылятаюць. Боссю пойдзем па расе.

Бось – басата, галадранцы . Сабралася бось з усяго свету.

Боўтка – боўдзіла, бязмозглік . І гэта боўтка тут пад нагамі блытаіцца.

Бражджэль – сухая палка, кій, калі кінуць – бражджыць; яшчэ – усё высушанае . Ён ужо ўніз расцець, як бражджэль зробіўся. Бражджалёў напякла, німа чаго ўкусіць.

Брандзаваны – у бронзавай аздобе . Конь маляваны, хамут брандзаваны, толькі ў сваты ехаць.

Братавіты – дужа блізкі сябра . Ён мой сябра братавіты, як сабе, веру яму.

Брахлівы – фрывольны . Ад ейных брахлівых песняў аж у пятках колка.

Брацца – адыходзіць. Старыя па адным на той свет бяруцца.

Брацюлечка – ласкавае найменне брата . Спраўляў брацюлечка пярсцёнкі ў горадзі.

Бруд – гной пры нарыве . Скљліна прайшла, а стрыжэнь застаўся, бруд выйдзіць.

Бруёк, бруячок – рабацінне на вадзе. Сягоння бруёк маленькі. Бруячок, як на ляшчу луска.

Брухмень – пузач, брухач, пузацень . Такі брухмень – па зямлі пуза валачэцца.

Брыгаць – патрошку капаць, накрапаць. Дождж брыгаў-брыгаў ды так і не сабраўся пайсці.

Бры́дзіцца – гідзіцца, грэбаваць . Я брыджуся такога кавалера, такога п’янюгі.

Брыдзь – брыда, брыдота. Не падыходзь да гэтай брыдзі.

Брызентовікі – брызентавыя пашлапні, туфлі . У брызентовіках добра ад даўгоў уцякаць.

Брызлае – закіслае малако. Вячэрашняе малако брызлае, толькі бульбу праганяць. (Брынза, думаецца, таго ж кораня.)

Брыка – спецыяльны воз для перавозкі сена, саломы, высокія бакі накрачаны жэрдкамі . Звычайна ў брыку месціцца да двух беркаўцаў сена. За дажджом прывёз яшчэ брыку сена.

Брысік – укормлены, дагледжаны, гладкі. Глядзі ты, які брысік вырас, – хоць на ім нажы йстры.

Брэд – спажыва, здобыч . Каза сама на брэд ходзіць, а казляняткі на ваўчынай шкуры качаюцца й мамкі дажыдаюцца.

Бубён – бубен. Дзеўка ў бубён біла, як малаціла. Бугаяваць – халасцякаваць. Пабугаяваў малец уволю, усё ня мог знайсці дзеўку па свайму калену (па сабе).

Бугіня – гатунак бульбы. Дала мне бугіні на развод, пагляджу, што вырасціць.

Бугрынкі – пагоркі, бугаркі . А тыя бугрынкі я ўсе зраўняў.

Букатка – печыва, булачка; яшчэ – узгорак. Мама зранку букатак напякла. Патрапіш у лесе на букатачку – там ягад багата.

Букіш – цвялілка для барана . Баранька, букіш!

Бушлаватая – разварыстая, сопкая . Бушлаватая бульбіна ў руках рассыпаіцца.

Бушлаваць – трывожыць, непакоіць. Не бушлуй ты ейную старасць, асцепяніся.

Быдлюк, быдлюга – хамаваты ці зладзеяваты . Як стаў хадзіць у начальніках, дык такім быдлюком зробіўся. Гэты быдлюга так і пілнуіць, каб што сперці.

Бы́лле – быльнік, дзікая трава . Цыганскія хаты без сяней стаяць, гароды пазарасталі быллем да вокан.

Быць – быццам, нібыта . Сню, быць мы з Іванам ідзём лугам, а луг увесь у званочках.

Бягельня – балота, прорва. З гэтай бягельні век ня вылезіш.

Бягок – бягун, быстры . Такі ўжо бягок, што ўсюдых дападзець, усюдых паспеіць.

Бядзіць – турбаваць, непакоіць . Мне адно бядзіць, як гэта канцы з канцамі звесці.

Бяздолле – нешчаслівасць.

Бязлюднік – нелюдзімы. Бязлюднік і свайго голасу ня любіць.

Бязрљчыца – няўмека. Такая бязручыца – ні пашыць, ні памыць.

Бялюсь, белюсёк – бялюткі, выпешчаны, дагледжаны. Сынок мой, белюсёк мой, хоць нагледжуся на цябе.

Бярно – бервяно . Бярно ў бярно – аж звініць, усе бёрны здаровыя.

Бярэннік – хто бярэ . Было б што даць, а бярэннікаў знойдзіцца.