Рыгор Барадулін - Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна

Адпіцца – адсырэць, набрацца вільгаці, пусціць ваду. Дровы ў хаці ў цяпле адпілíся, ня хочуць гарэць. За ноч лайно адпілося на дварэ, ня высахла.

Адпойсаваць – адлупцаваць. За такое добра адпойсаваць варта, каб і дзясятаму заказаў. (Відаць, ад пояса.)

Адпоўніць – адсыпаць, адліць з поўнага . Адпоўні бутэльку на пахмелак. Адпоўні бочку, а то круп з коптуркам.

Адпрог – калі адпрагаюць коней з дарогі.

Адпячы – крыху спячы . Як на пасці на палцы бульбіну адпякуць, яна й смачная.

Адрадніцца – адчурацца, ачужацца радні, адрачыся. Неяк вы ўжо адрадніліся, ні на парог нагой.

Адроддзе – паходжанне. Маскалі – стараверы, а ён якога адроддзя?

Адрэчны – недарэчны. Адстань ад мяне, адрэчная гэта гаворка.

Адрэчча – непамыснасць, недарэчнасць. Адрэчча нейкая выйшла з добрага намеру.

Адстрапаліць – настроіць . Адстрапалілі малога, ён і носу ня кажаць.

Адхлон – перадых, спакой . Піцую-піцую, і хвілінкі адхлону ня маю.

Адхон – схіл, абрыў. Пакацілася кола з адхону – ні шуму, ні звону.

Адхонаваты – абрывісты. Бераг такі адхонаваты, аж страх.

Адцэбрыць – адагнаць, адпрэчыць. Адцэбрылі яго ад цёплага мейсца. (Даслоўна – прагнаць ад цэбра.)

Адчыхвосціць – даць прачуханца, вылаяць, прабраць. Як адчыхвосцілі неслуха, дык шоўкавым стаў.

Адысці – прапасці, знікнуць. Ужо снег адыйшоў. Адыходзіны – адыход з гасцей, з дому . На адыходзіны капытковую выпіць ня шкодзіць. Казу падаіла на адыходзіны.

Ад’язджáны – ад’езд, ад’ездзіны . І Селівеіха на ад’язджаны прышла.

Ажавіны – ажына . Смачныя ажавіны, толькі збіраць калюча.

Ажамеры – выціскі, асадкі, ападонне . Можа, у цябе хоць якія ажамеры засталіся, галава кроіцца, дай выпіць.

Ажнуль – аж, ажно.

Ажнуль мне галоўка баліць: Як жа мне дзетак жаніць?

Ажынаўка – гарэлка на ажыне. Ажынаўку й без закусі піць смачна.

Ажыцца – прыжыцца, атайбавацца, звыкнуць.

Ажыўшыся тут, і выязджаць ня хочуць.

Акалець – сканаць. Акалеў нябога, і на кут паклалі.

Акалле – холад, зябкасць; яшчэ – змерзлае цела. Глядзела-глядзела яго на дварэ, аж мяне акалля ўзяло. Прыкрый сваё акалля, а то ссінеў як пуп курыны.

Аколіва – ваколіца . Зялёнае аколіва ад птушыных песень глухне.

Акоцце – асцюкі . На плечы снапы ўскініш – акоцце сыпіцца, дык у капелюшы зручна.

Акраўкі – абрэзкі тканіны, якія засталіся ад кроіва. З гэтых акраўкаў нічога не пашыіш.

Аксціцца – апамятацца, прыйсці ў сябе . Аксціся, што ты такое гаворыш?!

Аксыля – вокліч да цялят. Аксыля, у хлеў, аксыля, цяляткі!

Акуратны́ – далікатны, уважлівы . Ён такі акуратны – і сабаку на «вы» называіць.

Акушок – акунёк, акуньчык . Акунь, той як дурань бярэць, акушок яшчэ дурнейшы.

Алјха – вольха. Насек белай алехі, усё ж дровы будуць.

Амјрдзіцца – апрацівець, збрыдзець . Амердзіўся ён мне, нідзе ад яго праходу німа. Амердзілася мне ўсё, куды ні глянь – свінні, а ня людзі.

Анадоень – надоечы. Анадоень яшчэ бачыліся, і нá табе – памерла.

Анелюбјць – знелюбець . Анілюбела мне гэта хата, ды ня ведаю, куды ўцячы.

Анінютанькі – нізавошта, ні ў якім разе . Да работанькі анінютанькі, а да любатанькі, ах, мае матанькі.

Апагодзіцца – распагодзіцца. Як апагодзіцца, дык гэтыя травы бяруць і ў ямы кладуць.

Апáданкі, ападонне – ападак на дне катла ці місы; яшчэ – апалая садавіна . А яму асталося толькі ападанкі з’есці. Узвар увесь выпілі, адно ападонне асталося. Наліў ападоння й частуіць, пі сам. Цэлы мех ападанак назбіралі.

Ападоліцца – быць у жонкі пад слухом . Быў малец як малец, ды ападоліўся.

Апантаны – утрапёны, нястрыманы, звар’яцелы.

Апантанаму й мора па калену, і хмары па барадзе.

Апаследкі – рэшткі, астаткі. Апаследкі дошак ссунуў з машыны.

Апіра – апора . Гэта мая апіра надзейная. Аплэвуш – ацеслівы, непадцягнуты, няўзглядны .

На такога аплэвуша ніякая дзеўка не паглядзіць.

Аплятанік, пляцёнак – буталь, аплецены лазой. Бражкі быў цэлы аплітанік, дык выпіў адзін. Пляцёнак бражкі на стол – гуляй да ночы, пакуль запацеюць вочы!

Аповалач – цямрэча, зацем, заслань . Аповалач вочы завалакла, нічога не відаць, іду як сляпая.