Рыгор Барадулін - Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна

Ачопісты – у каго шырокі азадак . Такая ачопістая, што ў дзверы не пралезіць.

Ачужэць – адбіцца ад радні, забыцца на родных.

Ачужэла дачка, на бацькоў забылася.

Ашаколы – труха, точыва, пасеі, шáшча. Шашаль так паточыць, што адны ашаколы астаюцца.

Ашљргаць – скончыцца, перастаць. Дождж аціх, зараз ашургаіць.

Ашчыцíць – шчыльна абабіць дошкамі, дранíцамі.

Ашчыціла пуню, каб кот куранят не цягаў.

Бабнік – малы, што не хоча аставацца без бабулі. А гэнаму бабніку трэба, каб баба карміла, паіла, спаць клала й калыханку пяяла.

Бабовішча – зямля, на якой раслі бабы.

Бавіцца, забавіцца – затрымлівацца. Схадзі, толькі доўга ня баўся. Дзе гэта наша мама бавіцца нешта. Як забавіцца ў гасцях, да начы дома німа.

Бавіць – забаўляць, глядзець малога; яшчэ – праводзіць ча с. Ён дзіцё бавіў. Ня робіць, а час бавіць.

Баган – багун. Баган добра ад клапоў хату ратуіць. (Магчыма, ад багны.)

Багатырка – багатая, багацейка.

Бадэка – патарчака, нешта адрэчнае, няскладнае; яшчэ – няўмека, бязручка . Прывалок з лесу нейкую бадэку, хочаць зробіць кій сабе. Кусок чалавека – бадэка, у яго ўсё з рук валіцца.

Баёк – удзельнік бойкі, задзіра; яшчэ – маленькі бой, драчка. Свярбяць кулакі ў байка. Чым якая сварка, лепі маленькі баёк.

Байбáс – пераростак, боўдзіла . Такі байбас – і ў першы клас!

Балабок – пустабрэх, балбатун . У балабока галава не баліць.

Балакі – аблокі, аблачыны . Па небі ходзюць такія цяжкія балакі.

Баламут – чмут, галавадур. Чмут-баламут, у чортавы лапці абут. (Мама тлумачыла: не баламут, а беламут, бо белае муціць.)

Балацюгі – зарослыя балоты . У балацюгах жывець страх.

Бáлмач – бесклапотнасць, бяздум’е, аблуда . Так і пражыў цэлы век балмаччу.

Банды́кі, бэндзі – несці малога заплјччу . Вазьмі сынка бандыкі – хай расцець вялікі.

Банкарт – байструк. Банкарты гуляюць у карты, а бацькавы дзеці ламаюць клеці.

Барабаніць – брынкаць, іграць.

Барвічная – баравіковая, дзе растуць баравікі.

Гэта самая барвічная мясціна.

Барлћцца – вадзіць лыжкай ў варыве, квэцацца, вэдзгацца. Пабарляўся ў місі, а есці ня стаў. Не барляйся, а еш, што далі.

Барычнѓе – насенне буракоў, морквы, капусты.

Пагодай паспелі барычное пасеіць.

Басоля – басэтля. Цяпер бабі не да солі, як зайгралі ў басолі.

Басцí – упарта казаць глупства . Што ты бадзеш адно й тое як бык?

Баўдљр, байдур – дурань, ёлуп . З баўдурам гаварыць – толькі язык студзіць. Урадзіўся такі байдур, што сорам бярэць.

Бáхар – каханак, хахаль. У яе бахары невыводныя.

Бахмачы – гронкі, кутасы . Хмель абвіўся каля алешыны, а з бахмачамі вецер дурэў.

Бацькоўшчына – родны кут, родныя мясціны, сядзіба. Гэта бацькоўшчына, я тут вырасла.

Бацяны́ – дзеці, сыны . Прыхаджу дамоў, а маіх бацяноў німа.

Бачына – бок, бакавіна. За бачыну дзеўку пашчыпаіш.

Бачэнак – маленькая бочка. Сёлета ажно пяць бачэнкаў грыбоў насаліла.

Беганіна – бегатня, марныя клопаты. Беганіны на цэлы дзень, а заробку на цень. Ад беганіны ногі адбіў, а толку ніякага.

Безздароўе – немач, хвароба . Маладому ні стому, ні злому не было, а старога безздароўя спасцігла.

Белата – белізна. Такой белатой аддаець лайно.

Бјліна – бель (гатунак яблыкаў). А яна беліна была, ад яблыкаў аж сукі трашчэлі.

Белле – святочная апратка.

Белюгá – белая гарэлка . Дай якой белюгі пацягнљць, а то ад віна галава баліць.

Бјркавец – дзесяць пудоў . Спраўнай карові на зіму беркаўцаў пад дваццаць сена трэба, ня мені.

Біць – ісці напралом, уцэла . Куды мы б’ём у хмызы, дарога ж збоку.

Благаваты – слабы, кепскаваты . Конь благаваты, а трэба дзёран уздзіраць.

Благатá – дрэнны, дрэнь. Пашлі мы ў клуб, а там сабралася адна благата.

Блáжыць – робіцца блага . Блажыць яму нешта пасля пачастунку.

Блот – марнаванне. Піцаваў, працаваў, а ўсё ў блот пашло, як чорт зблоціў.

Блоціць – марнаваць, псаваць . Нечага козамі сена блоціць, яны й лыка з’ядуць. Толькі сукно зблоціў, а паліта не пашыў.