Рыгор Барадулін - Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна

Гацíць – працаваць . Ён гаціць на іх увесь век.

Гбанікі – палазы ў санках, якія гнуць у адрозненне ад капанікаў. Трэба ўмець выбраць лясіну на гбанікі, каб не сукаватая была.

Гбацца – гнуцца. Нага ня гбаецца, неяк хадзіць. Гваздкі – гваздзікі . Ужо й гваздкі прабіліся, неўзабаве загарацца.

Геройка – смелая . Ты такой геройкай ня будзь.

Гешэфт – справа, інтарэс . Усё гешэфты нейкія водзіць з ім. (Ад ідыш – здзелка.)

Гібель – шмат, процьма . Сёлета ягад гібель. Гілець, загілець – гарэць; яшчэ – дужа захацець .

Загілеў малец жаніцца, і слухаць нікога ня хочаць. (Адсюль, відаць, і гіль, і карова чырвонае масці – Гілёня.)

Гладка – зусім, ушчэнт . Гладка забылася, чаго прышла сюды. Гладка збяднеў.

Гладкі – укормлены, дагледжаны, спраўны . Ад таго казак і гладак, што пад’еў і набак. Яна баба гладкая, спраўная.

Гламыздá – нязграбны, неахайны. Такая ўжо гламызда, аж глядзець страшна.

Глінабітка – хаціна з жэрдзя й гліны . У глінабітцы зіму перажылі.

Глінянік – гліняны гаршчок . У гліняніку крупы лепі ўпрэюць.

Глотнічаць – гарланіць, ірваць глотку . Нячым глотнічаць, лепш справай займіся.

Глушнí – вушы (грэбліва). Што табе – глушні пазаклала, што ня чуіш?

Глыжы, глыжэўе, груд – засохлыя, зацвярдзелыя камякі зямлі. Дождж як пашоў, глыжы пабіў, бульба ўзялася, пашла ў рост. Хто палку возьміць, а гэтыя дык грудам.

Глык – глыток . Піцця таго ўсяго на два глыкі.

Глюганосы – глюгаты . І прыляцеў глюганосы крук.

Глџма – глюкаты; яшчэ – няветлы. Глюма такая страшная сядзіць, слова ня скажа.

Гнётка – тоўстая кішка . Такую грузь падымаў, аж гнётка вылезла.

Гнілінá – хваравіты, слабы на здароўе, запáдлівы.

Такая ўжо гніліна, вецер дыхнець – валіцца.

Гнуцікі – санкі з гнутымі капыламі . Гнуцікі такія лёгкія на бягу.

Гняваш, гнявы (мн. лік) – гняўлівы, сварлівы, злапомны. У гневаша не на мейсцы душа. Гнявы ня ставяць хлявы.

Гнянљць – ударыць, грымнуць. Як гнянљ, дык доўга помніць будзіш.

Гой – адчайны чалавек, разак . Такі гой – нікому не саступіць.

Гойкаць – гукаць, крычаць, клікаць. Гойкалагойкала, каб хто дзе. Вы тут грыбы сабірайце, мяне не чапайце, ня гойкайце.

Голлю – галяком. На дварэ зіма, а рабёнак голлю бегаіць.

Гоміна – шум, вэрхал, гам; яшчэ – чутка, прачутка. Гоміна на ўсю хату, нічога не разбярэш. Далёка пра яго гоміна пашла.

Гоншчыкі – хто гоніць плыты. Зімой на рум звозюць лес. А вясной, як лёд сходзіць, з пакоту з гары пускаюць лясіны, а іх па рацэ гоншчыкі гонюць.

Гоп – гукаперайманне. На адным чаравіку заднік ёсь, а на другім німа, ідзець – адзін гоп, другі шлёп.

Грабёлка – грабянец, часадла.

А пара-пара грабёлачкі шукаці, А пара-пара русую коску часаці.

Грабінá – труна, дамавіна . Якую грабіну зробілі б, дык і з нечага.

Гравінь – гравій. Дарогу гравіням усыпалі. Граміла – вялікі, здаравіла, моцны; яшчэ – няскладны. Грамілу гэтага толькі ў аглоблі запрагаць. Гэны граміла паверніцца, дык і перакуліць лёгка.

Грокат – грукат. Ён без нагі, паваліцца – будзіць грокату.

Гругнíць – бубніць, мармытаць . Нешта гругніць, а я пра сваё думаю.

Грљда – змерзлая глеба, без снегу . Па грудзі йсці – як на злом галавы.

Грљдам – гуртам, юрмой . За ёй кавалеры грудам валяць.

Грузáлкі – кавалачкі. Гарбуз разварыўся, толькі грузалачкі дзе-нідзе пападаюцца.

Грузь – цяжар. Такую грузь валок, во здаравіла.

Грыбёт – хрыбет. А пітух заядлы такі – куры́цы выдраў увесь грыбёт.

Гры́вісты – з грываю . Конік у нас быў грывісты, спраўны, ляціць, а грыва віх-віх, як мурог пад ветрам.

Грыжáнка – бручка. Грыжанка маладая смачная, хрупаіш і хрупаіш.

Грымотнік – зёлка. На лузе расцець грымотнік, рыхтык дзятлінка. Як гром грыміць, збіраюць, пасля свенцяць і кураць хату.

Гудзець – калі свіння кнура хоча . Свіння гудзіць, да кнораза трэба весці.

Гукáць – гутарыць, талкаваць . Хоць пагукала з добрым чалавекам.

Гулы́ – водгулле, рэха . Хата пустая – аж гулы йдуць. Пярун як ударыць – гулы далёка йдуць.

Гумовікі – гумовыя боты. У гумовіках і ў балота, і з балота – і нага сухая.

Гумонны – ганарысты, фанабэрысты . Гумонны – куды там, нікога, апрыч сябе, і відам ня відзіць.

Гурунцавацца – хвалявацца, халяраваць, кіпяціцца. Не гурунцуйся гэтак, усё ўладзіцца, пагурак (жывот) згладзіцца.