Рыгор Барадулін - Журавінка

ім карціць адно пытанне:
Хто к ім будзе,
Хто кім стане?..

Евангелісты
(Яны заўсёды сцелюць лістам)

Егвангелле адно для ix —
Увесь набор
Уласных кніг.

Адвянцісты
(Умеюць адвінціцца)

Ад вымовы,
Ад нагрузкі,
Ад кілішка,
Ад закускі.

. . . . . . . . . . . . .

Калі зашмат
I сект i секцый,—
Пегас на водшыбе пасецца...

He ўсім яна прыемная,
Камісія прыёмная...
Тут справы патаемныя,
Гуляюць часта «ўцёмную».
Ідзе абмяркаванне думна,
Грунтоўна,
Доўга,
Нават сумна.
Сур'ёзны тут вядзецца рэй.
Ды з рэплікамі
Весялей!
У рэпліках —
Парады,
Звады.
Ушчэнт карчуюцца
Літляды!
Клапоцяцца пра маладых:
Каго — ў Саюз,
Каму — пад дых...

— Лепш пачакаем —
Малады...
Хоць, праўда, мы ў яго гады.
Так, нам было не да навукі!
А зараз моладзь —
На ўсе рукі...
— Ba ўсім патрэбна ведаць меру.
Прымі, а потым —
Дай кватэру!..

Падумаць варта на той конт,
Што церабіць панне літфонд...
Перакананы рэаліст,
Заўважыць слынны раманіст:
— Ён зборнік выдае
Другі,
А ўсё не аддае
Даўгі.

— I не такі ўжо майстра сталы,
Каб з Бахусам вадзіць хаўрус.
Ён рэстаранным філіялам
Зрабіць захоча ўвесь Саюз!

— Яшчэ як талент не паспеў,
A ўжо развесціся паспеў!

— У акадэміі працуе
I манаграфіі прасуе.
Дагэтуль пра мяне — няма,
Відаць, спяшаемся дарма!

— Заўжды прамоўцаў атакуе,
Заўжды масцітых крытыкуе,
Заўжды шле кпіны з задняй лавы...
Яшчэ прымажацца да славы!

— Кандыдатура тут не тая —
Ён нашых твораў не чытае...

На ўзрост бываюць часам скідкі
— Мы разам з ім
Насілі світкі...
Мы разам бегалі ў грыбы.
Ў яго узросце не любы
Працягвае пісаць упарта.
Прыняць за цягавітасць варта!..

— Мусоны дзьмулі
I пасаты,
Шчырэў ён,
Чэсны працаўнік...

— Пачэсныя займаў пасады,
Як прынцыповы кіраўнік.

— Ён трошкі ў росце быў засеў
Хай невялікі —
Свой засеў!

— На пенсію ён пойдзе скора.
Ім кіраваць —
Не ведаць гора!
Ён будзе ў клуб хадзіць ахвотна
Бо дома ўжо сядзець маркотна!

Тут кожнага
Як след ацэняць,
А калі трэба,—
Дык заценяць.

. . . . . . . . . . . . . .

Калі б камісію прасілі
«Прафільтраваць»
Свой склад на міг,
Яны б, напэўна, пракацілі
На вараных
Сябе саміх...

Пенсіённыя дзяды
Успамінаў шлюць пуды.
Хай пуды —
Няма бяды!
Шлюць дзяды
Гады ў рады.
Прачытаўшы два абзацы,
Можна ў момант развязацца.
«Не сіроцьце чалавецтва,
Адашліце ў выдавецтва».
Зноў у думках стаж лічы,
Бо зайздроснікаў лычы
Цягнуцца сюды
Упарта.
Ды зважаць на ix
Не варта!
Адказаць заўжды не позна,
Там, дзе прозна,—
Не завозна.

Трэба пільны інтарэс
Праявіць да паэтэс!

Паэтэсы ў мідзі,
Міні.
Тут i ў жар,
I ў холад кіне!

Трэба пракансультаваць,
Трэба сарыентаваць,
Трэба сарыентавацца.
Асалода; а не праца!

Драматургаў
Тут не лаюць —
У тэатры адсылаюць,

Пішаш пра дзяцей,
Пра школкі —
Ёсць «Бярозкі»,
Ёсць «Вясёлкі»!

Праўда, клопаты,
Калі
Юбілей Махтум-Кулі,
Ці Прыходзьку—пяцьдзесят
(Чуць ацэнку рад
Сабрат!)
Думаюць,
Не спяць у шапку.
Пішуць тэкст,
Кладуць у папку.

Кансультанты не лютуюць,
Кансультанты
Кансультуюць.

Аўтар малады,
Ды ранні
Сам рэдакцыі тараніць...

Нібы на другой планеце,
Ціха ў важным кабінеце.
На стале застылі коні,
Не заржуць яны ніколі.
Хто, як кажуць,
На кані,
Прагне толькі цішыні.
Тут не спяць,
Не даядаюць.
Засядаюць,
Засядаюць...
Трэба ахаваць прыроду,
Паказаць сябе
Народу
Ці адкрыць найадмысловым
Вечар нейкі уступным
Словам.
Баламута ўзяць у шоры,
Паказаць гасцям азёрьк
Спраў хапае
Да адвалу.
Мала дня
I ночы мала!
Так i ўзімку,
Так i ў летку,
Так пад вечар,
Так i ўранку.
Добра,
Калі ёсць даведку
Друкаваць каму
На бланку
Ды пахукаць на пячатку.
Не,—
Дык пачынай спачатку
Казачку пра бацяна.
Спраў нязнятых —
Цаліна!