Рыгор Барадулін: Журавінка

Хоць бы ўкралі порткі,
Каб дадому галяком
Ён патросся, порсткі!
Дома ты за ўсім сачы.
Дрэмле ліха ціха.
Вось махну адна ў Сачы,
Буду й я маржыха!
Там рахманыя «маржы».
Выйдзе з рэстарана —
Хоць з яго гужы
Вяжы,
Хоць кладзі да раны!

Летам,
Восенню,
Зімой
Толькі й чуеш:
— Ну, а мой...
У мужчын заўсёды лад,
Жонак у спакоі
Пакідаюць, мыркнуць: «Ат!»
I махнуць рукою...

У гераіні славы шмат.
А бацька ўсё заценены.
Нібыта ён не вінават,
Як той казаў,—
Уцэнены.

Я ўжо не буду пра сябе,
Хоць кошка у душы шкрабе.

Як не ўрасці ў зямлю,
Калі
Чаўпе другі па-шчырасці:
— Бач, гераініны пайшлі,
Турбот хапіла вырасціць...

Як бы не бацька
Я, Максім,
Як бы мяне
Няма зусім!

Яно, вядома,
Нервы,
Час,
Вядома,
Клопат — клопатам.
Мяне
Паклікалі б хоць раз,
Каб падзяліўся вопытам,—
Як гадаваць,
Як бедаваць,
Як дочак замуж выдаваць.

Не звык я змалку якаць,
Ды ў справе важна —
Якасць!..

Ідуць
турботы
чарадой...
I ўсе яны —канкрэтныя!
Не грэх сустрэцца мне парой
З сябрамі —
За дэкрэтныя!

Кар'еры салодкі спадман
Вясёлая камандзіроўка:
Спачатку
Таксі,
Рэстаран,
А потым—
Трамвай,
Сталоўка...

— Ты ж такі,
Як твае лайдакі-дружбакі...
— Ну i што,
Калі піва вып'ю...
Размяняю зарплату на медзякі
i грашыма цябе засыплю!

— Сябе яшчэ персонай важнай лічыш!
Мне не хапае зла!
Ты страціў чалавечае аблічча.
— Аддай,
Калі знайшла!

Казёл
Ca збродлівай пароды
Не пільнаваўся хаты,
Любіў чужыя агароды,
Таму i сам
Рагаты.

Ну што ўдавец,
Hi тпру, ні ну...
Узяў сабе ўдавіцу.
Ёсць на каго ўзваліць віну

І ёсць з кім пасварыцца.
У хаце,
быццам у вуллі,
Тут
сумаваць няма калі!

На нейкі міг
Вулей заціх —
Рой
высыпаў на сонца...
— Глядзі, як б'юць мае тваіх!
Мікіта кажа жонцы.

— От, цешыцца надумаў хто!
Здзяцінеў (бачаць людцы).
Лепш прыкусі язык,
а то —
Да нашых дабяруцца!..

Спакойна клённікам ідзе,
Зялёны ліст смакуе,
Глядзіць,
Надраць бы лыкаў дзе,
Зглыдаць кару б якую...

Ды здрыганулася каза —
Трывожны ўчула шорах.
Хутчэй бяжыць схавацца
За
Пагорак.
Раптам — вораг!

Трасе ад страху
Барадой!
Над ёй дрыжыць
Асіна!
Каза радзілася казой —
Цікаўнасць перасіліць:

Яна вяртаецца назад,
На тое ж месца акурат,
Каб паглядзець
хто там такі?

...Вось так i ловяць коз ваўкі.

Кожны раз
На Новы год
Робіць Дзед
Мароз абход...

Ёсць размова
ў мамы з татам:
— Свята быць павінна
святам

Дзеда для дзяцей бяром —
Сазваніся ты з бюром.
Раз завецца так яно —
Добрымі паслугамі,
I сябруем з ім даўно,—
Нас бюро паслухае!
Каб было ўсё з глагадзе,
Грошы плацяць загадзя.

I вясёлы Дзед Мароз
Пачынае мотакрос.
— З Новым годам!
З Новым годам!
З новым снегам!
З новым лёдам!
З ліўнямі, з пасатамі!

З новымі пасадамі!
Дзед Мароз дае пакункі,
Дарагія падарункі.
Побач з Дзедам механоша.
Дзед ласкавы, Дзед харошы
Як на дзіва Дзед багаты!
А Снягурка — не для таты!
Усміхаецца малая.
Мама тату больш не лае.
Аж падскоквае малы.
Дзеда просяць за сталы.
Слаўны Дзед Мароз вусаты!
Налівае Дзеду тата.

Весялее мотакрос.
Весялее Дзед Мароз.
Ад квартала да квартала
Сагразаецца памалу.
Выступае пот на твары,
Горача, нібы ў Сахары!
Тостаў Дзеду не шкада.
Замінае барада.
Просіцца кажух з плячэй,
Трэба ўсё канчаць хутчэй...
I яшчэ ў адной кватэры
Дачакаліся вячэры.
Плачуць дзеці нездарма,
Бо Мароза ўсё няма!
— Дзе вясёлы Дзед Мароз?.

Міліцыянер павёз...

Ты пад вакном не стой
Да самай раніцы.
Я не пайду з табой —
Ты горкі п'яніца.

Я не хачу з табой
Быць i хвіліначкі,
Бо ў цябе любоў
Да чацвярціначкі.