Рыгор Барадулін: Журавінка

Хутчэй накласці каранцін —
Да шкодніцтва тут блізка!
Аловак трэба скараціць
На даўжыню агрызка.

Каб вольна дыхалі дубы
I пушчы не каналі...

Аловак стаў такім, як быў,
Аж двойчы ўдасканалены.

Ты шэпчаш:
— Назола... Спакою няма...
Каб чула суседка:
— Ідзіце дахаты!
Я сцішана:
— Крык падымаеш дарма...
І ў голас:
— Прабачце, прыйшоў пазнавата...

Вецер аб вугал вытнецца,
Памкнецца назад
Да прысад.
Слуцкая брама.
Мытніца.
Дукаты сып,
Лістапад!

...Аж сонца задзівілася,
Хавае ў хмары твар.
З размахам радзівілаўскім
Гудзе, шуміць базар!

Як з бібліі,
Аблудная
Авечка спіць з ягнём.
I верабей палуднуе
Дармовым ячмянём.

Хапае тлуму, лопату.
Ды не зважай на ўсё!
Не мела баба клопату —
Купляе парасё!

Ну што ж, малеча, енчы.
Зарохкаць прыйдзе час...
— Малы, затое ешчы,
Усе ручаць у нас...

Тост вясельны дзядзька рэжа,
Замачыў рашоты:
— Каб ламіўся стол ад ежы,
Ложак — ад пяшчоты!..

І цягнуць
(Як не зрынецца
Воз ад гульбы такой?!)
Свінню, што імянінніцу,
За вушы талакой.

На вагі не адважыцца
Ісці сама «мадам».
Не так і лёгка ўзважыцца
Трынаццаці пудам!

Прывёз хлапец на ровары
Курэй i мёду збан.
Пытаюць густабровага:
— Як здароўе, пане Ян?,.

...Певень будзіў мяне ўранні,
К абеду на стол паспеў.
Да берага быстрай Лані,
Кажуць, даносіў спеў...

...Плыві, маладжавая поўня
Бывайце,
І тлум,
I ціш!
Яшчэ раз вецер напомніў,
Услед прасвістаў:
— Няс-сві-жж!..

Шаноўны прафесар!
Адкіньце кульбу!
Чытайце лозунг:
«Усе —
на бульбу!»

I аспіранты —
Усе на бульбу!
Хай тэм кандыдацкіх
Спачыне бабулька!

Хай тэм кандыдацкіх
Бабулька спачыне.
У снах кандыдат
Хай павысіцца ў чыне!

А бульба —
Паважная вельмі кабета.
Уважлівых любіць —
Запомніце гэта!

А вы, гараджане,
Паменей бунтуйце,
Азяблую бульбу
Ашчадна буртуйце!

Азяблую бульбу
Ашчадна буртуйце.
На кволыя пальцы
Пальчаткі рыхтуйце!

Але не падумайце,
Што вы —
Калумбы.
Тут i да вас
Зачыналіся клубні!

Тут зоры такія
Міргаюць уночы.
Запомніць навек ix,
Хто ўбачыў аднойчы

Хай бульба
Марозліва
Пальцы халодзіць,
А верасень
Зманліва
Сэрца малодзіць...

Нібыта ў эфіры, бунтуе, плыве
Тлум надакучлівы ў галаве.
У спелым калоссі,
Траве-мураве
Транзістар галосіць,
Транзістар раве.
Ах, містар транзістар,
Крыху цішыні!
Ды толькі слухаць містар
Ані
Наіўнай просьбы маёй
Не хоча,
Па-французску пяе,
Па-англійску рагоча.
Ліхвярскай рукой
Забірае спакой.
Што яму салавей
Над прыціхлай ракой?!
Аж хочацца ўшацкаму салаўю
Для рыфмы выгукнуць:
— Ай лаўлю!.. [ 1 1 Я кахаю (англ.). ]

Хто не знае,
Што жанчыны
Не збяруцца без прычыны.
Тут навіны ні пры чым —
Ёсць штодня зашмат прычын

На павестцы дня мужы —
Для прамоў няма мяжы!
Летам,
Восенню,
Зімой
Толькі й чуеш:
— Ну, а мой!..

— Гэта што,
Нічога ў вас,—
Дама важная ўздыхае,—
Мой, паверце, кожны раз
Пахне новымі духамі!

— Валацугі, лайдакі,
Завяліся мухі ў носе!
Мой вынослівы такі —
З забягайлавак выносяць.

— Мой гаворыць:
Многа «спраў».
Цягнецца дамоў пад ранак.
— Мой таксама,—
«Шэфства» ўзяў...
А над кім?
Над рэстаранам!

— Мой, хоць кепскі гаспадар,
Праўда, не бярэ ні кроплі.

— Ну, а мой, як той камар,
Столькі п'е —
Пакуль не лопне.

— Дарагая, не кажы.
Хай бы жлукціў, хоць заліўся.
«Запісаўся я ў маржы!» —
Летась, дурань, пахваліўся.
У палонку як нырне
(А бадай ты не памёр!),
Думаю, сядзі.на дне.
Выплыў,
Фыркнуў, як бабёр!
Паспрабуй пазнаць,
Што горш?
Быў Мікіта,
Зараз — «морж»!
П'юць гарэлку на ігрышчах
Людзі,
Ну, а мой — баржом.
Круціць вус
Ды носам свішча:
«Мне не можна,
Стаў маржом!»
Людзі больш пра гаражы,
Пра сервізы
Ды пра дачы.
Ну, а мой сабе —
ў маржы.
A ні ў вус не дзьме,
Лайдача.
Хоць пагрэлі б раз кійком,