Аляксандр Аляшкевіч - Гэта самотная зорка Венера

Здесь есть возможность читать онлайн «Аляксандр Аляшкевіч - Гэта самотная зорка Венера» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Жанр: Современная проза, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Гэта самотная зорка Венера: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Гэта самотная зорка Венера»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Праз колькі летаў былая вайдэлотка падаравала князю аж дзесяць спадчыннікаў! У тым ліку і сына, які ў сталым узросце зрабіўся вялікім ваяром Літвы…

Гэта самотная зорка Венера — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Гэта самотная зорка Венера», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Маці дома не было, фрау Шуман – таксама. Відаць, паехалі ў горад па прадукты. Яны заўсёды гэта рабілі па аўторках. Ёхан няспешкі падняўся на другі паверх, пайшоў да свайго пакоя, але раптам пачуў прыгожую меладычную музыку. Гукі даносіліся з пакоя маці, ігралі на ейным фартэпіяна. Музыка была надзвычай плаўная, ціхая, самотна–чароўная, хоць і незнаёмая Ёхану. Міжволі заслухаўшыся, ён наблізіўся да расчыненых дзвярэй. Так ён і ведаў. На бліскучым чорным фартэпіяна грала госця. Дзяўчына сядзела крыху наўскос. І Ёхану ўва ўсім харастве адкрылася тонкая яе паясніца, крутаваты выгін прыгожых клубоў, пышныя валасы, якія бялёсай капою рассыпаліся па плячах дзяўчыны. Аж карцела да іх дакрануцца. Рукі госці – лёгкія, тонкія, трапяткія – амаль няўлоўна краналіся клавішаў.

Адчуўшы цёплае дыханне за спіной, дзяўчына перапыніла гранне, павярнула галаву. Засяроджанасць на яе твары змянілася ценем разгубленасці.

– Прабачце, але фрау Вайс дазволіла мне крыху пайграць, – вінавата прамовіла яна, чамусьці звярнуўшыся да Ёхана на “вы”.

– Не– не, ты не звяртай на мяне ўвагі. Калі ласка, іграй, – хутка прагаварыў Ёхан. – Я проста хацеў паслухаць.

– Табе спадабалася? – зацікаўлена спытала госця.

– Вельмі. Прыгожая музыка, – шчыра адказаў Ёхан.

Твар дзяўчыны пасвятлеў.

– Гэта паланез Агінскага “Журба па Радзіме”. Ён лічыцца польскім, хоць нарадзіўся ў нас, у Беларусі, – весела вымавіла яна. – А граць я навучылася ў музычнай школе.

Чуйныя тонкія рукі дзяўчыны апусціліся на чорна–белае поле клавішаў. Паплыла музыка: ціхая, чароўная, самотная. І Ёхан, міжволі прытаіўшы дыханне, заплюшчыў вочы. Адплюшчыў, калі пачуў на лесвіцы голас фрау Шуман, якая вярнулася з магазіна і клікала яго абедаць. Сыграўшы заключны аккорд, Алеся, варухнуўшы капою валасоў за плячыма, павярнулася.

– Цябе, здаецца, клічуць, – вымавіла яна. – Заходзь, калі хочаш, пасля абеду да мяне.

– Данкэ, я зазірну, – ціха прамовіў Ёхан і, падзякаваўшы дзяўчыне за цудоўную музыку, пайшоў.

Але зайсці пасля абеду, як абяцаў, да Алесі Ёхан не адважыўся.

Яна сама завітала вечарам да яго.

Ёхан якраз наладжваў тэлескоп, калі ў дзверы ціхенька пастукалі.

– Хто там? – выгукнуў ён. – Заходзьце, калі ласка.

Рыпнулі дзверы. Адарваўшыся ад люстэркаў, Ёхан падняў галаву і ўздрыгнуў. У праходзе стаяла Алеся.

– Да цябе можна?

– Я–я, біттэ, – разгублена прамармытаў Ёхан, адвёўшы позірк убок. Не, ён не мог без трымцення глядзець у гэтыя вялікія вірлівыя дзявочыя вочы, што пазіралі на яго.

Алеся прайшла ў пакой, прыпынілася ля кніжных паліц, аглядзела іх. Лёгкая ружовая майка і светла–сінія джынсы вабна аблягалі яе вытанчаную постаць.

– А мне фрау Вайс, як бачыш, ужо дазволіла хадзіць, – з настроем прамовіла яна. – А твой пакой я амаль такім і ўяўляла. – Позірк яе спыніўся на тэлескопе. – Гэта што, тэлескоп? Ты назіраеш за зоркамі? А мне можна зірнуць? Я яшчэ ніколі не глядзела праз яго на зоркі.

Ёхан страпянуўся:

– Чаму ж, калі ласка.

Ён счакаў, пакуль Алеся села на стул, дакрануўся да тэлескопа, наблізіў да яе твару акуляр. Дзяўчына прыпала вачыма да яго.

– Божа, якая прыгажосць! – усклікнула яна. – Колькі зорак! І якія ж яны ўсе буйныя!

– Гэта Млечны Шлях, – узрадаваўся Ёхан, што дзяўчына падхапіла размову. Прысеўшы побач з ёю, ён крануў рукою тэлескоп, скіраваў ягонае шэрае вока на Палярную зорку. – А вось гэта – бачыш, коўш – Малая Мядзведзіцца, побач, крыху вышэй – Вялікая. Дарэчы, як будзе на тваёй мове гештэрн?

– Сузор’е.

– Сузор’е, – задуменна паўтарыў Ёхан дзівоснае замежнае слова.– А штэрн?

– Зорка.

– А зоннэ?

– Сонца, – адказала Алеся.

Ёхан павярнуў тэлескоп на заходнюю частку неба.

– Дас іст абэнд штэрн, – сказаў ён.

– Ранішняя і вячэрняя зорка! – радасна выгукнула Алеся: Венера!

– Венэра, Венус, – задуменна паўтарыў Ёхан, – Зэрка Венэра.

Па твары Алесі мільгнула мяккая ўсмешка.

– Трэба казаць не зэрка, а зорка, – зычліва паправіла яна Ёхана. І пачала раптам дэкламаваць на сваёй мове:

Зорка Венера ўзышла над зямлёю.
Светлыя згадкі з сабой прывяла…
Помніш, калі я спаткаўся з табою,
Зорка Венера ўзышла.

З гэтай пары я пачаў углядацца
У неба начное і зорку шукаў.
Ціхім каханнем к табе разгарацца
З гэтай пары я пачаў…

Прачытаўшы, Алеся пераказала сэнс верша на нямецкай, дадала:

– Гэта верш Максіма Багдановіча, ёсць у нас такі цудоўны паэт.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Гэта самотная зорка Венера»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Гэта самотная зорка Венера» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Барыс Мікуліч - Зорка
Барыс Мікуліч
libcat.ru: книга без обложки
Алесь Аляшкевіч
libcat.ru: книга без обложки
Аляксандр Капусцін
Аляксандр Чужынін - Зборнік сцэнічных твораў
Аляксандр Чужынін
libcat.ru: книга без обложки
Аляксандр Капусцін
Іван Шамякін - Злая зорка
Іван Шамякін
Маргарыта Аляшкевіч - Мадэль для забойства
Маргарыта Аляшкевіч
Аляксандр Гужалоўскі - «…Міласці Вашай просім»
Аляксандр Гужалоўскі
Наста Манцэвіч - Гэта ня лічыцца
Наста Манцэвіч
Отзывы о книге «Гэта самотная зорка Венера»

Обсуждение, отзывы о книге «Гэта самотная зорка Венера» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x