Кастусь Тарасаў: Тры жыцці княгіні Рагнеды

Поп- святар, старажытнае запазычанне з гоцкай мовы (ад: папа - бацька).

Почат- світа.

Прывілей- вялікакняжая ці каралеўская грамата аб дараванні пэўных правоў.

Прусы- народ, які насяляў узбярэжжа Балтыкі (сённяшняя Калінінградская вобласць Расіі). У ХІІІ стагоддзі пасля задушэння паўстання часткова анямечаны, большая частка вынішчана Тэўтонскім ордэнам. Пазней на гэтай тэрыторыі была нямецкая дзяржава Прусія.

Рэйзы- наезды, паходы крыжакоў.

Сарацыны- так удзельнікі крыжовых паходаў на Палесціну называлі арабаў; нямецкае рыцарства перанесла гэтую назву на прусаў, жамойтаў, ліцьвіноў, супраць якіх хадзіла нібыта ў крыжовыя паходы з мэтай далучэння да хрысціянства.

Свечнік- службовец вялікага князя, які адказваў за асвятленне пакояў, запаходні.

Свіран- гаспадарчая пабудова для захавання збожжа.

Сойм- заканадаўчы і кантрольны орган улады.

Стрый- дзядзька па бацьку. Стрыечны брат - дваюрадны брат па мужчынскай лініі. Дваюрадны брат па жаночай лініі - вуечны брат; вуй - дзядзька па маці.

Схізма- царкоўны раскол; схізматыкамі (схізмай) праваслаўныя называлі каталікоў, а тыя, у сваю чаргу, - праваслаўных.

Тараса- зруб на калёсах з прыладай для разбурэння замкавых варотаў і сцен.

Тарасніца- невялікая гармата.

Феразь- верхняя мужчынская вопратка.

Цёця- бажаство ўраджаю ў беларускай дахрысціянскай рэлігіі.

Чашнік(піўнічы) - службовец вялікага князя, які адказваў за напоі.

Шыхт- шэраг.

Шчадрэц- пярэдадзень Новага года (шчодрая куцця); адзначаўся праз тыдзень пасля Каляд.

Яга- бажаство смерці ў беларускай дахрысціянскай рэлігіі.

Яцвягі- народ, які жыў на тэрыторыі Белавежскай пушчы і прылеглых землях, у рэгіёнах рэчак Ясельда, Нарва, Кшне, Зэльва, Сакольда, Мухавец. Яцвягі паўплывалі на фарміраванне беларускай мовы. На былых яцвяжскіх землях стаяць гарады Берасце, Драгічын, Сувалкі, Беласток, Кобрын. Характэрныя яцвяжскія імёны - Коман, Павіла, Скаман, Рыкала, Галейка, Скурко, Сох, Вазола, Дзіркот, Галат ды інш. - увекавечаны ў беларускіх прозвішчах. Як самастойны народ яцвягі зніклі ў выніку працяглай агрэсіі з боку палякаў, валынцаў, крывічоў, а потым і Тэўтонскага ордэна. Канчаткова зніклі ў 1283 годзе пасля задушэння немцамі прускага паўстання.