Vilyam Şekspir - Romeo və Cülyetta

Ölüm yuxusundan ayılacaqdır.

Romeo bir xəbər bilmədiyiçün

O mənə lenətlər yağdıracaqdır.

Yenə Mantuyaya məktub yazaram.

Romeo buraya gəlenə kimi

Cülyetta hücrəmdə qalar gizlicə.

Ah, yazıq qızcığaz ölü diyarda

İndi diridiri yatır məzarda.

Gedir.

Qəbiristanlıq. Kapulettilərin sərdabəsi. Paris ilə əlində gül və məşəl gətirən nökər daxil olurlar.

Paris.

Məşəli mənə ver, çəkil bir yana.

Yox, söndür məşəli, məni görərlər.

Get, o ağacların altında uzan,

Söykə qulağını bir çuxur yerə.

Torpaq bomboş olur qəbiristanlıqda,

Addım atılantək eşidəcəksən.

Bir səs gələn kimi o saat fıt çal,

İndisə mənə ver sən o gülləri.

Di get, əməl eylə dediklərimə.

Nöker (kənara).

Tək qalmaq dəhşətdir qəbirstanlıqda.

Qorxuram, neyləyim, əlacım nədir?! Gedir.

Paris.

Örtüm yatağını güllərlə, ey gül!

Yorğanın daşlardır, döşəyin torpaq.

Sənin məzarmı şeh ilə deyil,

Odlu göz yaşımla yuyaram ancaq.

Bu fani dünyada necə ki, varam,

Hər gecə üstündə ağlar, ağlaram.

Nökər fit çalır.

Oğlan xəbər verir, nəsə var demək,

Hansı avaradır gələn bu gecə,

Mənim matəmimi gör pozur necə?!

Əlində məşəl var?!

Gizlənim gərek.

Gizlenir. Romeo ilə Baltazar əlində məşəl, ling və külüng daxil olurlar.

Romeo.

O lingi, külüngü mənə ver, tez ol.

Götür bu məktubu, saxla bir yerdə,

Onu səhər tezdən atama çatdır.

Məşəli mənə ver. Ancaq sən canın,

Nə səsimi eşit, nə üzümü gör,

Get burdan, işimə mane olma gəl.

Zövcəmin üzünü görməkdən ötrü

Ölüm yatağına girirəm indi.

Onun barmağında məzara gedən

Qiymətli üzüyü çıxarım gərək,

Mühüm bir iş üçün mənə lazımdır.

Odur ki, get burdan, dayanma artıq.

Əgər geri dönüb sən məni pussan,

Allaha and olsun, səni doğrayıb,

Səpəcəyəm bütün tikələrini

Bu acgöz, bu doymaz qəbirstanlığa.

Bu zülmət gecətək qorxunc qərarıra

Tufanh dənizdən, ac bir pələngdən

Daha amansızdır, daha qəddardır.

Baltazar.Gedirəm, mən sizə mane olnıaram.

Romeo.

Onda dostluğunu sübut edərsen

(Ona pul verir).

Al. Xoşbəxt ol, sağ ol, ey yaxşı adam.

Baltazar (kənara).

Yox, burda dayanıb gözləyim xəlvət.

Baxışı müdhişdir, niyyəti dəhşət.

Gizlənir.

Romeo.

Ey ölümün acgöz mədəsi, məzar,

Dünya gözəlini uddun sən, murdar!

İylənən ağzmı açıb mən indi

Sənə təzə yemək yedirəcəyəm!

Sərdabeni açır.

Paris.

Bu ki sürgün olmuş o Montekkidir.

Qaynımı öldürdü, qardaş dərdindən

Cülyetta ağlayıb, köçdü dünyadan.

O rəzil burada dolanır niyə,

Gəlib ölüləri təhqir etməyə?

Onu tutacağam. (İrəli çıxır).

Dayan, ey alçaq!

İndi də ölüdən qisas alırsan?

Sürgündən qaçıbsan, dustaqsan mənə.

Tabe ol, gəl, gedək, sən ölməlisən.

Romeo.

Düzdür, ölməliyəm, gəldim bununçün.

Çıx, get, əziz cavan, toxunma mənə,

Gəl, sınağa çəkmə bu divanəni.

Düşün öldürdüyüm bu gənclər haqda,

Onların bu acı taleyindən qorx.

Dayan, cin atına mindirib məni,

Sən məni yenidən günaha salma.

Allaha and olsun, ey nəcib oğlan,

Mən səni özümdən artıq sevirəm.

Buraya gəlmişəm silahlanaraq

Yalnız özözümdən qisas almağa.

Qaç burdan, get, yaşa, sonra de fəqət,

Bir dəli eylədi mənə mərhəmət.

Paris.

Andm da, sözün də iyrəncdir, iyrənc.

Mən səni tuturam bir cani kimi.

Romeo.

Meydan oxuyursan sən mənə, oğlan?

Eləsə möhkəm dur indi yerində.

Vuruşurlar.

Nökər.

Aman, Allah, onlar vuruşurlar ki,

Gedim, tez çağırım keşikçiləri.

Gedir.

Paris (yıxılır).

Ölürəm, qəbri aç, insafın varsa,

Məni Cülyettanın yanına uzat.

Ölür.

Romeo.

Səni bu arzuna çatdıraram mən.

Qoy baxım üzünə, Merkusionun

Yaxın qohumdur, qraf Parisdir!

Xidmətçim nə dedi, biz yol gələndə?

Onu dinləmədim həyəcanımdan.

Mənə elə gəlir o mənə dedi:

Paris Cülyettayla evlənecəkdir.

Belə dedi, yoxsa yuxu görürdüm?

Bəlkə, Cülyettadan damşdığından

Ağlımı itirib belə düşündüm?

Sən ey bədbəxtliyin qəm kitabma

Adı mənim ilə birgə yazılan,

Əlini mənə ver! Dəfn edəcəyəm

Səni əzəmətli bir məzara mən.

Məzara? Ah, yox, yox, işıqlı qəsrə,

Çünki Cülyetta da burda uyuyur.

Onun gözəlliyi bu sərdabəni

Ziyafət zalıtək nura qərq edir.

Di yat, ey ölünün gömdüyü ölü!

(Parisi sərdabəyə uzadır).

Ölüm ayağında insanlar bəzən

Sevinib gülürlər. Ölümqabağı

Şimşək adlandırır görenlər bunu.

İndi o sevinci duyuram mən də.

Ah, mənim sevgilim! Ah, mənim zövcəm!

Ölüm nəfəsini içdi bal kimi,

Toxuna bilmədi hüsnünə ancaq.

Sən tabe deyilsən, məğlub deyüsən.

Gözəllik bayrağı nur saçır yenə

Lalə yanağmda, gül dodağmda.

Onlara ölümün solğun bayrağı

Hələ ki, hələ ki, sancılmayıbdır.

Sən qanlı kəfəndə burdasan, Tibalt?

İndi güldürərəm qəmli ruhunu:

Senin gəncliyini məhv edən əllə

Sənin düşmənini öldürərəm mən.

Bağışla, bağışla məni, qardaşıtn!

Ah, əziz Cülyetta, əziz sevgilim,

Nə üçün sən yenə belə qəşəngsən?

Yoxsa ölüm sənə aşiq olubdur?!

Yoxsa o riyakar, mənftır, yırtıcı

Səni məşuqetək saxlayır burda?

Necə də dəhşətdir bunu düşünmək!

Mən də qalacağam səninlə birgə,

Heç vaxt bu zülmətdən çıxmayacağam.

Burda sənin təzə qulluqçuların

Qurdlarla birlikdə olacağam mən.

Əbədi dincliyim, istirahətim

Burda bu saatdan başlanacaqdır.

Dözülməz yükünü nəhs ulduzlarm

Burda atacağam yorğun çiynimdən.

Ey gözlərim, baxm ona son dəfə!

Ey qollarım, qucun son dəfə onu!

Həyatın qapısı dodaqlanm, siz

Hər şeyi məhv edən qəddar ölümlə

Bağlanan daimi müqaviləyə

İndi möhür vurun saf bir öpüşlə.

Gəl, ötkem bələdçim, qorxma sükançım,

Həyat tufamnda sınmış gəmimi

Biryolluq sıldırım qayalara çırp.

İçirəm eşqimin şərəfınə mən.

(İçir).

Namuslu əczaçı, sözün doğruymuş,

Zəhərin necə tez təsir eləyir!

Ölürəm yanmı öpəöpə mən.

Ölür. Qəbiristanlığm o biri tərəfınden rahib Lorenso əlində fənər, ling və bel daxil olur.

Lorenso.

Müqəddəs Fransisk, özün kömək ol!

Zəif ayaqlarım büdrəyir teztez,

Çuxura düşməyim. Aha, o kimdir?

Baltazar.Dost adamdır, yaxşı tanıyır sizi.

Lorenso.