Рыгор Барадулін - Амплітуда смеласці [I лірыка, і гумар.]

Не старайцеся бранзавець,
Раю ўсім на поўным сур'ёзе.
Не хадзіце па той дарозе,
Дзе сустрэне пыхі мядзведзь.

I каго ўжо аблапіць ён,
Дык палюбіць на поўныя кіпці.
Над самімі ж сабою кпіце.
Бронзавы аглушае звон!

Гулкі дужа бронзавы крок —
Ні да вернай, ні да каханкі
Не прайсці непачутаму —
Ганкі
Пошчак выдадуць наўзнарок.

Пачакайце, сябры, хоць ледзь —
На зямлі яшчэ ўвобмаль бронзы.
Да надзённай сыдзіце прозы.
Не з рукі жывым бранзавець!

Верш ягоны з байцамі хадзіў у атакі.
Звык паэт, лёгкай славай не абцяжараны,
Махлярам паказаць, дзе зімуюць ракі,
I сябрам падказаць,
«Дзе начуе жаўранак»!

Я дзякуй сказаць хачу
Цярпліваму чытачу,
Які ад паэтаў чакае,
Што горы салодкай маны
Святлом пратунэляць яны...

Чаканне —
Адказнасць цяжкая!

Адна трывога ў чэрап б'е,
Каб толькі на крыжы цябе
Сусветнай славы распіналі.
Задумайся ў журбе,
Прыстой,—
Чытаць унук ці будзе твой
Цябе хоць у арыгінале?

Анархісты сталі прамоўцамі,
Не да прорваў —
Баяцца канаў.
Дзе б знайсці нам
Ворага моцнага,
Каб усіх нас наноў
З'яднаў?!

Паэзія,
Што б ёй вякі ні гундосілі,
Жагнае ілбы небасхілаў
Каметамі.
Паэт у эпохі —
Сабака паддоследны,
На ім правяраюцца
Новыя метады!

3 іх кожны не млявы,
Рухавы, ласкавы—
Не могуць без справы
Загоншчыкі славы.

Наіўная казка
Пра коціка ў ботах!
Не тая закваска
Пры новых турботах.
I пыльна і гразка
Пры пільных залётах.
Скупейшая ласка
I подых, як потых.

Калі літпазаддзе
Сядзіць на пасадзе,
Чытай у паглядзе,
Кусаць дзе,
Лізаць дзе!
Нібыта ў абносках,
У зносках цытатных,
У кропках, у косках,
У клічніках штатных!

Гайня маладая —
Загоншчыкі славы.
Язык выглядае,
Як нож з-за халявы,
Што масла намазвае,
Вострыць алоўкі,
Пад новымі назвамі
Робіць шпаклёўкі.
Закоціцца геній,
I зоймецца новы,
Клапотаў не меней —
Нанова гатовы!
Ідуць, як аблавы,
Славы загоншчыкі.
Растуць, як аб'явы,
Для спрыту загончыкі.

Куплеты Саўкі

I ў Завыдране, і ў Рыме
Цяжка зладзіць са старымі.
Бо забылі за гадамі,
Што яны рабілі самі.
Як гулялі,
Як кахалі,
Як з чужых вакон скакалі.

Вы таксама прыгадайце,
Маладым паспагадайце.
Вы ж не толькі гледачамі
Цёмнымі былі начамі.
Вам паўнюткая святла
Ночка цёмная была!

Як жыць з суседзямі

Ладзь з суседам чын па чыну,
Не давай для сваркі ўсчыну!
На спакой забудзься свой,
Загартуйся ў шуме, ў гаме,
Што ў цябе над галавой —
У суседа пад нагамі.

Столь табе,
Яму — падлога,
Не апала — дзякуй богу!

У суседа многа звестак
Пра зяцёў і пра нявестак.
Не чапайся — будзе горай,
Лепей ладзь
3 паклёпканторай!
Абысці суседа лепей ж.
Не яго —
Сябе зачэпіш!

Паклеп

Рот чужы не агарод,
Не паставіш гэткі плот,
Каб паклёпы і абразы
Не ўшукалі пералаза!
Пасылаў паклёп паклёпку
У дубовы гай па клёпку.
Будуць бочкі з клёпак тых,
Каб мана брадзіла ў іх,
Каб была чарней за дзёгаць,
Каб па ўсіх квачамі цёгаць!
Каму шапну па вушка,
Каму — ківок-намёк.
Мчы, плётка-пабягушка,
Па правадах, як ток.
Крычаць, бяруцца за чубы.
Мне што!
Мне весялей абы.
Хаця і хата з краю,
Я ўсім багата раю.

Песня Міхалкі

Надзець хамут хачу я —
Цягнуць сямейны воз,
Ды шыю маладую
Маю шкадуе лёс.
Для сэрца трэба згода,
Лагода — для душы.
Ды дзе ні глянь — выгода,
Гешэфты, барышы.
Гатоў узяць хоць сучку
Парой жаніх такі,
Каб толькі грошай кучку
Адсыпалі бацькі.
Каб як надыбаць зяця —
Дачка, сабе расці! —
Гатова нават маці
У водмаладзь пайсці.
Расці, дачушка, з мамай.
Шлях, зарастай быллём.
Хлапец у сіле самай
Звякуе бабылём.
Хоць вый ваўком у яме,
Хоць ганчаком брашы,
У хаце, ў сэрцы, ў краме —
Гешэфты, барышы.