Віктар Швед - Мае Айчыны

Час так маланкава ўцякае —
Яму не трэба паганяты.
Я ўжо нікога не пытаю,
Калі пачну васемдзесяты.

Час маланкава ўцякае,
Хутка дзеці вырастаюць.
Споўнілася нашай Наце —
Аж не верыцца — трынаццаць.

Не дзіця яна — падлетак
Скончыла дзве школы летась,
І другі ўжо этап блізка —
Ната стала гімназісткай.

Года школьнага пачатак,
Працы многа мае Ната,
Калі хоча паспяхова
Навучацца ў годзе новым.

Таму пажадаем сёння
Добрага здароўя доні,
А таксама шчасця многа
І ў навуцы перамогі!

У кожнага заўсёды
Дзве будзе ўзнагароды.
Жыццё і смерць таксама
Закладзены ў праграме.

Багатыя цярпеннем,
Жыццё сваё наогул цэнім.
Ды не заўсёды ў згодзе
Мы ўсе яго праводзім.

У калатнечы між сабою,
З ліхой варожасцю сваёю,
Жывем мы недарэчна,
Як быццам жыць нам вечна.

Усе мы баімося смерці.
Няма ахвотнікаў памерці,
Хоць смерць, як гэта ўсім вядома,
Не даруе нікому.

На свет прыходзіць чалавек
Парадаксальна — каб памерці.
І ён увесь зямны свой век
Заўсёды думае аб смерці.

На тры этапы падзяліць
Патрэбна ўсе зямныя мукі.
Год трыццаць трэба адпусціць
На гульні, выбрыкі, навукі.

Другія трыццаць — працы шмат
Аддаць патрэбна на ўтрыманне
Старых бацькоў і немаўлят,
На іх вучобу, выхаванне.

Ну і апошнія гады —
Час разважанняў і падлікаў,
Не спешны адыход туды,
Куды наш лёс усіх нас клікаў.

Сніцца мне сцяжына вузкая,
Што вядзе мяне дамоў,
Сніцца вёска беларуская
Між палеткаў і лугоў.

Сняцца людзі мне вясковыя,
Працай змораны сваёй,
З мілагучнай роднай моваю,
З нашай песняй дарагой.

Сніцца моладзь мне шчаслівая,
Нашы дочкі і сыны,
Хто з іх працай карпатліваю
Творыць заўтра без вайны.

Паўтарайся мара сонная,
Сніся поле, неба сінь.
З клеткі гарадской бетоннае
Рвецца сэрца ўдалячынь.

Ён нарадзіўся ў Віфлееме
У бедных яслях пастушкоў,
І пачало людское племя
Шукаць збавення ад грахоў.

Апекаваліся Святыя
Дзіцяткам Божым як маглі,
Язэп старэнькі і Марыя
Ім памагалі на зямлі.

Мінула два тысячагоддзі,
Як Ён сышоў да нас з нябёс,
І так штогод да нас прыходзіць
Як Божы Сын — Ісус Хрыстос.

Каляда, Каляда,
Каб хутчэй прыйшло змярканне,
Нас чакае ўжо звязда —
Распачнем калядаванне.

Мы, малая грамада,
Развучылі песень многа.
Каляда, Каляда,
Песняй услаўляем Бога.

Хоць марозіць — не бяда!
Маем мы настрой прыўзняты.
Каляда, Каляда,
Нараджэння Хрыста Свята!

Весялосць у хаце,
Дзіўная навіна,
Прасвятая Маці
Нарадзіла сына.

Бласлаўлёны Богам
Ён ляжыць на сене,
Стаўшыся залогам
Нашага збаўлення.

Усе беларусы
У айчынным краі
Госпада Ісуса
Песняй услаўляюць.

Слаўся, слаўся вечна
Божае Дзіцятка,
Мы Табе сардэчна
Спяваем калядкі.

У беластоцкай хаце
Спяваем мы калядкі,
З намі Святая Маці,
З Хрыстом — малым Дзіцяткам.

Стаіць у нас ікона
На месцы ганаровым,
Як сімвал наш натхнёны
У Ражджаство Хрыстова.

Красуйся нам, Марыя
І Божае Дзіцятка.
Хай песні калядныя
Славяць Сынка і Матку.

Святы Велікодныя,
Вясёлыя святы,
Абрады народныя —
Гэтым мы й багаты!
Воскам маляваныя
Яечкі бабуляй,
Ці пафарбаваныя
Лупіннем цыбулі.
Яйкі валачобныя
Дораныя дзецям,
Гульні паасобныя
Маем на прыкмеце.
Яйкамі ўдараюцца,
Выйграў той, хто з цэлым,
З шуфліка пускаюцца,
Злоўлена-займела.
Мы сям’ёй вялікаю
За сталом багатым
Святкуем Вялікадня
Радаснае свята.
Сталы ўсенародныя
З пасхай-караваем,
Святы Велікодныя
Сардэчна вітаем!

Божа наш Літасцівы, Магутны,
Божа наш Справядлівы,Адзіны!
Учыні, каб народ наш пакутны
Меў заўсёды сваю Айчыну.