– Паслухайце, – сказаў ён у сваёй простай, усхваляванай манеры. – Я ж казаў вам, што яго лепш пакінуць у спакоі. Ён ведае, што робіць, і вы толькі прынесяце ўсім няшчасце.
Лэдзі Аўтрэм, якую суправаджала высокая сціпла апранутая жанчына, усё яшчэ вельмі прыгожая, відавочна, тая самая міс Грэйсан, паглядзела на маленькага святара з халоднай пагардай.
– Праўда ж, сэр, – сказала яна, – у нас вельмі прыватная справа, і я не разумею, што вам да яе.
– Каму, як не святару, сунуць нос у прыватныя справы, – гыркнуў сэр Джон Кокспэр. – Вы быццам не ведаеце, што яны шукаюць сабе пажывы за кулісамі падзеяў, як пацукі за ашалёўкай. Прагрызаюць сабе дарогу да самага асабістага, што ёсць у людзей. Паглядзіце, як ён ужо завалодаў бедным Марнам, – сэр Джон трохі сердаваў, бо шляхетныя сябры пераканалі яго не друкаваць сенсацыйны артыкул у абмен на права быць у самым эпіцэнтры таямніцы Таварыства. Яму нават да галавы не прыходзіла задацца пытаннем, ці не быў ён сам падобны да пацука за ашалёўкай.
– О, не хвалюйцеся, – сказаў айцец Браўн у нецярплівым узрушэнні. – Я абгаварыў гэта з маркізам і тым адзіным святаром, з якім ён мае хоць нейкія дачыненні. Яго клерыкальную прыхільнасць моцна перабольшваюць. Кажу вам: ён ведае, што робіць. І я сапраўды прашу вас усіх пакінуць яго ў спакоі.
– Вы хочаце сказаць, пакінуць яго зажыва пахаваным у гэтым напаўжывым-напаўмёртвым стане нуды і вар’яцтва сярод руін! – закрычала лэдзі Аўтрэм, і яе голас злёгку задрыжаў. – І ўсё праз тое, што ён меў няшчасце застрэліць кагось на двубоі больш за чвэрць стагоддзя таму! І гэта вы называеце хрысціянскай міласэрнасцю?
– Так, – флегматычна адказаў святар, – гэта я называю хрысціянскай міласэрнасцю.
– Вось і ўся хрысціянская міласэрнасць, якой можна дачакацца ад святароў, – з прыкрасцю пракрычаў Кокспэр. – Менавіта гэта яны і разумеюць пад дараваннем, на якое можа спадзявацца бядак, што ўчыніў бязглуздзіцу: яго замуруюць жыўцом і да смерці замораць пастамі, пакаяннем і пагрозамі пякельнага агню. І ўсё таму, што куля вылецела не ў той бок.
– Праўда ж, айцец Браўн, – сказаў генерал Аўтрэм, – няўжо вы шчыра лічыце, што ён гэта заслужыў? У гэтым вашае хрысціянства?
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
Спартовыя пляцоўкі парка Олд-Дзір (Old Deer Park) у ангельскім Рычмандзе выкарыстоўваліся і працягваюць выкарыстоўвацца ў тым ліку Рычмандскім рэгбійскім клубам як “хатнія”.
Маецца на ўвазе легенда пра тое, як каралева Элеанора Кастыльская высмактала кроў з раны на руцэ мужа, ангельскага караля Эдуарда І (1239–1307), параненага атручаным кінжалам мусульманскага асасіна.
Акелдама (Зямля Крыві) – паводле Новага Запавету, участак зямлі ў Ерусаліме, набыты для пахавання вандроўнікаў на грошы, атрыманыя Іудам ад першасвятароў за здраду Ісусу Хрысту.