Леанід Дранько-Майсюк: Паэтаграфічны раман

Роднае пераходзіла ў чужое, — мне адкрылася дарога ў Літаратурны інстытут.

I на гэтым скончылася мая біяграфія, — пачалася і па сённяшні дзень доўжыцца паэтаграфія.

Біяграфія заўсёды завяршаецца тады, калі роднае пераходзіць у чужое.

14 студзеня 2000

(«Крыніца», 58, 1-2000)

Хортка - веснічкі.

Крычкі — малыя рачныя чайкі.

Швайка — шчупак.

Таўканула — узялася, клюнула.

«Страла» — лодачны матор.

Мяцёла, курортнікі – давыд-гарадоцкія назвы кветак.

Цікеткі — адмысловы жывапіс; маляванне кветак і гарод-ніны на фанерынках з мэтаю рэкламавання кветкавага насення і насення гародніны. Мастакоў, якія ў Давыд-Гарадку займаліся такім жывапісам, называлі цікетачнікамі.

Віялка – шуфлік, зроблены з вярбы ці алешыны, для вылівання з лодкі вады.

Какоры – дубовыя дугі ў лодцы (аснова), да якіх прыбіваюцца сасновыя дошкі.

Копка – маленькае паглыбленне ў печы.

Крэзэнт – кухонная шафа.

Рабіць прычворы — дурэць, жартаваць.

Ласіцы — узоры на шыбах ад марозу.

Рэшата — тут у сэнсе: крона дрэва.

Дзіфіляда — парад.

Неўкочын — не так даўно.

Альшанцы — жыхары суседняй з Давыд-Гарадком вёскі Альшаны.

Награкацца – вельмі стаміцца.

Свет — тут у сэнсе: шмат.

Масушча — вельмі шмат.

Малёўка — каляровы аловак.

«Колейка» — чарга.

Мне гэтак і запомнілася: «Сядзіць Пэўко на паліцы», хоць па сэнсу трэба, вядома ж,— «ля паліцы» ці «пад паліцай».