Кастусь Акула: Усякая ўсячына

МАРЫЛЯ: А Божа-ж мой, яшчэ нехта во нарвецца, а я тут параскладалася...

ТАНЯ: Мама, а чаму дэды(7) так позна няма?

МАРЫЛЯ: Пэўна, абіртайму(8) робіць, дачушка...

Тыя-ж і Сьцяпан

СЬЦЯПАН (уваходзіць зь левага боку. Ён апрануты ў рабочы камбінэзон, шапку. Адсапваецца каля дзьвярэй): Га-аах! Але-ж і далі мне жыць сягоньня. Жыд папрасіў, каб абіртайму парабілі, дык мусіў дзьве гадзіны экстра рабіць. А падарозе дадому Майкава кара(9) наваліла, дык пхаць мусілі аж, казаў той, вочы наверх вылазілі... (сядае за стол). Дый нічога не памагло. Не завялі аўта й ледзь не палову дарогі дамоў пехатой мусіў трапаць.

МАРЫЛЯ: Вось яно як... Ну а як-жа заўтра?

СЬЦЯПАН: Прасіў-жа Жыд, каб зноў на абіртайму астаўся. (Прыглядаецца да Тані): А куды-ж гэта наша паненка так размалявалася?

МАРЫЛЯ: Хлапец-жа маніўся прыйсьці.

ТАНЯ: Дэды, Джоў абяцаў мне дэйт(10) сягоньня...

СЬЦЯПАН: Джоў? Каторы гэта? Ці ня гэты баранькам падстрыжаны, казаў той?

ТАНЯ: То не баранькам падстрыжаны, дэды. То цяпер такі тут фашн(11).

СЬЦЯПАН: Ці ня ўтрэскаўся ён у цябе, такую жабу?

МАРЫЛЯ: Сьціхні. Ён на інжынера вучыцца й вельмі добры хлапец.

СЬЦЯПАН: Гм... на інжынера, казаў той... вунь яно як! Гэтае баб'ё ўсё нейкіх інжынераў нейдзе апоруць. (Да Тані): Ну а гэты-ж, як яго, - арганізатар?

МАРЫЛЯ: Мікола?

СЬЦЯПАН: Так, ён. Не цягаецца ўжо больш за табой?

ТАНЯ (устае, ляніва пацягваецца й хіхікае): Мікола? Ха-ха... Ці ты знаеш, дэды, што ён мне прапанаваў, каб замуж за яго пайшла?

СЬЦЯПАН: Што ты кажаш?

ТАНЯ: Запраўды.

СЬЦЯПАН: Ну што ты, адмовіла?

ТАНЯ: А што я мела рабіць?

МАРЫЛЯ: А што, ты хацеў-бы, каб яна пайшла?

СЬЦЯПАН: Ды я меркаваў і так і гэтак...

МАРЫЛЯ: Было-б за каго. Корч той... Ні ў яго працы добрай, ні грошы. Няхай во дзяўчына ў людзі йдзе, за інжынера якога. Ато выйшла-б за гэтага беднага й за такім замужам чужыя падлогі мусіла-б век чысьціць.

СЬЦЯПАН: А дзе-ж вам усім набраць тых інжынераў?

МАРЫЛЯ: Дык адзін-жа во прыходзіць...

СЬЦЯПАН: Ну гэта яшчэ віламі пісана. Ды ён жа яшчэ толькі вучыцца.

МАРЫЛЯ: Пакінь ты ўжо гэта самой дзяўчыне. Яна сабе знойдзе. Яна й прыгожая, і вучоная, дый сьпяшыць ёй няма куды.

СЬЦЯПАН: Ды няхай сабе. (Мацае па кішэнях і ўсьміхаецца да жонкі) Ну адгадай, баба, колькі зарабіў?

МАРЫЛЯ (сядае й туліцца да Сьцяпана): А мой-жа-ж ты саколік добранькі, хто-ж цябе ведае...

СЬЦЯПАН (стараецца адпіхнуць яе): Чакай, баба, ня туліся. Во каб ты цэлы час такая добранькая была (левай рукой вымае зь кішэні плік даляраў) - Ну, адгадай колькі!

МАРЫЛЯ: О, тут пэўна больш сотні (выстаўляе руку).

СЬЦЯПАН: На лічы (з размахам кладзе грошы ў жончыну руку, усьміхаецца).

МАРЫЛЯ (перакладаючы грошы): ... дзевяноста, сто, сто дзесяць, дваццаць. Оо-го! Ажно сто трыццаць даляраў. Ну й маладзец-жа зь цябе (кладзе грошы ў сваю кішэню).

СЬЦЯПАН: Хоць, казаў той, абіртайму адваліў, але й зарабіў здорава.

МАРЫЛЯ: Ну й маладзец, маладзец ты!

СЬЦЯПАН: А як-жа ты?

МАРЫЛЯ: Я? Зарабіла даляраў трыццаць. Дый Таня прынесла трыццаць пяць. Заўтра таксама пайду. Місыс Морган прасіла, прыйшла ёй гаўза паклінаваць(12). (Падкраўшыся, яна выцягвае з мужавай кішэні кашалёк, адсоўваецца ад яго ды высыпае ў руку ўсе дробныя). Ого-го! А тут яшчэ колькі! Якраз мне на панчохі будзе!

СЬЦЯПАН (абдымае яе ззаду, намагаецца адабраць кашалёк із грашмі): Не чапай, давай назад, гэта мне на стрыткару(13) й на табаку трэба!

МАРЫЛЯ: Якую табаку? Ты-ж казаў, што курыць перастаў!

СЬЦЯПАН: Давай, кажу табе! Што за наглая баба, апошні цэнт забрала-бы!

МАРЫЛЯ (вырываецца ад мужа): На табе пяцьдзесят цэнтаў на стрыткару й кводру(14) на табаку...

СЬЦЯПАН: Што ты, баба!

(Чуваць зь левага боку стук у дзьверы. Усе прыслухоўваюцца).

ТАНЯ (зрываецца з канапы): Дэды, мама, мусіць Джоў ідзе, ідзіце ў кухню.

(Бацькі выходзяць праз правыя дзьверы).

ТАНЯ (да дзьвярэй): Come in, please.(15)

Таня, Мікола, Янка.

МІКОЛА І ЯНКА (уваходзячы): Добры вечар, Таня.

ТАНЯ: Добры вечар. How are you?(16) (У бок кухні): Мама, дэды, тут да вас людзі.

МІКОЛА (падыходзіць да дзяўчыны й стараецца ўзяць яе пад бародку): А можа да вас... Скуль-жа ты ведаеш да каго?

ТАНЯ (б'е Міколу па руцэ): Да мяне? Вы? Я сягоньня ня маю часу. (Сядае на канапу).

Тыя-ж, Сьцяпан і Марыля

СЬЦЯПАН І МАРЫЛЯ (уваходзяць з правага боку): - О-о-о! Добры вечар вам!

МІКОЛА І ЯНКА: Добры вечар (вітаюцца).

МАРЫЛЯ: Сядайце-ж. калі ласка.

СЬЦЯПАН: Так, сядайце.

МІКОЛА: Дзякуем, сядзелі.