Кастусь Акула - За волю

— Чалавек, ты здурэў? Ці ты ведаеш, што ты мне кажаш?

Цяпер зусім выразныя аганькі загарэліся ў шэрых вачох.

— Віжу, ты рашыў не сатруднічаць с намі!

Гэтыя словы былі выказаныя такім пагражальным тонам, празь сьцятыя зубы, што пісьменьніка страсанула.

— Так что, цебе непанятна, містар Шпак?

Чалавек адхінуў сьпераду крысо кашулі і з похвы выцягнуў даўгі паляўнічы нож. Бліснула ў руцэ зьзяючае гладкае лязо, а чалавек пачаў ножам стругаць бярозавы кій. Шпак адступіў пару крокаў назад і стаяў на краю валуна. Яму ня было куды далей адступаць. Чалавек пачаў заходзіць збоку, а Шпакавы вочы сканцэнтравалі сваю ўвагу на паляўнічым нажы.

— Ты нягоднік, адыйдзіся ад мяне! Я цябе не хачу слухаць! — крыкнуў пісьменьнік.

— Ня хочаш? — загарэўся злосьцю напасьнік. — Ты фашысцкі сабака, я цябе сейчас навучу, как слушаць!

Ён падскочыў да рыбака, маланкавым рухам высунуў нож зусім блізка ля ягонай шыі. Відаць, калі-б хацеў, мог-бы пісьменьніку ўжо вастрыём па шыі шарахнуць. Намагаючыся адбіцца ад напасьніка, Шпак парнуў яго канцом вудзільна, але той зручна выхапіў яго з рыбаковай рукі, пераламаў на калене й выкінуў пераз плячо ў раку.

— Ты так хаціш сражацца, фашысцкая сабака! Я цябе сейчас пакажу!

Ён шпарка стараўся схапіць пісьменьніка за каўнер. Намагаючыся ўхіліцца ад забойчае рукі, Шпак спатыкнуўся, адступаючы назад, страціў раўнавагу і ўпаў, стукнуўшы галавой аб край каменя. Снікі Джоў мог-бы прысягнуць, што чуў як трэснуў пісьменьнікаў чэрап. Джоў стаяў бяз руху, прыглядаўся, як пасьля раптоўных сударгаў абвялае цела скацілася набок, а акрываўленая галава зь незакрытымі вачмі нібы глядзела кудысьці ўверх. Сталася гэта так раптоўна, што нават Джоў Снікі разгубіўся, што далей рабіць. Дзесьці воддаль пачуліся галасы. Джоў маланкай скочыў у гушчар. Два рыбакі набліжаліся да кучы валуноў адтуль, зьнізу. Ці бачылі яны яго?

Джоў наглядаў з гушчы зелені як два мужчыны, з рыбацкімі снасьцямі, затрымаліся ля кучы валуноў. Знайшоўшы кошык з рыбінай і труп чалавека, яны асьцярожна агледзелі ўсё навокал, раіліся між сабой, відаць, што рабіць далей і неўзабаве адзін зь іх хуткім крокам пайшоў у кірунку Пайн Рыдж рэсорту, а той, што астаўся на валунох уважна глядзеў у гэты бок дзе скрыўся Снікі. Нейкіх хвілін пяць пазьней Джоў сядзеў ужо за рулём у сваім аўтамабілі і ціснуў на бензінную пэдаль. Як там будзе далей, а ён Капшунова заданьне выканаў, магчыма нават і перавыканаў.

Нік Лок на злом галавы бег па сходах уніз, каб знайсьці Алеся Якімовіча, каторы быў тут недзе ў краме.

— Алесь, нешта дрэннага здарылася. Якраз да мяне званіў мой брат з, рэсорту.

— Што такое сталася, Нік? — насьцярожыўся Алесь.

— Твой сябра меў выпадак.

— Антон Шпак?

— Ён.

— Што за выпадак? Кажы, Нік, што сталася.

Лок адказаў не адразу:

— Ал, мне прыкра казаць табе… Твой Антон Шпак ёсьць мёртвы.

— Мёртвы? Ты, Нік, апупеў, ці што? Як?

Нік Лок коратка пераказаў тое, што чуў ад свайго брата. Сьціскаючы зубы, Якімовіч намагаўся сканцэнтраваць думкі. Уструс перашкаджаў разважаць рацыянальна. Бракавала дэталяў. Адно ведаў Алесь напэўна: Антон Шпак у ніякім выпадку ня мог налажыць сам на сябе руку. Ізноў-жа, быў ён занадта памяркоўны й асьцярожны, каб сустрэць сьмерць нейкім чынам прыпадкова. Аставалася адна магчымасьць: забойства варожай рукой. Калі яно так, дык ці трэба было мазгі мазаліць над пытаньнем зь якога боку зьявіўся забойца?

Дзесяць хвілінаў пазьней Алесь гнаў свой Олдсмабіл галоўнай шашой з Радфорду напоўнач. Сьпяшыў, ціснуў бензінную пэдаль аж да падлогі й празь люстэрка сачыў, каб не прычапіўся да яго ззаду паліцыйны хвост. Як шкада, што ня мог зрабіць той дарогі за якіх паўгадзіны! Ён уключыў радыё і знайшоў станцыю, якая рэклямавала сябе пад загалоўкам «Найнавейшыя Навіны Насамперш». Часамі здаралася, што яна лякальнымі навінамі выпярэджвала іншыя камэрцыйныя радыёстанцыі. Вось, прыкладна, як цяпер. Звычайная крыклівая рок-музыка спынілася і нізкі, урачысты мужчынскі голас паведаміў:

— А цяпер — дзьве навіны з нашае «Найнавейшыя Навіны Насамперш». Сяньня раніцай у ваколіцы Індыянборо, на рацэ Пома каля рэсорту Пайн Рыдж, два рыбакі знайшлі сьвежы труп, што ляжаў напалову ў мелкай вадзе з растрэсканым чэрапам. Паліцыі ўдалося ўстанавіць, што памёршым зьяўляецца беларускі пісьменьнік Антон Шпак з Радфорду. Выглядае, што рыбак упаў на валун і ўдарыўся аб яго галавой. Збоку знайшлі паламаную вуду. Паліцыя падазрае, што на Шпака нехта зрабіў напад і вядзе сьледзтва.