Ajo van IJzeren - Gedragen door de tijd zien licht inzien

Ik pak het boekje De stille stem van White Eagle uit mijn rugzak en wil het spontaan openen om te zien welke woorden mij op dat moment ten deel vallen. Nee, toch niet, ik lees de inleiding nogmaals, alsof die steeds weer nieuw is en letters woorden openen die ik eerder niet herkende. White Eagle geeft creatieve actieve meditaties met symbolen, tekens van schoonheid die kunnen helpen het denken tot rust te brengen en het bewustzijn niet langer te richten op uiterlijkheden maar op de innerlijke werkelijkheid van de geest, op de volkomen stilte, om je bewust te worden van de heelheid in jezelf.

De leiding van je ziel, die ontstaat door dit bewustzijn, kan zich kenbaar maken aan het bewuste denken door spirituele visioenen. Zo richt ik mij bewust vanuit mijn hart op de verbinding met de hemel en de aarde en adem er naartoe en maak de verbinding op iedere ademhaling sterker en sterker. Ik verbind mij bewust met het hart van de zon en voel hoe de stralen mij omringen, helen, vullen. Dan plopt het lichtlichaam van Jezus de Christus in mensengestalte op en staat voor mij. Ik buig en voel mij nederig en totaal geliefd door het hart van de Christusenergie. In deze staat voel ik de Christus-ster in mij en word ik opgetild naar grote hoogte in het hart van de zon. Intussen zit ik naakt op deze oerstille plek waar alleen ik en alle elementen aanwezig zijn.

Mijn gesloten ogen zien mijn bijna tachtigjarige lijf en ik glimlach om het uiterlijke verval. Twintig jaar ben ik al aanwezig in het stervensproces. De eerste twintig jaar van het leven ben je in de groei naar volwassenheid, bezig met na-apen en leren. Het is de opbouwfase. Je bent bezig om jezelf met de dualiteit van de wereld te verbinden en jezelf te aarden. De dualiteit heb je op aarde nodig om individueel bewustzijn te ontwikkelen en in je leven te manifesteren.

De opbouw is voltooid en in de tweede ronde bouw je je leven op met carrière en gezin. Het is de instandhoudingsfase en je groeit in volwassenheid. Je neemt van en je geeft aan de wereld en je staat sterk, stabiel middenin de wereld.

De derde twintigjarige ronde stel je je leven bij met wat je echt belangrijk vindt. Een midlifecrisis kan zich aandienen en je uitnodigen je plek en leven onder de loep te nemen. Je gaat de eventuele verandering aan. Je bent in evenwicht met je omgeving en je geeft aan de wereld.

Dan ben je zestig, gesetteld, kinderen volwassen, werkend leven op de rit, goed verdienmodel en begint het stervensproces. Eigenlijk is het menselijk lichaam tot deze leeftijd gebouwd. Mensapen gaan in de regel dood tussen de vijftig en zestig jaar. Ons gebit gaat zonder verzorging ook ongeveer zestig jaar mee. Maar nu mag de spirituele beleving naar buiten doorbreken zonder schaamtegevoel of verborgenheid. We bereiden ons voor op het leven na dit leven. Dit kan zich uiten doordat je het gevoel voor dit leven verliest. Je hoort er niet meer bij en verstarring, angst en een gevoel van zinloosheid en leegheid ontwikkelt zich. Of je hebt de ervaringen uit dit leven als volle verantwoordelijkheid in jezelf opgenomen en straalt liefde en wijsheid uit in deze laatste levensfase. Tijd om te verinnerlijken en je los te maken van dingen die je niet meer dienen. Ik heb het gevoel dat ik in de laatste puberteitsfase ben. Nog even nieuwe mogelijkheden in mezelf ontdekken en uitdrukken.

De tijd blijft uiterlijk gezien over als de tekenen van leven. Tegelijkertijd zie ik mij dood liggen en een heel gaaf rimpelloos lijf. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet. De uiterlijke rimpels zijn schijn, tekenen van het leven. Je moet tijdens het leven toch ergens aan zien dat er geleefd is. Je hoeft de rimpels niet ieder jaar te tellen. Nou dan. Maar dit terzijde, want ik wil niet afdwalen van de essentie waarom ik emotioneel werd.

Nadat ik mijn gave stoffelijk overschot zag, bedacht ik me dat ik nog nooit een stoffelijk overschot gezien had. Ik scande in de geest vliegensvlug mijn overleden dierbare ouders, oudste zus en mijn broer, schoonouders en zo, en, nee, ik heb hen niet dood gezien. Tegelijkertijd zag ik het dode lichaam van Lars. Ik was erbij, samen met Jef, bij het geven van de injectie waardoor Lars zijn laatste adem uitblies. Nu, ik barst in tranen uit. Oh God, oh God. Vergeef me. Ik wilde zo graag, zo ontzettend graag dat Lars op een natuurlijke manier mocht overgaan naar de andere wereld. Een paar dagen na het euthanasieverzoek van Lars en het vaststellen van de datum, heb ik vrienden verzocht voor Lars te bidden voor een natuurlijke overgang.

Ik heb me tot nu toe mede schuldig gevoeld voor dit besluit, merk ik op dit moment. Daarom dient het zich kennelijk aan. Ik mag het uithuilen. Nu, bijna acht jaar later. Lars was zo ziek en lag daar met alle nodige hulpmiddelen tegen pijn en ongemak. Ik ervoer het als een dramatische menselijk afgang. Wat een verbranding vindt er plaats in zo’n lichaam. Tot op het bot uitgeteerd. Het lijf werd door de ziekte opgebrand en woog misschien nog vijfenveertig kilo met 192 cm en negentig kilo bij leven. Toen we het stoffelijk overschot voorzagen van een andere pyjama, tilden we het lichaam in zitstand. De beide schouderbladen staken fel uit en leken precies een grote engel.

Mijn bede voor jou Lars: Moge al je karma opgelost zijn gedurende jouw stervensproces van vierentwintig dagen en mocht je ziel ervoor kiezen weer een leven op aarde te willen volbrengen, dan ben ik ervan overtuigd dat je als een menselijke engel zult functioneren en velen je wijsheid en liefde zullen navolgen.

Tot nu toe heb ik telkenmale het laatste moment van Lars zijn leven met smart voor mijn geestesoog gezien. Voor mijn geestesoog Lars, stijgt nu uit jouw stoffelijk overschot een engel op en dankbare tranen vinden hun weg over mijn gelaat. Mijn dankbaarheid van dit moment is grenzeloos.

GETAL 485

KLEUR PRUISISCHBLAUW PHTALO

GETAL. 485 = 17 = 8. De esculaap, eeuwigdurende beweging van dag-nacht, eb-vloed. De goddelijke wil, de Geest die eeuwig is.

KLEUR. Pruisischblauw phtalo is de kleur van de nachtelijke hemel die verbergt wat op het moment nog niet aan het licht wil komen. De kleur vibreert, leeft, is een mythische kleur en heeft iets majestueus, iets onwankelbaars en een hypnotiserende werking. De kleur is gericht op het voorhoofdchakra de plaats waar inzicht in het leven geïntegreerd wordt.

De volle maan recht boven mij. Een zacht vibrerend orgaan in heel licht roze-blauw-geel pastel. De kleuren van de violette vlam. De vlam die alles wat niet van het licht is, transformeert naar het licht. Als de tijd rijp is, slechts dan. Ik kan aangeven wat ik wil transformeren en waar ik inzicht in wil hebben. Dan zeg ik in dankbare liefde tegen het universum “Uw wil geschiede”.

Een minibriesje over mijn gelaat. Stilte alom. Ik kan de kosmos horen zingen, hier buiten op mijn matje, en ervaar de klank op dit moment als een F met af en toe een G als het windje iets sterker wordt.

Ik lig buiten in een prachtige hemeltent met een oneindig plafond. Het hele uitspansel is mijn tent en staat over mij en de aarde heen. Het uitspansel waakt over mij. Planetaire engelen van het grote ontwaken zijn bij me en vullen mij langzaam met hun wijsheden. Ik voel me veilig in de stilte van mijn hart, dag en nacht.

In eerste instantie trotseerde een enkele dappere ster het licht van de maan en stond vrolijk te knipperen en te schitteren en zei ‘Hier ben ik, kijk mij eens’. Ja gegroet, dappere ster, jij daar en ik hier. Allebei verankerd maar mee met het licht van zon en maan dat ons draagt. Hoe langer ik keek, doken er toch wat meer sterren op. Ik speelde met mijn ogen en wimpers met het heelal. Linkeroog dicht, rechteroog dicht. Wauw, ik toverde twee manen en echt zoveel sterren en de kleur indigoblauw werd bijna ceruleanblauw of zwart anderzijds. De kleurrijke regenboog-halo van de maan kon ik vergroten, verkleinen en verlichten, verdonkeren en verdubbelen. Niets is wat het schijnt. Niets ís. Alles is schijn. Ook in deze nacht. Het licht van de maan verlicht de palmbomen naast me tot een stralend zachtgroen. Het zand voor me wordt bijna wit en verdonkert in de schaduw tot een eigenwijze auberginekleur.