Ajo van IJzeren - Gedragen door de tijd zien licht inzien

Toen ik vanochtend bij daglicht ten tonele verscheen, zo twintig meter boven de wadi, werd ik blij verrast door het nieuwe kleurenspel ontstaan door de voorbijtrekkende wolken. Een zacht violette gloed was op grote plekken aanwezig, waar licht okerkleurige stenen in de minderheid waren ten opzichte van de leistenen, die overal neergestrooid zijn door de tijd. Allerlei vormen en kleuren van geel-roze, blauw-roze, violet, paars, alle varianten van de kleur paars die nog nooit bestonden, zijn hier door het licht geboren.

Ik zag de kleur vibreren als de zon even tevoorschijn kwam. Als wolken overtrekken worden de bergen van de overkant, die voornamelijk van basaltsteen zijn, ook violet en zie ik de energie langs de rotsen omhoog vibreren op weg naar oneindigheid. Het zijn de energieën van de woestijn Sinaī die mijn energie en dat van velen die er ontvankelijk voor zijn, opbeuren. Oude stukken vastzittend leven komen hier vrij en mogen getransformeerd worden. Ook als we het niet zien of niet voelen, het is er toch.

De hemel toont zich tegen de grens van de bergrand konings­blauw. Iets verder omhoog wordt het ceruleanblauw. Daar waar een dunne wolk de hemel voorbijtrekt wordt het blauw magentablauw. Als ik een dikke wolk voorbij zie gaan, wordt het blauw indigoblauw, maar net anders dan het stralende wolkeloze indigoblauw die de nacht toonde. Panorama Mesdag in Den Haag is er niks bij.

Ik hoor een kameel luid protesteren beneden in de wadi en het geluid gaat richting ‘wadi uit’. Dat betekent dat als ik opsta en naar voren loop en op de rots ga staan, ik haar zie langsgaan. Als ik dieren hoor die zo’n protestgeluid maken word ik alert. De dieren, onze medebewoners, verdienen respect, ook als ze gecorrigeerd moeten worden.

Een hele stoet kamelen, wel twaalf, met en zonder berijder, een enkele wandelaar ernaast. Ze zijn er nog, de wonderbaarlijke schepen van de woestijn. Een golvend lint met nauwelijks kleurverschil met haar omgeving beweegt zich naar ergens heen, naar nergens, niet beseffend dat zij een deel is van het grote geheel, zich voortbewegend om zichzelf te vinden, terwijl ze het al zijn.

De wolken zijn voor een flink deel geconsumeerd door de zon en de vlagen harde wind. De zon is weer tevoorschijn gekomen. Zal ik dan toch nog even in mijn nakie gaan zitten en mijn borstjes, ooit met verve aangeraakt door vier verschillende mannen en bijna dagelijks door Lars en zeker door mijzelf, door de zon laten aanraken?

GETAL 1

KLEUR VIOLET PASTEL

GETAL. 1 omdat ik vandaag mijn bedoeïenen-ervaring omtrent cultuurverschil moet herzien, ofwel bijstellen.

KLEUR. Violet pastel hangt hier in de verte tot aan mijn einder, raakt de scherpe rand van de bergrug van 1000 meter hoog, trekt zich daar niets van aan, want wil niet alleen de hemel transformeren naar slechts licht, maar ook de aarde en alles wat naar het licht gebracht mag worden.

Dankbaar en kwetsbaar tegelijk. Huilerig om het niet-weten en het zo graag willen weten en het leven, de tijd, onder controle willen houden. Vannacht onder het schitterende licht van de maan en het ceruleanblauw, kleur van de goddelijk wil, doken herinneringen op over kwesties met geld en mijn bedoeïenen.

De Stichting KIEK Sinaī Projecten, die tien jaar heeft bestaan, totdat het negatieve reisadvies van verschillende westerse landen van kracht werd vanwege de onlusten in het Midden-Oosten die in Syrië begonnen. Genoeg chaos voor westerse regeringen om een reis naar het Midden-Oosten af te raden. Iedere verzekering verviel daarmee en ik vond het onlogisch mensen te enthousiasmeren mee te gaan met een wandeltrektocht in de woestijn Sinaī, of wel donaties te geven aan de stichting voor projecten van de bedoeïenen. De stichting werd ontbonden en het geld dat nog in kas was, werd overgemaakt naar de goed lopende ecologische Habiba Organic Farm in Nuweiba die samenwerkt met de lokale bevolking.

Verschillende families van de bedoeïenen van de Muzeinastam hadden geprofiteerd van de Stichting KIEK Sinaī Projecten. De stichting gaf kleinschalige microkredieten aan bedoeïenen met een toekomstbestendig project, zoals onder meer het aanleggen van tuinen, of het investeren in kamelen. Een contract aangaande afbetalingsregelingen werd ervoor opgemaakt en ondertekend. De stichting heeft echter nooit een Egyptische pond terug gekregen. Wel zag de stichting dat er plotseling een tv in huis stond of een bed, of dat er een arisha aangebouwd was aan het huis.

Het kwam ook voor dat een eerste oogst van een nieuw aangelegde tuin mislukte door onbekwaamheid en aangevreten werd door insecten. Afspraken werden eervol besloten met insha’Allah (8). Nee mannen, voor mij is dat niet genoeg. Wat insha’Allah, niks insha’Allah. Jij bent de handen en voeten van God. Jouw God wil zich manifesteren in jou toevallig en in jou en jou. Het komt echt niet uit de hemel gevallen. Zonder jouw goede wil, je uiterste best te doen, woord te houden en je aan afspraken te houden, kunnen we geen zaken doen.

Ik ben me bewust dat ik achteraf gezien mezelf bij aflevering hier op Ain Houdra ook niet duidelijk genoeg heb uitgedrukt. Amr en ik hebben levensmiddelen gekocht voor mijn verblijf hier. Uiteraard heb ik die zelf betaald. Over een dag of veertien komt hij met een nieuwe voorraad water en eten. Ik gaf hem duizend Egyptische ponden, is zestig euro, voor de volgende levering en voor een aantal maal benzine om hier naartoe te rijden. Tot mijn verbazing gaf hij het hele bedrag aan Machmout die gereden heeft. Ik zei niks maar dacht en nu?

De bedoeïenen hebben de aparte neiging, als het op zakendoen aankomt of dat er dingen geregeld moeten worden die geld gaan kosten, al snel te zeggen dat je een vriend bent en dat we het wel zullen zien. Duidelijk? Nou eh… voor mijn westerse overtuiging niet nee, echt niet.

Vertrouwen? Ook niet meer zoveel gezien mijn ervaring hier. Als ik een bedrag geef wat mij heel redelijk lijkt, krijg ik toch dikwijls te horen dat alles hier duur geworden is en.. .en…

Vanmorgen sprak ik Inam aan of het mogelijk is om de vervallen arisha, die achteraan op de hof staat, te herstellen en voor mij bewoonbaar te maken. Hij dacht geen seconde na, voelde zich gelijk verantwoordelijk. Wat de kosten voor herstel c.q. opruimen zijn? “Oh, niet veel, jij bent een vriend.” “Ja maar, Inam…” “Insha’ Allah, nee niet veel, echt niet.”

Wat de kosten mogen zijn hangt dus hier in de veelkleurige blauwe lucht en werd vanmorgen subiet meegevoerd door een behoorlijke rukwind, oeps de wadi in, naar de rest van de lucht die verderop zacht violet is en wel raad weet met zo’n dialoog over kosten. Ik niet, maar heb het nu, lees nu, ter plekke, nu pas dus, losgelaten. Hiep hiep hiep hoera!

In alle ernst vergeef ik mezelf mijn eigen onduidelijkheid en heb begrip voor de andere cultuur die ik bloemrijk, flexibel, organisch en rijk aan mogelijkheden vind. Ik zal het ooit misschien niet begrijpen, maar wel leren om er liefdevol en duidelijk mee om te gaan. Dat is mijn overtuiging. Met dank voor deze lessen.

GETAL 15

KLEUR DONKERBRUIN MET GELE RAND

GETAL. 15 = 6. 6 symboliseert de nalatenschap van de muis hier in het zand. De voetafdruk en het uitwerpseltje dat zich naast mijn eerste voetstap van vandaag laat zien.

KLEUR. Donkerbruin met een gele rand is als de schaduw van de hoge bergen in de nacht, waarvan de kam verlicht wordt door de maan. Alles wat nog verborgen zit en alle verborgen leven wordt ooit tot leven gewekt en komt aan het licht.