Рыгор Барадулін - Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

Адчыні, мамулька, ваконца,
Вязуць табе нявестку, як сонца.
Адчыні мамулька, карытца,
Вязуць табе нявестку сварыцца.
Адчыні, мамулька, новы тын,
Вязуць табе нявестку, як твой сын,
Адчыні, мамулька, новы двор,
Вязуць табе нявестку на выбор.

* * *

Ляцелі пташачкі па тры
стадачкі,
Зязюля папераду.
Пташачкі палі, зашчабяталі,
Зязюля закукавала.
Ішлі паненачкі цераз сеначкі,
Мар'ічка папераду.
Паненачкі селі, песню запелі,
Мар'ічка заплакала.
Ў яе мамулька, ў яе родная
Ціха запытала:
— Чаго, дачушка, маё дзіцятка,
Так сільненька плачаш?
— Мамулька мая, родная мая,
Як жа мне не плакаці?
Я сама знаю, мне людзі кажуць,
Апошні дзянёк гуляю.

* * *

А на дварэ пагодачка ці будзіць?
А нашая маладая
Свайму свёкарку ці дагудзіць?
А дагуджу, мая мамулечка,
Дагаджу,
А я з мяцёлачкай каля восеці
Пахаджу.
А на дварэ пагодачка ці будзіць?
А нашая маладая сваёй свякроўцы
Ці дагудзіць?
Я дагуджу, мая мамулечка,
Дагаджу,
Я з палонічкам каля печачкі
Пахаджу.

* * *

Казалі: на моры вады многа,
A прыйшлі чарэпаць са дна сухога.
Казалі: ў Ганначкі радні многа,
А як сталі дарыці, — няма
нікога.
Цётачкі, дзядзечкі па запеччыку,
Сястрыцы, бараціткі па
заплеччыку.
Пайшлі па хатах суседзі старыя,
Паклаліся спаці дзеці малыя.

* * *

За лесам, лесам
Ды мядзведзь рыкаіць.
Ой, будзіць табе, дзетка,
Свякроўка ліхая.
Я сваю свякроўку
У пярыну ўкіну,
Я сваму мядзведзю
Саладзін падкіну,
Спi, мая свякроўка,
Не прачхніся,
Cni, мой мядзведзька,
Не насіся.

* * *

Аставайся, мая мамулька, здарова,
А падпала ка мне
З Украіначкі дарога.
А ты будзеш, мая мамулька,
Тужыці,
А я буду чужой свякроўцы
Гадзіці.
А ты будзеш, мая мамулька,
Бедаваці,
А я буду чужой свякроўцы
Слугаваці.

* * *

А запаржыце каня варанога,
A завязіце кума маладога.
А наш кумочак паездзінкі любідь,
А можа ж, нам ён гарэлачкі
купіць.
А запражыце авечку-пузатку,
A завязіце бабульку ды ў хатку,
А запражыце авечку-сівушку,
A завязіце бабульку-шчырушку.
А наша бабка паездзінкі любіць,
Тады ж яна нам гарэлачкі купіць.

* * *

I дождж ідзець,
I снег падзець
На куміну хату.
Ідзі, кумок,
Kaci мяту,
Накрый куме хату.
Ідзі, кумок,
Kaci сена,
Накрый куме сені.

* * *

А вы, столікі, вы цісовыя,
А чаго вы стаіцё
Не засланыя ў мяне?
А вы, госцікі, мае любыя,
А чаго вы сядзіцё
Невясёлыя ў мяне?
Ці мой хлеб не пушон,
Ці мой хмель не вясёл?
Адкажыце шчыра мне.
Як мой хлеб не пушон,
Я яго падпушу.
Як мой хмель не вясёл,
Я яго падвесялю.

* * *

Па лугу бабка хадзіла,
Карэнніка капала,
Настоічкі стаўляла,
Радзішачку паіла.
Каб яе ўроцы не бралі:
Жаноцкія пасмехі,
Дзявоцкія пагляды.

* * *

A пазавіце Іванечку з току
Хай прынясець ён
Вішнёвагаа соку.
— Калі сыночак, —
За морам здабуду,
Kaлi дачушка, —
Дык так абыйдзецца.

* * *

Ты, кумочак, сорам май,
А на мыла рубля дай.
Радзілася паненачка,
Хочаць мыцца беленька.
Штодзянёчак фунточак,
A ў нядзельку пудочак.
Добра, добра бацьку мець,
Адчыняе бацька клець.
Не паспелі песню спець,
А ён жа нам дары шлець.

* * *

— А чаго ты, яліненка, не зялёна?
— А як жа мне, ялінечцы,
зеляной быць?
Пада мной два купчыкі начавалі.
Яны мне сучча-вецце паламалі.
— А чаго ты Мар'ічка, не вясёла?
— А як жа мне маладой вясёлай
быць,
Калі мяне мой Іванька зневажаіць,
Істопачкі, каморачкі замыкаіць?
А я йстопачкі, каморачкі
адчыніла,
Усю сваю бяседачку нанаіла.

* * *

Піва п'яна, піва п'яна,
Гарэлачка горка.
Захварэла,задурэла
Стахванава жонка.
Трэцці гадок,
Як п'ець мядок,
Дамоў не бываідь.
А хто ж яе маладзенькай
Хаткі даглядаіць?
А ёсь жа ў яе служкі —
Сынкі ды дачушкі.
Сыночкі загонюць,
Дачушкі падоюць.

* * *

Hi на кога мне не жаль,
Як на татку свайго.
На каго ён памяняў,
Мяне замуж аддаў, —
Ці на хату багату,
ЦІ на коні вараных,
Ці на служак маладых?
Хоць i хата багата,
Невясёла. мне жыць,
Хоць i коні вараныя,
Мне не ездзіць на ix,
Хоць i слугі маладыя,
Не загадаваць мне.
Самі сядуць абедаці,
Мяне шлюць па ваду.
А нясу ж я ваду, прыслухаюся,
Сям'я мужа навучаіць,
Нагавараваіць:
— Ты чаму жонку не б'еш,
Жонцы волю даеш?
— А за што мне жонку біць,
Калі з жонкай міла жыць?