Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Мәхбүб – сөекле, сөйгән яр.

Вәликән – ләкин.

Әлем – кулым.

Ходауәндә – йа Ходаем.

Кашында – каршында.

Фиракъең – аерым булуың, аерым торуың, бергә булмавың.

Әксәр күәрмен – бик, көчле көярмен.

Нәгышлап (нәкъешләп) – бизәп, чигеп.

Гомри гъоссә белән мәхзүн кыйларсән – гомерне сагыш белән кайгылы (хәсрәтле) кылырсың.

Фөрйади-зарый – зардан кычкырып егълауны.

Кузыну – кызулану, исәрләнү; кәпәренү (куз – «утлы күмер» тамырыннан).

Мөгъәккъиб әйлә[йү]бән дәхи кәлямем – тагы сүзләремә аңлатмалар ясау белән.

Җиһан зольмәт ирер – дөнья караңгыдыр.

Җөнанем – йөрәгем; бәгырем; күңелем.

Зәһи халь! – Нинди хәл!

Сәр-асим – гаҗәпләнгән, таңга калган, исе китеп пошынган.

Мәхзүн җөнанем – күңелем хәсрәтле.

Нәбиләр хаккычөн – пәйгамбәрләр хакы өчен.

Исергәү (исеркәү) – истә тоту, игътибар итү; хөрмәт күрсәтү.

Мөдилл улың – дәлилле булыгыз; монда: ышаныгыз.

Чәндан – шул кадәрле, шул тикле.

Тәзвиҗ – никахлау.

Хәлегъ идәм – аерам; талак кылам.

Ләхза – чак, мизгел (кыска вакыт).

Тәфәххөсъ әйләң халем әкъуалемдән – хәлемне сүзләремнән тикшереп (күзәтеп) аңлагыз.

Хәҗәр – таш.

Сөммә – янә, тагын.

Бәгъдә – аннан соң, соңра, соңыннан.

Висалә ба җәнанә – җәннәт белән кавышырга.

Гяһ-гяһ – вакыт-вакыт.

Чәнаникә – шуның шикелле, шуның кебек үк.

Кәлямләр – сүзләр.

Висалең бәрһәмендин – синең белән кавышудан.

Герифтар – дучар, тоткын, әсир.

Гизләмәсмен – яшермәсмен.

Дөхтәр – кыз бала.

Гыйльме мәтълабын – теләк гыйлемен, теләккә ирешү гыйлемен.

Кәрам берлә мәрарәгә тәскин бир – юмартлык белән ачынуларга тынычлану (сабыр) бир.

Кәлямем – сүзем.

Бу мәктүб халигә кыйлсаң итагъәт – монда: бу хаттагы хәлгә карап гамәл кылсаң.

Би-сыйфат – чагыштыргысыз.

Күңел һәуасы – күңел теләге; күңел ашкынуы.

Дәрдемнең дәуасы – хәсрәтемнең дәвасы.

Әлене – кулын.

Гөзидә – сайланган, сайлап алынган (бердәнбер).

Җар – хәбәр, белдерү, игълан; кычкырып дәшү, ачык.

Зыйасы – яктысы, нуры.

Тутыйа – минераль кушылдык (күз даруы).

Кәлям – сүз.

Сөннәт – пәйгамбәр эшләргә кушкан эш.

Филхаль (фи-л-халь) – шунда ук, шул чакны ук.

Гаиб йир – аулак җир, яшерен җир.