Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Къәддем – буй-сыным, гәүдәм.

Сәр-а-сәр – баштан аякка, баштан ахыргача.

Кифайәт кыйлу – канәгатьләндерү.

Чәтре гъинайәт – ярдәм чатыры (саклап тора торган зонт).

Һәман булу – шулай ук булу.

Аби – абны (аб – су).

Нигү – яхшылык, изгелек.

Гъәндәлиб – сандугач, былбыл.

Дәстан – дастан; монда: мактау, мәдхия.

Нәүбәһари – нәүбәһар; иртә яз, яз башы; биредә: иртә яз кебек.

Сад-һәзар – йөз мең.

Сәхаби зыйльлең – ышык (булырлык) болытларың.

Мәсуни, мәхфуз – сакланган, исән-имин.

Моштакъ – омтылучы; атылып, тартылып торучы.

Сөчек – тәмле.

Гарз (гъәрз) – үтенеч; теләк.

Әлхәмделилла – Аллага мактау булсын.

Фәһем кыйлып – аңлап, төшенеп.

Гакыйль – акыллы кеше (акыл иясе).

Нигяр – сын, санәм (табыну объекты).

Нәһар улса – көндез булса (таң атканнан соң – көне буе).

Заре әфгяр – зар белән җәрәхәтләнү, яралы күңел.

Гакъибәт – ахырда, ниһаять.

На-чар – чарасыз.

Намә – язу, хат; текст.

Вәсъф – очрашу, кавышу (сәнең вәсъфың – синең белән очрашу).

Сәр-а-сәр – баштанаяк.

Сәнең һиҗреңдә – синнән аерылуда.

Җәһдеңдә әфгяр – сиңа омтылып җәфаланучы.

Герифтар – дучар.

Дәрдемгә – хәсрәтемә, чиремә.

Хәддин ашып – чиктән ашып.

Сөчек – тәмле, татлы, төче.

Пәри наз илә – пәри (кызларыча) наз белән.

Пәрваз илә – очып йөргән хәлдә, очкан килеш.

Пөр наз илә – бик назланган хәлдә.

Баз илә – уйнап, уйнаган төсле.

Күкселәрең – күкрәкләрең.

Сүзи саз илә – сүзләрне килештереп.

Дәрдкә сабры аз илә – хәсрәткә (чиргә) сабыры азлыктан.

Әүкатыйма – вакытларыма.

Талда булу – дәва булу, таяныч булу, ышык булу.

Раз илә – сер (хикмәт) белән.

Табәссем содир улса – елмаю күренсә, елмаю пәйда булса.

Гөлкөшадлар – чәчәк аткан гөлләр, монда: матур кызларның йөзләре.

Шөгъләсендин зольмәт ула – сүзгә-сүз: нурыннан караңгылана; мәгънәсе: кызлар елмаюы янында төссезләнеп (нурсызланып) кала.

Нәҗме гомер – яшәү йолдызы, хәят йолдызы.

Шөгълә идәр – яктырып, нурланып торыр.

Нигярнең хәндәсе – гүзәлнең елмаюы.

Һилял – яңа туган ай.

Къәрйә – авыл.

Сакин – торучы, яшәүче.

Сәрви къәдд – сәрви (кипарис) сын.

Шул дәмдә – шул чакта, шул мизгелдә.

Бәдер – тулган ай.

Сирәтеңә – йөреш-торышыңа (күркәм холкыңа).

Дилбәри күп – күңелгә ягымлылыгы күп.

Назәнин – хәйр-ел-бәнат – иң назлы – кызларның гүзәле.

Дил рәгъдидәндер – күңел бизәгедер.

Къәнд-у-нәуат – шикәр, вә нәуат.

Шәмсекъәмәрди – шәмсекамәрдәй: кояш һәм айдай.

Рәфтәсе – йөреше, хәрәкәте.

Гъәндәлиб – сандугач, былбыл.

Гөфтәсе – сөйләшүе, сөйләве.

Күңлем рәгъбәте – күңелем теләге, мәелем.

Әнбийалар сөннәте – пәйгамбәрләр сөннәте (гадәте, кушкан эше).

Кыйлды мәдех – мактады.

Җәмилә – күркәм, матур, гүзәл.

Кямилә – камил, уңган, һәр яктан да килгән.