Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Сайма – санама, исәпләмә.

Гъәһеднамә – килешү язуы.

Ниһанда – яшерен җирдә, аулакта.

Вакъты форсатда – форсатлы вакытта, җайлы вакытта.

Карыгач – картайгач.

Көсүф алмыштый көрсәтдә – каты суыктан кояш тотылган кебек (тоныкланып, нурсызланып) калганда.

Бәгъидә абыстаем – ерактагы абыстаем.

Вакъты хушами – бәхетле вакытымны.

Сәрбагъ – бакчалар «башлыгы»: бакчалар бакчасы, иң яхшы бакча.

Дидар – күрешү, очрашу.

Фиракъеңдин – аерылудан, аерым торудан; синнән башка торудан.

Оемай – йокламый.

Гамгин – гамьле, моңлы, кайгылы.

Кыйлма г[е]рифтар – дучар кылма.

Гъәрибләр – монда: кимсетелгәннәр, өлешсезләнгәннәр.

Сәнең һиҗреңдә әфкяр – синнән аерылуны фикерләүдә.

Фәрагъәт берлә – тынычлык, гамьсезлек белән.

Канилә (каны илә) – каны белән.

Йийәргә – ашарга.

Дидар – күрешү, очрашу.

Мөнәүүәр – нурлы, якты, балкып торган.

Гирйан – елаучы, күз яше түгүче.

Хәрәм – тыелган нәрсә; гаиләдә ят кешеләр өчен тыелган урын (хатын-кыз өчен билгеләнгән урын, бүлмә).

Илкем – кулым.

Ләтыйфә – гүзәл, күркәм, нәфис.

Кәмаляти – камиллекне.

Айати – аятьләрне (догаларны).

Ләбең – иренең.

Гъөнчә – чәчәк бөресе.

Фәһм (фәһем) – аң, аңлау, төшенү.

Мәкалят – мәкаләләр; бу очракта: сөйләр сүзләр.

Хыйаляти – хыялыйларча.

Күрәчәк – күргәч.

Рәүнәкъ – яктылык, нур.

Ригайәти – ригайәтне: олылауны, игътибарны.

Идеп фазли гъинайәти – фазыйльлекне (өстенлекне, камиллекне) бүләк итеп.

Мөдәүвирсез бигайәти – бик тә туры карый торган.

Һилялә охшашы вара – айга охшашлыгы бар.

Биңзәр… айа – айга… охшаш.

Сайа – саный.

Көнәш кеби шәрайати – шартлары (сыйфатлары) кояш шикелле.

Бакылыр – багылыр: төбәлер, карар.

Кидәрер һәм бу сагъәти – бу сәгатьләрдә һәм җуяр (шунда ук юкка чыгар да).

Къамәтең хубий – буй-сының гүзәл.

Хуби (хубы) – яхшысы, әйбәте, матуры.

Тугаймусың күби – күпләп, күп булып туганмысың.

Бу галәм бәрчидә нәбат – бу галәм яшеллек (гөл-чәчәк?) белән тулы.

Вә илля соңрада һәйэат – әмма соңында үкенеч.

Зикер әйләү – искә төшерү, кабатлау, гел истә тоту.

Катасың – катысың.

Чәнди – монда: моның кадәре, моның тикле.

Сафалар – рәхәтләр.

Тәәссефтин – үкенечтән.

Хун-хар – канечәр.

Зәнки – тупас, кырыс, мәрхәмәтсез.

Хар булу – хур булу.

Кусайде – куса иде.

Күрсәтсәйде – күрсәтсә иде.

Җәмалең – матурлыгың, гүзәллегең.

Күксиңә – күкрәгеңә, түшеңә.

Тәваззигълык итәнләрең йөз анча – йөзләрчә түбәнчелек итүләрен.

Михе әлимтик – кайгы кадагы шикелле.

Агыз-йары тоелсайде хәмимтик – авыз тарафы тоелса иде тирләгән кебек.

Баде сәмумтик – сәмум җиле шикелле.

Мумтик – мум шикелле, балавыз шикелле.

Моктандырсайде – интектерсә иде.

Дәмләр – вакытлар; сулышлар.