Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Къамәте – сыны, буй-сыны.

Сәдәф – энҗе кабырчыгыннан эшләнгән зиннәт (төймә); энҗе.

Маһеруйи – ай йөзен (айдай йөзен).

Сәна – мактау, мактау догасы.

Садр – садыр: күкрәк, күңел, йөрәк.

Гъилләт – авыру, чир.

Вәҗһеңи – йөзеңне, чыраеңны.

Мәризъ – авыру, чирле (кеше).

Дидерерсән вәҗгъеңи – әгәр тидерсәң (гыйшкың) чирен.

Җәсәд – тән, бәдән.

Бәхри-дәрд – дәрт-хәсрәт диңгезе.

Гаркъ улыбмын – гарык булганмын, батканмын.

Пәйаны – ахыры, чиге.

Интиһаи гыйшык улмаз – гыйшыкның соңы (чиге) булмас.

Хакъ – туфрак, җир.

Гъәрзыхаль итмәк өчен – хәлне бәян итмәк өчен.

Сән җәзил – син бик тә, син бик күп.

Гамь җөдадин – кайгы-аерылудан.

Фасбир ул съәбран җәмил – күркәм сабырлык белән сабыр ит.

Күрерсән вәйлеңи – хәсрәтеңне, бәла-казаңны күрерсең.

Садрең илә зәйлеңи – күкрәгең белән итәк-чабуыңны.

Гакыйль улан – гакыллы булган.

Кәшфе әсрар әйләмәс – серләрне ачмас.

Сохбәт – сөйләшү, әңгәмәләшү, серләшү.

Тәгъне әгъйар – читләрнең шелтәсе (ятларның гайбәте).

Багъ ара гөл-сәбез хушдыр, михнәти хар улмаса – бакчаларда гөл һәм яшеллек хуштыр, әгәр хурлыклы михнәте (нәтиҗәсе) тигәнәк (чәнечке) булмаса.

Бөйлә мөстәсна – болай тиңдәшсез (искитәрлек).

Бәдәл – алмаш, тиң.

Хөснедин, и җан, мөнкъәтыйгъ кыйлмас бәне илла әҗәл – аның күркәмлегеннән мине әҗәлдән (үлемнән) башка бер нәрсә дә аера алмас.

Къәсд идәрсә әһле тогъйан – азгынлык әһелләре явыз ният итсәләр.

Хода улса мәдәдкярем бәнем – Ходай минем ярдәм итүчем булса.

Мисле маһа пара – маһ – ай: айга пар, айга таң шикелле.

Күршәен – күрешәен; күрешик.

Зәһи – яхшы, шәп; бик.

Үз булып үзләр – үз булып беткән кешеләр.

Дәрдең – кайгың, хәсрәтең.

Шөйлә – шулай.

Моштакъ – омтылу.

Зийадә – бик, бик тә.

Хили моктандым – байтак, шактый интектем.

Халка – халыкка.

Әсбаб – сәбәпләр.

Так (рус.) – шулай.

Тутка – тутыкай, тётка.

Зәррәни – бөртектәй.

Күр улмайым – сукыр булмаем (булмыйм).

Уганым – Тәңрем, Ходаем.

Мальчиктый – мальчиктай, бала шикелле.

Саймадың чынга – санамадың чынга.

Дилгә – йөрәккә, күңелгә.

Инәлдем дә бугай аша – артык инәлдем бугай.

Дөшән сагъәтдә күңлемә – исемә төшкән сәгатьтә.

Деләр күңлем – беренче очракта: күңелем теләр; икенче очракта: күңелемне телер (кисәр).

Вә илля – вә әмма, тик, ләкин.

Сәне күрмәклекем сартын – сине күрмәклегем өчен.

Ушал кыйлмыш сәне Мәүля – сине Ходай шулай яраткан.

Терәп күксен – күкрәген киереп.

Идеб рәкъкас – биеп (төгәлрәк: биюче кебек итеп).

Бер йиңел улмасын бәхши – бер җиңел (төш) бүләге генә булмасын.

Гъәувас – суга чумучы (водолаз).

Мәгъас – гөнаһлы.

Гъәфләт – ваемсызлык.

Әйаме шәбаби – яшьлек көннәрен.

Бәгъидә – биредә: ерактагы кул җитмәс яр.

Сафадин – рәхәт чигүдән.

Зәүкъен – тәмен, ләззәтен.