Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Маһитабан – ай нурлары.

Җәмаль – гүзәл чырай; күркәмлек, гүзәллек.

Һилял – ай (яңа туган ай).

Дәрдилән – дәрт белән: чир (кайгы-хәсрәт) белән.

Зөлфе – чәч бөдрәләре (чигә һәм җилкәләрдә).

Пәришан – моңлы, сагышлы.

Нәүбәһар – иртә яз, яз башы.

Чүн лялә-зар – лаләле кыр шикелле.

Гъәндәлиб – былбыл, сандугач.

Хәбиб – сөекле.

Монтазыйр – өмет итү, көтү; интизар булу.

Къәдәмеңә къийам – баскан адымнарыңа.

Нәзър идүбән кәндеми нәчә сыйам – үземә ничә ураза нәзер әйтү белән.

Сәр-а-сәр – баштан ахыргача.

Җане садыйк – тугрылыклы җан.

Гөле сәрби Бохаратик – Бохараның сәрби гөле шикелле.

Гъизз-у-җаһең – хөрмәтең һәм урының: кадер-хөрмәтең.

Фиракъәт (фиракъ) – аерылу, аерым тору.

Такъәтемне кыйлды такъ – сабырымны җуйды, тәкатемне бетерде.

Шадеман – шатлыклы.

Җавидән – мәңгелек; мәңгегә.

Җаиңны – урыныңны.

Мәҗид – макталган, дан казанган (Алланың исем-эпитеты).

Наре җәһәннәмдин бәгъид – җәһәннәм утыннан ерак.

Айа – айга.

Гъөлү – биек; югары, өстен; зур дәрәҗә иясе, асыл зат.

Көн-бә-көн – көннән көнгә.

Гъәдү – дошман, көндәш; көнчелек, дошманлык.

Мәләк – фәрештә.

Тәхте паиң, гъәрше көрси нә фәләк – торган җирең, утырган урының имин булсын.

Илтимасым – үтенечем.

Би-мәрам – теләксез, теләмичә; ирексездән (кеше сүзенә ияреп).

Гъәйби гъәйбәт – гаепне гайбәтләү.

Бәр-фәрикъ – бергә, бер төркемдә.

Би-гөман – гөмансыз, шиксез, шөбһәсез.

Хәзрәтеңдин – син олы заттан, син хөрмәткә лаек шәхестән.

Бер къәтгъ кәгазьдер мәхмүдемез – бер кисәк кәгазьдер мактаячагыбыз.

Би-зарар – зарарсыз (ертылмаган килеш).

Күңел якса – күңелгә ошаса; күңел ятса.

Фаразыдыр бөрадәр – туганлык фаразыдыр.

Үгет иркән – үгет икән.

Шәргъи ирмеш – шәригатьчә икән.

Хариҗ – тышкы, тышта; катнашусыз.

Вәфадар – ышанычлы, тугрылыклы.

Тулидүбән – тулы идүбән: тулы итеп.

Мәдәд – ярдәм.

Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт – бермәл җир йөзенә хәсрәт килде.

Пәришан – моң, кайгы; аптыраш.

Фәкыйрең нәүгъ гъәруси дүнде налә – фәкыйрьнең туй бәйрәме елауга әйләнде.

Аһ-у-налә – аһ ору, үкереп еглау.

Тарихның нәкъеше – узган эшнең гәүдәләнеше.

Дилдә – дил: күңел, җан, рух; хәтер.

Дилбәр – гүзәл, чибәр; йөрәкләрне яулаучы.

Халем әгяһи – хәлемне белүче.

Тәшна булу – омтылу, сусау.

Гяһи-гяһи – вакыт-вакыт, кайчакларда.

Күзем йагын – күзем маен (күз нурын).

Мәрһәм – җәрәхәткә, ярага сөртә торган май (бәлзәм).

Назик мәҗазем – нечкә холыклым, назлым.

Вә ликән – вәләкин.

Гъиляҗ – чара; дәва.

Сираҗ – шәм; яктырткыч.

Тәмурым – тамырым, тамырларым.

Остохан – сөяк, сөякләр.

Бәһар – яз.

Ширин зәбан – тәмле тел, татлы тел.

Рәушан – якты, нурлы.

Кувәти җан – җан куәте, җан көче.