Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Сари – таба.

Гъисйан Алла – Аллага каршы баш күтәрүче.

Нәданә гъәсъбәи Алла – белмәгәнгә Алла әҗере (җәзасы).

Мотыйгъ булу – буйсыну, баш ию.

Бакып анлара дөз күзне – аларга күзне туры төбәп.

Хөкме уганый – Ходаның хөкеме.

Къәный – кайда.

Һөдаи Алла – Алланың тугры юлы.

Ярин – киләчәктә, алда.

Мәүля – хуҗа, ия; монда: Алла.

Къәлбене – йөрәген, күкрәген, күңелен.

Ул дәмдә – шул мизгелдә.

Айгай – әйткән, әйтер.

Китән – мамыктан, киндердән эшләнгән ак тукыма.

Тузан увакыны – тузан вагын (увак – уалу).

Лапта (лапти) – чабата.

Кәзеб – ялган.

Возу кыйлу – тәһарәт алу.

Рәхманый – рахманныкы, ягъни Алла юлындагы кеше.

Зирагъәт – игенчелек, иген игү.

Тагъәт – буйсыну (Аллага); дини йолаларны үтәү.

Сайуң (санаң) – санагыз.

Кяһиллек тагъәте – ялкаулыкка, үшәнлеккә баш ию.

Монафикъ – икейөзле.

Дөхтәри (дөхтәрне) – кызны.

Мәүляйа нийаз кыйлу – Ходага ялвару.

Хәмед-сәна кыйлу – мактау, олылау сүзе әйтү.

Хушнуд – риза, канәгать.

Ярагын – әзерлеген.

Дилваз – яхшылап, матур итеп.

Сөфрә – ашъяулык.

Тәбәссем – елмаю.

Зилләт – түбәнлек, белемсезлек.

Гъише нуш кыйлсаң – типтереп калсаң (алдануны татып карасаң).

Әфзаль – өстен.

Самит торсаң – кычкырышсыз, ягъни тыныч торсаң.

Уйлә – шулай.

Дөкәнсә – бетсә.

Мосахибдән – иш һәм әңгәмәдәшлектән.

Ки дә әйтсен ушал дәмдә – әйтсен ки шул чакта.

Дәрдеңә – чиреңә, кайгыңа.

Пусә кыйлмак – үпмәк, үбү.

Нәхренә – муенына.

Ләззати алма – алма ләззәтләре.

Мәһәрә – мәһәргә.

Рәүнәкъ – нур, яктылык; монда: гүзәллек.

Биңзәр – охшар.

Күрәнләр хур диеп сайа – күргәннәр хур дип исәпли (саный).

Ләгълә (ләгългә) – асыл ташка (алсу һәм кызыл төстәге ташка).

Ләтыйф дорыр – матурдыр, күркәмдер.

Җиһан эчрә – җиһан эчендә: җиһанда, дөньяда.

Хәлаикъ эчрә – халыклар эчендә, кешеләр арасында.

Сартын – өчен, хакына.

Мәдх (мәдех) – мактау, дан.

Ирадә – теләк, ихтыяр, омтылыш.

Күңлем зыйасы – күңлем нуры, яктылыгы.

Күрмәен – күрмичә.

Җәһдеңдә әфгяр – яныңда җәфаланучы.

Герифтар – дучар, тоткын, әсир.

Вәли – вәләкин.

Мәризъ – чир, авыру.

Гыйляҗы – дәвасы, даруы.

Валлаһ – валлаһи (Алла исеме белән ант итәм).

Биһуш – һушсыз.

Нәгяһ – кинәт, көтелмәгәндә.

Әгяһ булу – уяу булу, сак булу.

Гъәҗиб – гаҗәеп, искитәрлек.

Җайдай – дөресе: йайдай (йай – җәя).

Сайдай – санады, исәпләде.

Биңзәр – охшаш, шикелле.

Кәлямең тутыйа биңзәр – сүзең (сөйләвең) тутый кошка охшар.

Мисле – мисалы.

Улсайчы – булса иде; булсаң иде.

Ике садрең – ике күкрәгең.

Нийәт бирү – ниятләп куйган нәзерне бирү.