Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Укыгай ул торып намаз,
Кыйлып ул мәүляйа нийаз [549] Мәүляйа нийаз кыйлу – Ходага ялвару. …
………………………………………
Дир ул хәмед-сәна кыйлса [550] Хәмед-сәна кыйлу – мактау, олылау сүзе әйтү. ,
Аңа хушнуд [551] Хушнуд – риза, канәгать. булыр Алла.

Дәйүр: «Җаный, тиз үк булсаң,
Самавыр ярагын [552] Ярагын – әзерлеген. кыйлсаң,
Китереп сөфрәйә куйсаң,
………………..будыр җаный».

Дилваз [553] Дилваз – яхшылап, матур итеп. ярагыны кыйлып,
Бер-беригә күз[ен] салып,
Ки чәйнеккә чәен салып,
Диеп ул: «Әлхәмделилла,

Кушылдырды бези мәүля,
Китер бал, чәй, лимун тагы,
Куең һәм сөфрәгә [554] Сөфрә – ашъяулык. аный…
……………………………………»

Утырыр ике[се] алда,
Самавырны алып алга,
Сузарлар кулларын балга, –
Ки мондин яхшысы къәный?..

Салубән күзләрә күзне,
Тәбәссем [555] Тәбәссем – елмаю. берлә дир сүзне,
Көлешеп дийәрләр сүзне:
«Ки кушды безне ул мәүля!»

Галим булса, булыр дәүләт,
Нәдан [булса], булыр зилләт [556] Зилләт – түбәнлек, белемсезлек. ,
Әгәр сән эстәсәң гыйззәт,
Дигел [сән]: «Бир[ер] ул, Алла!»

Наданга сән әгәр варсаң,
Берәүне сәүмәен алсаң,
Ки бер гъише нуш кыйлсаң [557] Гъише нуш кыйлсаң – типтереп калсаң (алдануны татып карасаң). –
Ки үлмәкең ирүр әфзаль [558] Әфзаль – өстен. .

Гыйлем йарны сәүеб алсаң,
Аның илә самит торсаң [559] Самит торсаң – кычкырышсыз, ягъни тыныч торсаң. ,
Ике мәгъшук гомер сөрсәң –
Бусыдыр, бел, җаный, әүля!

Ки наданга берәү бармак –
Үзене зиндана салмак,
Ки хәсрәтдер уйлә [560] Уйлә – шулай. кыйлмак, –
Ки кушмасын берүк Алла!

Хода кушса ушал йарга,
Мәхәббәт дөкәнсә [561] Дөкәнсә – бетсә. анда,
Аның илә мосахибдән [562] Мосахибдән – иш һәм әңгәмәдәшлектән.
Ки әфзаль зиндани, Алла.

Мәхәббәт йебе киселсә,
Әгәр салкын йиле иссә,
Ки дә әйтсен ушал дәмдә [563] Ки дә әйтсен ушал дәмдә – әйтсен ки шул чакта. :
«Сыгынырмын сәңа, Алла!»

Үз-үзеңә моны сүзлә,
Ки дәрман дәрдеңә [564] Дәрдеңә – чиреңә, кайгыңа. эзлә,
Китәр юлыңны сән эзлә, –
Үзеңә тиң бирүр Алла.

Өзелеп, егълайу калсын,
Үзедик мәҗнүнне алсын,
Малы-мөлке ута янсын –
Котылдырсын берүк Алла!

Сәүешмәклә кулын салмак,
Ки ләбендән пусә кыйлмак [565] Пусә кыйлмак – үпмәк, үбү. ,
Аның нәхренә [566] Нәхренә – муенына. кул салмак
Ирүр, бел, ләззати алма [567] Ләззати алма – алма ләззәтләре. .

Ки галимдәй хәбәр килсә,
Ата-анаң аңа вирсә,
Мәһәрә [568] Мәһәрә – мәһәргә. керәнләр салса, –
Аны кабул әйләгел, җаный!

Әгәр сән наданга варсаң,
Барып таш бота керсәң,
Мәхәббәтсез билә торсаң –
Суган булыр сәңа алма!

Колак тотып ишет, җаный,
Идәем бер хикяйәти,
Сәңа гашыйк улып тәкый, –
Фида җаным сәңа, җаный!

Яратыбдыр сәне ул Хакъ,
Ки ак йакут кеби һәм ак,
Йөзеңә салды күп рәүнәкъ [569] Рәүнәкъ – нур, яктылык; монда: гүзәллек. , –
Фида җаным сәңа, җаный!

Йөзеңне әйләде гөлтик,
Сачеңне игде сөнбелтик,
Үзеңне итде былбылтик, –
Фида җаным сәңа, җаный!

Йөзең биңзәр [570] Биңзәр – охшар. тулар айа,
Күрәнләр хур диеп сайа [571] Күрәнләр хур диеп сайа – күргәннәр хур дип исәпли (саный). ,
Сәңа биңзәшле кыз кайа? –
Фида җаным сәңа, җаный!

Йөзең биңзәр кызыл ләгълә [572] Ләгълә (ләгългә) – асыл ташка (алсу һәм кызыл төстәге ташка). ,
Йөзеңдән нурларың агъла,
Күрәчәк күзләрем чагъла, –
Фида җаным сәңа, җаный!

Гаҗәб ләтыйф дорыр [573] Ләтыйф дорыр – матурдыр, күркәмдер. җисмең,
Мәгълүм дор[ыр] сәнең исмең,
Йөрәгем бәгърене кисдең, –
Фида җаным сәңа, җаный!

Билең нечкә, нәзек дорыр,
Буең зифа, төзек дорыр,
Җиһан эчрә [574] Җиһан эчрә – җиһан эчендә: җиһанда, дөньяда. аз ук дорыр, –
Фида җаным сәңа, җаный!

Билең нечкә, буең һәм төз,
Төсең саф, гөл кеби йөз,
Әгәр дисәң иде бер сүз, –
Фида җаным сәңа, җаный!

Матурлык исмене алдың,
Хәлаикъ эчрә [575] Хәлаикъ эчрә – халыклар эчендә, кешеләр арасында. дан алдың,
Зөләйха урнына калдың, –
Фида җаным сәңа, җаный!