Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Йөзләрең айа [210] Айа – айга. биңзәш[дер], и гъөлү [211] Гъөлү – биек; югары, өстен; зур дәрәҗә иясе, асыл зат. ,
Чук дога дидек сәңа [без], и олу!

Көн-бә-көн [212] Көн-бә-көн – көннән көнгә. дәүләтең[ез] улсын гъөлү,
Сакласын Хакъ, гәр кыйлса дошман гъәдү [213] Гъәдү – дошман, көндәш; көнчелек, дошманлык. .

Нә дийәем сәңа – яр улсын мәләк [214] Мәләк – фәрештә. , –
Тәхте паиң, гъәрше көрси нә фәләк [215] Тәхте паиң, гъәрше көрси нә фәләк – торган җирең, утырган урының имин булсын. !

Илтимасым [216] Илтимасым – үтенечем. : гъәйбә кичмә би-мәрам [217] Би-мәрам – теләксез, теләмичә; ирексездән (кеше сүзенә ияреп). ,
Гъәйби гъәйбәт [218] Гъәйби гъәйбәт – гаепне гайбәтләү. – җөмләсе мотлакъ хәрам!

Иртә-кичә догаңызда мән гъәриб,
Булсак иде кыйамәтдә бәр-фәрикъ [219] Бәр-фәрикъ – бергә, бер төркемдә. .

Әгәр гыйшкың хак улырса би-гөман [220] Би-гөман – гөмансыз, шиксез, шөбһәсез. ,
Почмагындин ертып алгайсән һаман.

Хәзрәтеңдин [221] Хәзрәтеңдин – син олы заттан, син хөрмәткә лаек шәхестән. безләрә мәкъсудымыз:
Безгә бер къәтгъ кәгазьдер мәхмүдемез [222] Бер къәтгъ кәгазьдер мәхмүдемез – бер кисәк кәгазьдер мактаячагыбыз. .

Гыйшкың мәндә улмаз ирсә, и никяр,
Бу хатымны кайтарасың би-зарар [223] Би-зарар – зарарсыз (ертылмаган килеш). .

Йибәрдем мәктүб итеб бу намәне,
Белүр өчен арада маҗараны.

Әгәр намәм сәңа баруб юлыкса,
Кабул кыйла кичергел, күңел якса [224] Күңел якса – күңелгә ошаса; күңел ятса. .

Сәлам яздым, ирүр күңлем хәкъикъәт,
Хода бирсен йәшеңезгә бәракәт.

Сәлам алмак фаразыдыр бөрадәр [225] Фаразыдыр бөрадәр – туганлык фаразыдыр. ,
Җәһед берлән җыйнарга (?) бәрабәр.

Ишет әмма сүземне үгет иркән [226] Үгет иркән – үгет икән. ,
Шәригъәткә муафикъ сүзләр икән.

Дийеңез бу намәне шәргъи ирмеш [227] Шәргъи ирмеш – шәригатьчә икән. ,
Шәригъәт бу намәдин хариҗ [228] Хариҗ – тышкы, тышта; катнашусыз. ирмеш.

Шәригъәткәчә безгә күреп йәрәшмәк…
……………………………………………………….

Бу сүземә инангыл, и гүзәл йар,
Мәңа юкдыр сәндин үзгә вәфадар [229] Вәфадар – ышанычлы, тугрылыклы. .

Мәнем бер сәндин үзгә сәрдәшем юк,
Хода бел үр: сәнендик тиңдәшем юк.

Дидем сәңа тәмами сүзләремне,
Тулидүбән [230] Тулидүбән – тулы идүбән: тулы итеп. йәш илә күзләремне.

Моны яздыкда итдем берничә аһ,
Дәйүб: «Мәңа мәдәд [231] Мәдәд – ярдәм. бир, Раббем, Аллаһ!»

Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт [232] Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт – бермәл җир йөзенә хәсрәт килде. :
«Пәришан [233] Пәришан – моң, кайгы; аптыраш. , үлде!» – дәйү кәлде афәт.

Фәкыйрең нәүгъ гъәруси дүнде налә [234] Фәкыйрең нәүгъ гъәруси дүнде налә – фәкыйрьнең туй бәйрәме елауга әйләнде.
Гъәмендән әйләндүкчә аһ-у-налә [235] Аһ-у-налә – аһ ору, үкереп еглау. .

Хыялы тарихның нәкъеше [236] Тарихның нәкъеше – узган эшнең гәүдәләнеше. улды,
Сүзе – дилдә [237] Дилдә – дил: күңел, җан, рух; хәтер. , хыялы күздә калды.

Әйа дилбәр [238] Дилбәр – гүзәл, чибәр; йөрәкләрне яулаучы. , мәнем халем әгяһи [239] Халем әгяһи – хәлемне белүче. ,
Булып тәшна [240] Тәшна булу – омтылу, сусау. фәкыйрьнең гяһи-гяһи [241] Гяһи-гяһи – вакыт-вакыт, кайчакларда. .

Җамалеңне әгәр күрсәтсә Рәхман,
Күзем йагын [242] Күзем йагын – күзем маен (күз нурын). кыйлам мәрһәм [243] Мәрһәм – җәрәхәткә, ярага сөртә торган май (бәлзәм). ушал ан.

Нәчүкдер халең, и назик мәҗазем [244] Назик мәҗазем – нечкә холыклым, назлым. ,
Вә ликән [245] Вә ликән – вәләкин. бәндәмен – юкдыр гъиляҗем [246] Гъиляҗ – чара; дәва. .

Төшебдер бер Ходайга ихтияҗым,
Теләймен: йәнә яндыргай сираҗым [247] Сираҗ – шәм; яктырткыч. .