Габделҗәббар Кандалый - Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Хуриларың хөснендин [166] Хөснендин (хөснедин) – матурлыгыннан, күркәмлегеннән. сәңа нәсыйб
Кем вирә? – Алла вирүр, хәйрелмөҗиб.

Хаҗәтең висалемдер һәр собхе-шам [167] Собхе-шам – иртә-кич. ,
Висалеңне рузи кыйлсын зу-л-кәрам [168] Рузи кыйлсын зу-л-кәрам – кодрәтле Алла бүләк итсен. .

Озын гомер вирә Хода бә-тәүфикъ [169] Бә-тәүфикъ – тәүфыйклы, игелекле. ,
Мөәллиф [170] Мөәллиф – дус. кыйла сәне мәңа тәхкыйкъ [171] Тәхкыйкъ – анык, төгәл. .
Теле тутый, өне былбыл никярем,
Һәмбәрем [172] Һәмбәрем – юлдашым (?). (?) сәрви буем, гөлгъизарем.

Догагүйең [173] Догагүйең – дога укучың (сиңа изге теләк теләүчең). илән ачып кәлями [174] Кәлями – кәлямне; кәлям: сүз. ,
Җәнабеңә йибәрдем чук сәлями.

Дәхи хөршидә [175] Хөршид – кояш. биңзәш [176] Биңзәш – охшаш, охшаган. йөзләрүңә,
Шәкәрдин датлу сүзлү телләрүңә,

Әйләб ирсаль [177] Әйләб ирсаль – күндерү, җибәрү. догалар гәүһәрени,
Дәхи йөз мең сәналәр [178] Сәналәр – мактаулар. җәүһәрени.

Озын итсен сезнең гомрегезне Хакъ, –
Һәмишә шул догамыз сезгә мотлакъ.

Вируб тәүфикъ, һидайәт [179] Һидайәт – юл күрсәтү, тугры юлга басу. үзеңезгә,
Явыз күз[ләр] төшмәсен йөзеңезгә.

Бәдигъәт сәнсен [180] Бәдигъәт сәнсен – тиңе булмаган матурлык (гүзәллек) син үзең. – анлар[ның] кулында;
Мәнем җаным фида улсын юлыңда!

Ходайа тәслим итдем [181] Тәслим итү – тапшыру. сезләри мән,
Чыкарма хәтереңдин безләри сән.

Иляһе әйләсүн сәңа гъинайәт [182] Гъинайәт – ярдәм, изгелек. ,
Идүбән бәр-дәуам хифза химайәт [183] Идүбән бәр-дәуам хифза химайәт – саклыкка дәвамлы яклау күрсәтү белән. .

Мәхәббәт атәшенә [184] Атәшенә – утына. бәгърүм буйнмыш,
Ки гыйшык дәрде илә бәгърүм янмыш.

Сабр идәрсәм, эчеми гыйшкың якар,
Гыйшкың ирүр мәни кыйлан би-карар [185] Би-карар – карарсыз, чарасыз, тынычсыз. .

Маһитабан [186] Маһитабан – ай нурлары. сәндә күрде бер җәмаль [187] Җәмаль – гүзәл чырай; күркәмлек, гүзәллек. ,
Сулды йөзем дәрдеңлән, улды һилял [188] Һилял – ай (яңа туган ай). .

Дәрдилән [189] Дәрдилән – дәрт белән: чир (кайгы-хәсрәт) белән. йөзе, зөлфе [190] Зөлфе – чәч бөдрәләре (чигә һәм җилкәләрдә). пәришан [191] Пәришан – моңлы, сагышлы. нәүбәһар [192] Нәүбәһар – иртә яз, яз башы. ,
Сарыйгъ идб йөземезне чүн лялә-зар [193] Чүн лялә-зар – лаләле кыр шикелле. ,

Күрде мәгъшукыны микән гъәндәлиб [194] Гъәндәлиб – былбыл, сандугач. ,
Шадлыкындин агълайур диб: «Йа хәбиб [195] Хәбиб – сөекле. !»

Монтазыйр [196] Монтазыйр – өмет итү, көтү; интизар булу. улыб къәдәмеңә къийам [197] Къәдәмеңә къийам – баскан адымнарыңа. ,
Нәзър идүбән кәндеми нәчә сыйам [198] Нәзър идүбән кәндеми нәчә сыйам – үземә ничә ураза нәзер әйтү белән. .

Бу халем[и] сәңа дидем сәр-а-сәр [199] Сәр-а-сәр – баштан ахыргача. ,
Дәуа улгыл бу халемгә [сән], әй йар.

Дога-и хәйремез бу җане садыйк [200] Җане садыйк – тугрылыклы җан. :
Хода кыйлсын сәне җәннәткә лаикъ.

Гөле сәрби Бохаратик [201] Гөле сәрби Бохаратик – Бохараның сәрби гөле шикелле. җәмалең,
Тәрәккый ула һәрдәм гъизз-у-җаһең [202] Гъизз-у-җаһең – хөрмәтең һәм урының: кадер-хөрмәтең. .

Аһ фиракъәт1, ваһ фиракъәт [203] Фиракъәт (фиракъ) – аерылу, аерым тору. , әл-фиракъ,
Бу фиракъәт такъәтемне кыйлды такъ [204] Такъәтемне кыйлды такъ – сабырымны җуйды, тәкатемне бетерде. .

Чүн фиракъ кыйлды Ходаем бу заман,
Бу фиракълыкдин юк җиһанда яман.

Әһл бәйтең илән укубән шадеман [205] Шадеман – шатлыклы. ,
Дөньяда вә ахирәтдә җавидән [206] Җавидән – мәңгелек; мәңгегә. .

Җаиңны [207] Җаиңны – урыныңны. җәннәтдә вирүбән мәҗид [208] Мәҗид – макталган, дан казанган (Алланың исем-эпитеты). ,
Сакласын наре җәһәннәмдин бәгъид [209] Наре җәһәннәмдин бәгъид – җәһәннәм утыннан ерак. .