Рузил Фазлыев - 2020 нче ел. Шигырь. Том 4. Стихи

…үз агымын тапкан елга төсле,
Агаларда, барыбер агалар…
Күпме кеше, төрле язмыш белән,
Бергәләшеп яшәп баралар…

Бөтен язмыш мөселманнар өчен,
Җомга белән җомга арасы.
Кыска гына, ләкин җиңел түгел,
Шул араны үтә аласы…

Монда сыя бөтен тормыш юлы,
Күрәчәкләр – була аласы.
Кабатлана сәгать телләредәй,
Җомга белән җомга арасы.

Монда вакыт савап гaмәл өчен,
Тәүбә итү өчен җомга бар.
Бер атнада күпме мөмкинлек бар,
Атна саен килә җомгалар.

Монда сыя кылган кырын эшләр,
Җыелада шулай җыела…
Җомгаларга вакыт тапмаганда,
Күпме булыр гомер буена.

Ничә җомга калган ихтибарсыз,
Һәркем үзе санап карасын.
Урап үтеп булмый берничектә,
Җомга белән җомга арасын…

Кемнәр аны үлчи ала микән,
Кемнәр бара ала өлгереп.
Артта калыр кебек бик еракта,
Кичәгечә барса көн күреп…

Кайчан гына атта бик шәп иде,
Барыр җиргә алап барырга.
Машиналар хәзер җитешәлмый,
Уңнан сулга алып салырга…

Җитез тәгәрмәчләр тәгәриләр,
Ләкин вакыт hәрчак алдарак.
Вертолетлы булып алалсаңда,
Вакыт көчен булмый алдалап.

Артык эшләр, артык авыр йөкләр,
Кешеләрне тыя, тышаулый…
Ул каядыр ашыгуын белә,
Артта каласына ышанмый…

Замананың үзе законнары,
Үзгәртмидер әле тизлеген.
Аңлый алмый кеше күңелләре,
Кимеп бара торган тизлеген…

Сагынмыйча кемнәр кайта микән,
Туган якка юллар тотканда.
Олы юлга, олы ният кирәк,
Әрәм итми вакыт юк барга.

Кайту сүзе, үзе мәгәнә бит,
Барулардан күпкә якында.
Уйлар килә кеше күңеленә,
Яшәү асыллары хакында.

Сагынмыйча кемнәр тора ала,
Ерагайган саен аралар.
Вакыт арбалары тәгәриләр,
Бараларда, алар баралар.

Язлар килсә хисләр яңаралар,
Ниләрдә дер анын сәбәбе.
Җылы нуры кояшныңмы әллә,
Үткәннәрнең җылы сәләме…

Еракларга китеп карау кирәк,
Тояр өчен сагыну хисләрен.
Аяз көннәр үтсен савапларда,
Тыныч үтсен өчен кичләрең…

Кай вакытта бер генә сүз белән,
Жавапларны килә табасы…
Күңелләрдә бөтен булганнарны,
Шигырь итеп язып каласы…

Булган хиснең барсын җыя алып,
Бер шигырьгә яза аласы…
Булган моңны берәү генә итеп,
Моң чишмәсе – жырга саласы…

Таллар үскән авыл су буйлары,
Бизи аның таллар ярларын…
Шул талларга карап син аңлыйсың,
Гомерләрнең үтеп барганын…

Килә кайчак болыннарга чыгып,
Болын буйлап йөгереп китәсе.
Бер туктамый килә йөгерәсе,
Балачакка барып житәсе…

Бер мизгелен күрә алыр өчен,
Әллә нигә әзер күңелем…
Таллар үскән су буйлары аша,
Андый юллар мөмкин түгелен…

Могъжизалар кайчак көтәбездә,
Чынбарлыктан ерак торганны…
Кирәкмәскә, күпме вакыт-исраф,
Эшләп булмый кирәк булганны.

Илләр гизеп тормыш иткәндә дә,
Тыныч кына тормыш итсәңдә.
Һәркемнеңдә сукмаклары була
Кайдан килеп, кая китсәңдә…

Сукмакларым, минем сукмаклар
Яллар итеп булмый туктаплар.
Бормаланып артта калып бара
Сукмакларны үткән ул чаклар.

Сукмаклар ул шуңа бормалада,
Очрый торган юлда киртәләр…
Сукмаклары әдәм баласының,
Язмыш кушкан җиргә илетәләр.

Барыр юллар алда белеп булмый,
Ниләр көтә, ниләр күрәсе.
Сукмакларым мине алдамасмы,
Шуны гына килә беләсе…

Язмышыма язган сукмакларым..
Борма елгаларга охшаган..
Башка сукмакларга кызыкмыйча
Үзе сукмагыма ышанам…