Vilyam Şekspir - Sonetlər

Hamını tovlayıb çıxarır yoldan 5

Sənin gözəlliyin, sənin gəncliyin.

Zərifsən, tezliklə keçirsən ələ,

Gözəlsən, dövrəni tutub yaltaqlar.

Qadınların nazı önündə, söylə,

Hansı qadın oğlu əyilməz qalar?

Gəncliyin daşdıqca coşqun sel təki,

Gözəlliyin daim açdı qol-qanad.

O səni çatdırdı elə yerə ki,

Məcburən xəyanət etdin ikiqat:

Yarımı düz yoldan sən kənar etdin,

Özünü yanımda saxtakar etdin.

Bu hələ dərd deyil, alıbsan onu,

Bəlkə də, sevgimə bir sədaqətdir.

O sənə sahibdir; dözülməzdir bu,

Sevgini itirmək bir fəlakətdir.

Əziz günahkarlar, düşünüb hər gün

Bəraət verirəm sizə bu cürə:

Sən onu sevirsən mən sevdiyim üçün,

O səni istəyir tək mənə görə.

Mən səni itirsəm, sevgilim tapar,

Mən onu itirsəm, taparsan, düzü.

Kam alıb, ömürlük olarsınız yar,

Mənsə itirərəm hər ikinizi.

Dostum, ürəyimiz birdirsə, nə qəm,

Təkcə məni sevər yenə o sənəm.

Gecələr mən daha yaxşı görürəm,

Gündüzlər həsrətəm gözəl çöhrənə.

Yatanda gözümə məlhəmsən, məlhəm,

Doyunca, doyunca baxıram sənə.

Camalın gecəni işıqlandırıb,

Yuxulu gözlərə bəxş edir ziya,

Öz parlaq odunu gündüz yandırıb

Nur saçsa, nuruna qərq olar dünya.

Qaranlıq gecədə susanda hər yan,

Gül hüsnün gülən vaxt şirin röyada

Nurlu gündüz gələ, deyirəm, bu an,

Bəxtəvər olarmı mən tək dünyada?

Gündüzüm gecədir, görmürəm səni,

Yuxum gündüz edir hərdən gecəni.

Mən fikir olsaydım, olmazdı dərdim,

Heç vaxt dayanmazdım hicran içində.

Bu çətin yolları keçib gələrdim

Sənin hüzuruna bir an içində.

Ayrılıq qəmiylə sıxmazdı bizi,

Olsam da həsrətin qəm ümmanımda.

Fikir aşıb keçir yeri, dənizi,

Düşünsən, durardım tezcə yanında.

Ah! Fikir deyiləm, bunun üçün hər an

Düşünüb fikirdən od alıram mən.

Torpaqdan və sudan yarandığımdan

Həsrətin qoynunda saralıram mən.

Torpağam, əbədi yerə bağlıyam,

Suyam, göz yaşı tək gərək çağlayam.

Hər vaxt yanındadır yarı ürəyim,

Yüngül hava mənəm, yanar od mənəm.

Hava fikrimdir, oddur diləyim,

Onlarla dünyada xoşbəxt, şad mənəm.

Qızıl qanad taxıb saf məhəbbətdən

Uçurlar yanına bir səfir kimi.

Varlığım yaranıb dörd cür nemətdən,

İkisi dayanıb sıxır qəlbimi.

Elə ki gedənlər qayıdır geri,

Elə ki bildirir sağ-salamatsan,

Sevincdən könlümün dinir telləri,

Ruhum bütövlənir mənim bu zaman.

Fəqət tezcə məni yenə qəm qucur,

Fikirim, diləyim yanına uçur.

Qəlbimlə gözlərim vuruşurdular,

Bölə bilmirdilər səni heç cürə.

Gözlərim hüsnündən olmurdu kənar,

Qəlbim bir mücrüydü, sanki, o dürrə.

Qəlbim and içirdi hey yana-yana,

Səni yaşadır o, gözlərdən xəlvət.

Gözlərim etiraz edirdi buna,

Deyirdi: məndədir o gözəl xilqət.

Ağlım bu döyüşə bir hakim kimi

Son qoydu, hər şeyi araşdırdı o.

Aydın gözlərimlə təmiz qəlbini

Dost edib, əbədi barışdırdı o.

Hər kəs qismətini bildi bir

kərə: Qəlbi qəlbə verdi, hüsnü gözlərə.

Qəlbimlə gözlərim olub mehriban,

Həmişə tən bölür dərd-qubarını.

Gözlərim hüsnünü axtaran zaman

Qəlbim çəkir ağır intizarını.

Gözlərim qəlbinə yetirir soraq

Baxanda hüsnünə — gül rüxsarına.

Qəlbim gözlərimi eyləyir qonaq

Şirin, sevgi dolu arzularına.

Sevginlə, hüsnünlə yaşayıram mən,

Gecə də, gündüz də birlikdəyik biz.

Sən çıxa bilməzsən mənim fikrimdən,

Axı, düşünmürəm bir an da sənsiz.

Yuxuda rast gəlsə gözlərim sənə,

Oyadır qəlbimi hüsnünlə yenə.

Səfərə çıxanda uzaq ölkəyə

Yola hazırlaşdım saf niyyətlə mən.

Əyri, yad əllərə keçməsin deyə

Varımı gizlətdim məharətlə mən.

Yanımda quruşa bənzər daş-qaşım,

Varı, təsəllisi sənsən ömrümün.

Olubsan yeganə dərdim, təlaşım,

— Nadir qənimətsən oğrular üçün.

Səni saxlamadım dürtək mücrüdə,

Dedim ki, tələyə düşə bilərsən.

Saxladım qəlbimdə ən gizli yerdə,

Dedim ki, özümlə gedib gələrsən.

Səni qəlbimdən də aparacaqlar,

Çünki varlığımda açıq hiylə var.

Ah, o gün gəlməsin, o gün gələrsə,

Görəcəksən bütün nöqsanımı sən.

Sevgin dönəcəkdir qəzəbə, hirsə,

Məni mühakimə eyləyəcəksən.

Tamam dəyişəcək o hiss, o duyğu,

Baxacaqsan mənə soyuq nəzərlə.

Sübut edəcəksən bu soyuqluğu

Sübut edilməyən bəhanələrlə.

Ah, o gün gəlməsin, neylərəm o gün,

Kömək eyləyərmi etiraf mənə?

Əlimi qaldırım and içmək üçün,

Deyimmi ki, layiq deyiləm sənə?

Haqlısan atmağa məni, nə deyim,

Nə haqla mən səndən sevgi diləyim?

Necə də qəmlidir mənim səfərim,

Nə vaxt qurtaracaq bu uzun yollar?

Könlümü göynədir sonsuz kədərim,

Gör səndən nə qədər düşmüşəm kənar.

Atım da yorulub dərdimdən, inan,

Yeriyir yollarda hey ağır-ağır.

Necə tələsiyər səndən ayrılan?

— Sanki, bu əzabı duyur o fağır.

Əsla təsir etmir ona məhmizim,

Fınxırıb qüssəylə baxır yollara.

Onun iniltisi vurur, əzizim,

Qəlbimə məhmizdən dərin bir yara.

Meni fikirlərim heç qoymayır dinc:

Qarşımda kədər var, arxamda sevinc.

Tənbəl və tərs atın ləng gedir müdam,

Ona haqq verirəm səfərdə ancaq.

Tez getsə, tez səndən uzaqlaşaram,

Burda tələsmək nahaqdır, nahaq.

Bəs geri dönəndə zavallı həmdəm

— O neçə bəhanə tapar özünə?!

Yel kimi əssə də, məhmizləyərəm,

Uçsa da, deyərəm sürünür yenə.

Xəyalım yaranıb büllur sevgidən,

Onunla kəhər də yarışa bilməz.

Süzərəm xəyalın qanadında mən,

Yabım iməkləyər yollarda əbəs.

Yenə haqq verərəm ürəkdən ona,

İstəyir birinci çatım yanma.

Kütləşməsin deyə zövqü, nəşəsi

Dövlətli inciylə əylənir hərdən.

Mücrünü açdıqca artır həvəsi,

Həmin dövlətliyə bənzəyirəm mən.

Bayramlar gətirir özüylə gülüş, —

Heyif ki, il boyu çox azdır onlar,

Gözəl həmayildə seyrək düzülmüş

Ən parlaq incidir, almazdır onlar.

Səni öz qoynunda gizləyib zaman, —

Zaman bir sandıqdır nəhəng, yeganə.

Xoşbəxt bir saatda açılıb bir an

Parlaq zinətini göstərir mənə.

Vüsalın sevinclə yad edir məni,

Hicranın ümidlə şad edir məni.

Nədən yaranmısan, nədir cövhərin?

Sənə milyon gözəl bənzəyir, inan.

Bircə kölgəsi var hər bir bəşərin,

Sən isə hər cürə əks olunursan.

Adonis gözəlmiş deyirlər, hanı?

Solğun bir şəklinə oxşayır qismən.