Сяргей Егарэйчанка - Дэманы доктара Глінскага

Займальны экскурс па магчымасцях тэхнічнага начыння дома я вырашыў пакінуць на потым, абмежаваўшыся уключэннем тэлевізара. Мяркуючы па ўсім, да прагляду была даступная большасць каналаў свету на разнастайных мовах. Не асабліва разбіраючыся, я ткнуў пальцам у першы знаёмы канал, пасля чаго адклаў планшэт і ўстаў з канапы. У рэшце рэшт, я не збіраўся глядзець тэлевізар, мне быў патрэбны толькі фонавы голас, каб не было самотна.

Лядоўня ветліва адчыніла перада мной свае дзверы. Я адчуваў пякельны голад, таму перш за ўсё знішчыў канапэ, а затым пачаў шукаць нешта больш істотнае. Да гонару Гора, ён прадугледзеў, што як мінімум у першую ноч мне будзе не да замовы харчавання і, тым больш, не да самастойнага гатавання, таму я знайшоў на выбар некалькі прыгатаваных страў, якія патрабавалі толькі разагрэву. Я абраў запечаную свініну з бульбай і ўсё тую ж далму. Талеркі па чарзе адправіліся ў мікрахвалёўку. Адначасова я ўспомніў, што Гор абмовіўся аб міні-бары. Адкрыўшы некалькі шафак, я сапраўды знайшоў невялікую лядоўню, за празрыстым шклом якой былі бачныя бутэлькі з алкаголем.

Я плёснуў у бакал трохі каньяку, пасля чаго перамясціўся з разагрэтай вячэрай у кабінет.

Перш за ўсё мне трэба было адпачыць і супакоіць думкі, якія скакалі, нібы пародзістыя коні на спаборніцтвах. Я з цяжкасцю разумеў, што сёння адбылося і як будаваць сваё далейшае жыццё. Адзінае, што мне было крыштальна ясна – дык гэта тое, што ранейшае жыццё скончана.

Я праглынуў вячэру, нават не заўважыўшы гэтага. Затым талеркі былі змешчаныя ў посудамыйную машыну, а я зноў уладкаваўся на крэсле ў кабінеце, узяўшы ў рукі папку, якую падабраў на стале прэзідыума ў бункеры.

Зрабіўшы глыток каньяку, я выцягнуў з папкі першы лісток. Ён быў напісаны ад рукі прыгожым сціслым почыркам.

«Дарагі Якуб! Я яшчэ раз хачу падзякаваць вам за той адказ, які атрымаў ад вас сёння. З вашай дапамогай мы зможам рэалізаваць наш праект і прынесці карысць усяму, што нас акаляе і што мы любім.

У гэтай папцы вы знойдзеце шэраг дакументаў, якія я прашу вас падпісаць у знак таго, што вы прызнаеце сябе кіраўніком праекта. Першым з іх будзе тэкст вашай дэкларацыі, якую вы склалі, наколькі я ведаю, не спадзяючыся ні на што іншае, як толькі на сваю мару. Гэтая мара не толькі ваша, Якуб, яе падзяляюць вельмі шмат людзей. Вы дасце ім шанец на яе рэалізацыю. Тэкст дэкларацыі з подпісамі будзе захоўвацца як рэліквія. Яна – сапраўды гістарычны дакумент. Не мне вам тлумачыць, што, паставіўшы свой подпіс пад ім, вы адракліся ад усяго, што звязвала вас з мінулым.

Ваша прозвішча па праве стаіць першым у спісе. На другім месцы – маё імя, і я ўзяў на сябе смеласць загадзя распісацца там. Аднак ваш подпіс будзе стаяць вышэй за мой і будзе мець куды большую значнасць.

Адразу за дэкларацыяй ляжаць загады аб пераходзе пад ваша кіраўніцтва праектаў, якія запушчаны на сённяшні дзень. Сярод іх наступныя:

– Рэактар кіраванага тэрмаядзернага сінтэзу;

– Станцыя ачысткі вады;

– Шпіталь, медыцынскія і фармацэўтычныя лабараторыі;

– Лабараторыя сувязі;

– Лабараторыя электронных кампанентаў;

– Хімічная лабараторыя.

Акрамя таго ў бліжэйшы час мы адкрыем праекты ў галіне геннай інжынерыі, астрафізікі, сельскай гаспадаркі. Загады аб стварэнні гэтых праектаў вы таксама знойдзеце ў агульным спісе.

Няхай вас не здзіўляе такае разнастайнасць напрамкаў дзейнасці: мы будзем працаваць над усім, што можа прыносіць карысць. Скажу вам больш, мы будзем адкрываць усё новыя і новыя напрамкі па меры развіцця праекта. Праз год мы запусцім касмічную праграму і зможам вывесці на арбіту найбуйнейшы радыётэлескоп, які ў некалькі дзясяткаў разоў перавышае па магутнасці «Хабл».

Яшчэ адным праектам, які будзе знаходзіцца пад вашым кіраваннем, стане школа, пра якую казаў вам Тамім. З кіраўніком гэтага накірунку вы пазнаёміцеся зусім хутка, таму я не буду апісваць вам тое, што вы павінны ведаць пра яго – вы атрымаеце гэтую інфармацыю з больш кампетэнтных крыніц.

У дадатковай папцы ляжаць дасье на кіраўнікоў ужо запушчаных праектаў і прапановы па тых, хто ўзначаліць перспектыўныя напрамкі ў найбліжэйшай будучыні. Вы можаце зацвердзіць гэтыя кандыдатуры або прапанаваць свае, калі раптам у вас паўстануць нейкія сумненні. Аднак, я мяркую, да гэтага не дойдзе. Разгляд гэтых дасье вы можаце спакойна адкласці як мінімум на дзень-два, гэта не гарыць.

Нарэшце, у трэцяй асобнай папцы ляжыць ваша дамова, падпісаўшы якую, вы атрымаеце неабмежаваныя паўнамоцтвы ў рамках праекта, у тым ліку права ствараць і рэарганізоўваць праекты і кіраўнічыя структуры, права распараджацца фінансамі і рэсурсамі праекта, права падпісання ўсіх дакументаў ад імя кіраўніка праекта і многае іншае. Вымушаны прызнаць, што з гэтай дамовай выйшаў невялікі юрыдычны казус. Мы не з’яўляемся самастойнай юрыдычнай асобай (у звыклым разуменні гэтага слова). Як вы разумееце, наша арганізацыя не рэгіструецца ні ў якіх дзяржаўных або міждзяржаўных органах. Яе статутам з’яўляецца ваша дэкларацыя. Аднак з кожным удзельнікам праекта будзе заключаны падобны кантракт, і падпісаць яго павінны будзеце вы. Што тычыцца вашай ўласнай дамовы, то, калі вас задаволяць мае прапановы, якія я адзначыў у дакуменце, вы падпішаце яе як ад свайго імя, так і ад імя праекта – па вялікім рахунку, вы наймаеце на працу самога сябе. Прашу вас, не зразумейце гэта няправільна, ваш подпіс з гэтага часу – само увасабленне праекта.