Яцек Дукай - Zbiór opowiadań Afryka Medjugorje Iacte Baśń 2

- Wiкc jeњli siк nie uda... Co siк staіo z tamtymi? Њmierж, prawda?

Przekrzywia gіowк.

- Powiedzmy: niewola.

- U kogo?

- U Nich.

Spluwam ze zіoњci№ za burtк.

- Ale wіaњciwie - co takiego ma siк udaж? O co tu idzie? Czego ty ode mnie chcesz? Czego Oni chc№? Mojej њmierci? Dlaczego?

- Poniewaї istniejesz. Poniewaї istniejesz, Svetozar - to jest wytіumaczenie. Strategie graczy w szachy 3T s№ niepojmowalne dla uczestnicz№cych w nich pionkуw 1T, czy nawet 2T. Sprуbuj zrozumieж naturк wszechczasu. Tu trwa - istnieje - wpisana jest w jego strukturк - permanentna wojna o dominacjк. Ale poniewaї zmienn№ w niej stanowi rуwnieї sam czas - jej przebieg pozostaje dla nas nieodczytywalny. Zmiany maj№ miejsce dopiero na pіaszczyџnie 3T - lub wyїszej. Zmiana to ruch w czasie. A w jakim czasie poruszaj№ siк ci, co zmieniaj№ czas?

- Wyїszym.

- A ci, co zmieniaj№ czasy tych, ktуrzy zmieniaj№ czas?

- Jeszcze wyїszym.

- Co zatem widzisz? Czego doњwiadczasz? Czym jest caіe twoje їycie? Stopklatk№ w oczach Bogуw.

- Jest piкciu Bogуw i nie ma we wszechczasie pokoju pomiкdzy Nimi. S№ њwiaty i њwiaty i њwiaty. Nic niezmienne. Jedynie w rуwnowadze stagnacja. Kaїdy dzieс jest teraz i kaїde miejsce jest tu. Poza niemoїliwoњci№ tylko Bуg.

- Tak. Dokіadnie. O waїnoњci poszczegуlnych obiektуw wnioskowaж moїemy wyі№cznie na podstawie gкstoњci rozszczepieс dookolnego czasu w naszej pіaszczyџnie. Poniewaї jednak to tylko pіaszczyzna - dostrzegamy jedynie przypadkowy przekrуj i nie rozumiemy przyczyn. Jedno z najwiкkszych zagкszczeс wszechczasu istnieje dookoіa pewnego kamienia z plaїy Australii, w paleozoiku; њcieїki rozszczepiaj№ siк tam praktycznie co zdarzenie kwantowe. Dlaczego Bogowie tak zaciкcie walcz№ o przesuniкcie owego gіazu milimetr w tк czy milimetr w tamt№? W їyciu nie pojmiesz. Zalegaj№ tam miliardy zwіok tysiкcy temporystуw.

- Czy ja jestem takim kamieniem?

- Wszystko na to wskazuje.

- Sіuїysz Bogowi Pocz№tku?

- Moїna tak powiedzieж.

- A pozostali Bogowie chc№ mnie zabiж?

- Zabуjstwo to jeszcze nic - њmieje siк Afryka, nagle jakby odprкїony. - Tu chodzi o to, їeby wymazaж z wszechczasu wszystkie twoje przyszіoњci.

- Subtelna rуїnica, nie ma co - mruczк.

- Chodzi o to, їeby twoje dalsze istnienie staіo siк caіkowicie nieprawdopodobne; chc№ ciк zredukowaж do zera.

- A Bуg Pocz№tku? On co? - altruista?

Uњmiecha siк tajemniczo. Ma uњmiech, ktуry wywoіuje we mnie zarazem sympatiк i awersjк: nazbyt szczery. Chryste Panie, trzynaњcie tysiкcy lat, temporysta, skarby przyszіoњci... - toї to juї nie czіowiek, to jakiњ potwуr wszechmocy, jeџdziec czasu, mкdrzec ostateczny; ale nie czіowiek. Czy doprawdy reakcja Maіego Ptaka byіa przesadzona? S№, s№ potкgi; tak, N'Goto. W ich obliczu tylko paњж na twarz.

- Nazwaіeњ mnie swoim uczniem i nazwaіeњ mnie swoim nauczycielem. Czegуї ja ciк mogк nauczyж?

- Ty-ty lub ty-oni: Pierwsze Prawo. Gdzieњ-kiedyњ z pewnoњci№. Nasze њcieїki leї№ bardzo blisko siebie.

Kliwer іopocze na wietrze; nieustanny szelest piasku przywodzi na myњli armiк mrуwek, niewidzialny przybуj morza insektуw, napieraj№cych ze wszystkich stron: czuіki, odnуїa, chityna. Wci№gam gікboko powietrze. Tak pachnie pustynia, tak pachnie nieskoсczonoњж, tak pachnie Afryka: gor№cym cynamonem.

- Ucz zatem.

Zakіada lustrzane okulary i wyci№ga rкkк. Ujmujк j№. Spadamy w otchіaс.

13

Co to za uczucie? Zawi№ї sobie oczy i cofnij dokіadnie po swoich њladach z ostatniej minuty; a potem zawrуж raz jeszcze. Ale nie ciaіem.

Co to za uczucie? Niewaїkoњж wszystkich zmysіуw. Upadam wymiotuj№c.

Jest dzieс. Spadliњmy na wydmк poњrуd tysi№ca innych wydm. Galeonu ani њladu.

- Gdzie... gdzie my...?

- Kiedy, Svetozar, kiedy.

- Kiedy?

- Minus tysi№c sto dwanaњcie.

- Czego? Lat?

- Yhmy.

Wstajк, otarіszy usta.

- Co tu takiego ciekawego?

- Nic. Musimy siк cofn№ж do rozdroїy, їeby wejњж na stabiln№ њcieїkк.

Chociaї krzyczк, іapie mnie powtуrnie i znowu spadamy, spadamy, spadamy...

Њmierж! W їelaznych objкciach: ani siк poruszyж, ani zіapaж oddechu, ani unieњж powiek.

Nagle wybucha њwiatіo, puszczaj№ okowy.

Afryka wyci№ga mnie z juї zapadaj№cego siк wgі№b leju piasku.

- Pustynia ma swoje przypіywy i odpіywy - mуwi, gdy stajemy bezpieczni nad brzegiem zapadliska. Ja mam piasek nawet w rzкsach, on natomiast - sterylnie czysty.

- Jasna cholera, Afryka...

- Przyzwyczajaj siк.

- Ile? - sapiк.

- Plus tysi№c szeњжset osiemdziesi№t cztery.

- Sk№d ty to tak dokіadnie wiesz?

- To jest wіaњnie ten siуdmy zmysі: wyczucie czasu. Ty teї je posiadasz. Trzeba trenowaж, Svetozar, trzeba trenowaж. Nie moїna oczekiwaж od czіowieka, ktуry pierwszy raz w їyciu zobaczyі kolory, їeby od razu rozpoznawaі kaїdy odcieс. Ale chyba czuіeњ rуїnicк? Co? Kierunek strumienia? Takie swкdzenie, gіaskanie wewn№trz gіowy: pod wіos i z wіosem. Mhm?

- Nie wiem. Moїe. - Odchodzк odeс kilka krokуw. - Dok№d teraz?

Jest bezksiкїycowa noc, ale gwiazdy jasne niczym szpiegowskie lasery Pana Boga.

Stopniowo coњ je przesіania. Plama ciemnoњci roњnie i roњnie. Spada na nas z wysokoњci trуjk№tne skrzydіo nocy.

- Co...?

- Polecimy.

Pojazd osiada miкkko na grzbiecie pobliskiej wydmy, unosz№ siк jego ciemne burty, zapala czerwone њwiatіo wewn№trz. Jest wielkoњci mercedesa; takie teї wraїenie robi jego wnкtrze: skуrzane fotele, tapicerka.

- Dok№d?

- Do stolicy.

- Stolicy?

- Stolicy czasu.

Wsiadamy. Pojazd siк zamyka. Rusza klimatyzacja, z niewidocznych gіoњnikуw zaczyna siк s№czyж egzotyczna muzyka, z barku wysuwa siк tacka z przygotowanymi drinkami. Smakujк ostroїnie. Szkocka; albo piekielnie dobra podrуbka.

- Babilon - mуwi Afryka w przestrzeс.

Unosimy siк w powietrze.

14

- W koсcu cуї to znaczy... - mruczк do wnкtrza szklanki - czas czy przestrzeс. Ziemia siк obraca, i kr№їy dookoіa Sіoсca, i Sіoсce dookoіa j№dra galaktyki, i galaktyka...

- Ale te doњwiadczenia nie s№ dane bezpoњrednio twoim zmysіom, a ukіad odniesieс nie podlega dowolnemu wyborowi, to kwestia instynktu. Myњlisz, їe co? - podskoczк i ominк godzinк a Ziemia obrуci siк pode mn№? A moїe caіa Droga Mleczna? A moїe wyskoczк na moment z Hubble'owskiej ucieczki ku nieskoсczonoњci? Wzglкdnoњж ruchu nie oznacza, їe wszystko krкci siк dookoіa ciebie.

- Babilon, Babilon... Przecieї my teraz jesteњmy w przyszіoњci, tu їadnego Babilonu nie ma. Chyba їe to jakaњ inna przyszіoњж, jak z Nowym Madrytem tego Drechlera. Ale nie, za maіo siк cofnкliњmy, trzeba by byіo kilka tysiкcy...

- Dopiero siк cofniemy. Kilka tysiкcy.

- Muszк siк jeszcze napiж. Їoі№dek mi siк wywraca od tych podrуїy w czasie.

- Nigdy nie prуbuj samotnych skokуw po pijaku, diabli wiedz№ w jakie rynsztoki czasu ciк rzuci.

- Hк?

- Wszechczas nie jest binarny, nie jest dyskretny - w takim sensie, w jakim mуwimy na przykіad o dyskretnym rozkіadzie elektronуw na orbitach w atomie. Њcieїki zdarzeс we wszechczasie nie s№ uіoїone tak jak ci to narysowaіem: kreska i kreska i kreska, drzewko moїliwoњci o miriadzie gaікzi. To model znacznie uproszczony. W rzeczywistoњci, z uwagi na prawdziwie nieskoсczon№ liczbк rozszczepieс, mamy tu do czynienia z przejњciami ci№gіymi, struktur№ falow№, gdzie wysokoњж fali okreњla sumк prawdopodobieсstw danego rozwoju wydarzeс; przedstaw to sobie jako rуwnanie Schrцdingera dla caіego wszechњwiata. My skaczemy tylko po ekstremach. To znaczy: przewaїnie. Tak najіatwiej. To s№ њwiaty "grube", bogate moїliwoњciami, іatwe do wyczucia, pochwycenia, dotkniкcia. Trzeba dіugich szkoleс i жwiczeс, by mуc њwiadomie i w sposуb kontrolowany schodziж w њcieїki boczne. A kiedy mуwiк "boczne" to mam na myњli ich skrzywienia tak subtelne, їe doszczegalne wіaњnie jedynie na poziomie kwantowym. Zabiorк ciк do Kamienia Wojny w paleozoiku, to zobaczysz; tam wykres jest niemal pіaski... Sіuchasz mnie?