Уільям Шэкспір - Тры камедыі

СЭР ТОБІ

О божа, хоць бы была пад рукой якая прашча, каб запусціць гэтаму ўроду каменем у вока!

МАЛЬВОЛЬЁ

...навокал стаяць мае слугі. На мне расшыты золатам аксамітны халат — толькі ж, толькі падняўся з сафы, на якой пакінуў яшчэ сонную Алівію.

СЭР ТОБІ

Зямля і неба!

ФАБІЯН

Цярпенне, сэр Тобі, цярпенне!

МАЛЬВОЛЬЁ

...Галоўнае — самавітасць у паводзінах: уладна глянуць на прысутных і даць ім зразумець, што я сваё месца знаю і жадаў бы, каб не забывалі сваё і яны, а пасля загадаць, каб паклікалі майго сваяка, сэра Тобі.

СЭР ТОБІ

Божа літасцівы,— ланцугі б і калодкі на гэтага прахвоста!

ФАБІЯН

Цішэй, цішэй, вы толькі слухайце!

МАЛЬВОЛЬЁ

Сямёра з маёй дворні куляй ляцяць па яго, а я тым часам напускаю на сябе строгі выгляд і, магчыма, пачынаю заводзіць свой гадзіннік альбо... забаўляюся якой-небудзь дарагой рэччу... Тобі падыходзіць, расшаркваецца і адбівае мне паклон

СЭР ТОБІ

Вой, і гэта стварэнне застанецца жывым?

ФАБІЯН

Сэр Тобі, калі б ваша цярпенне цягнулі з вас поцягам, усё-такі не войкайце!

МАЛЬВОЛЬЁ

...Я падаю яму руку, важна падаю — вось так, стрымліваючы прытым паблажлівую ўсмешку строгім уладным позіркам...

СЭР ТОБІ

I Тобі не трэсне табе па зубах, губашлёп?

МАЛЬВОЛЬЁ

...і кажу: «Дзядзька Тобі, мой лёс, падараваўшы мне вашу пляменніцу, дае мне права размаўляць з вамі менавіта такім манерам...»

СЭР ТОБІ

Што, што ён блюзнерыць?

МАЛЬВОЛЬЁ

...«Вам належыць пакончыць з п’янкай раз і назаўсёды».

СЭР ТОБІ

Вон, шалудзівае свінчо!

ФАБІЯН

Ах, стрымлівайцеся ж вы, сэр Тобі, інакш правалім увесь наш план.

МАЛЬВОЛЬЁ

...«Акрамя таго, вы ж марна траціце скарб вашага часу з нейкім дурнаватым рыцарам».

СЭР ЭНДРУ

Гэта са мной, запэўняю вас.

МАЛЬВОЛЬЁ

«...з нейкім там «Чыкчырыкам» — сэрам Эндру»...

СЭР ЭНДРУ

Я адразу здагадаўся, што гэта пра мяне, бо многія завуць мяне дурнаватым.

МАЛЬВОЛЬЁ

А тут што за папера? ( Падымае з долу пісьмо .)

ФАБІЯН

Наша ўзяло — трапіў у сіло!

СЭР ТОБІ

Цішэй вы! Маліцеся, каб дух весялосці падшыхнуў яго чытаць знаходку ўголас.

МАЛЬВОЛЬЁ

Каб я так жыў,— гэта почырк маёй мілэдзі: яе «элі», яе «эры», так яна выводзіць вялікае «эн». Не можа быць ніякага сумнення — гэта яе пачырк.

СЭР ТОБІ

«Яе «элі», яе «эры». Што ўсё гэта значыць?

МАЛЬВОЛЬЁ

( чытае )

«Невядомаму каханаму разам з маімі найлепшымі пажаданнямі». О, дык гэта ж адзін з яе любімых эпісталярных зваротаў — з вашага дазволу, воск. Так, так — асцярожненька. ( Распячатвае канверт .) I пячатка яе — камея Лукрэцыі. Пісьмо ад яе, ад яе! Да каго ж бы яно магло быць, цікава?

ФАБІЯН

Узяло за пячонку і за ўсё іншае нягодніка!

МАЛЬВОЛЬЁ

( чытае )

«Імя — тайна пад замком!» Што ж тут далей? Памер таксама вершаваны, але ўжо іншы. «Тайна пад замком». А што, там, пад замком — тваё імя, Мальвольё?

СЭР ТОБІ

Не пад замок цябе, а на шыбеніцу, смярдзючы барсук!

МАЛЬВОЛЬЁ

( чытае )

ФАБІЯН

Нейкая напышлівая лухта!

СЭР ТОБІ

Хітрушчая шэльма — гэта Марыя, скажу я вам.

МАЛЬВОЛЬЁ

«М. О. А. Ё.— абраннік мой». Хто ж ён такі? Пачакайце, дайце падумаць. Дайце, дайце мне падумаць!

ФАБІЯН

Ох і ядавітага ж зелля яна яму падкінула!

СЭР ТОБІ

I з якой прагавітасцю гэты сцярвятнік на яго накінуўся!

МАЛЬВОЛЬЁ

«Магла б я тым, якога сэрца любіць, камандаваць». О так, яна можа мной і камандаваць, і распараджацца, я ёй служу, яна мая гаспадыня. Што ж тут можа быць незразумелага для чалавека з ясным розумам? Але вось канец — што можа азначаць гэтая расстаноўка літар не ў алфавітным парадку? Ах, каб я толькі мог знайсці ў гэтай шарадзе што-небудзь падобнае на сваё імя. Ціха, ціха — М. О. А. Ё.

СЭР ТОБІ

«Эм», «о» — шукай, шукай! Збіўся з следу, сухарлявы доберман-пінчар!