Уільям Шэкспір - Тры камедыі

Ваш пакорлівы слуга —
Цэзарыё, чароўная прынцэса.

Вы — мой слуга? Маркотна стала жыць,
Як толькі ў свеце нізкае прытворства
Хавацца пачало за этыкетам.—
Юнак, ды вы ж — слуга Арсіны.

Так,
Граф ваш слуга, а я слугую графу.
Хто служыць вашым слугам — служыць вам.

Пра графа я не думаю, і лепш бы
Ў ягоных думках быць пустой старонцы,
Чым мной запоўненай.

Я і прыйшоў
З тым, каб схіліць напрамак вашых думак
Да графа.

Не і не! Пры той сустрэчы
Я вас прасіла — больш аб ім ні слова.
Калі на гэты раз вы з іншай просьбай,
Я выслухаю з большаю ахвотай,
Чым музыку нябесных сфер.

Мілэдзі...

Дазвольце мне сказаць. Мінулы раз,
Калі вы тут у нас тварылі чары,
Я вам слугой паслала ўслед пярсцёнак.
Цяпер я думаю, што ашукала
Сама сябе, слугу і вас, быць можа.
Вы можаце судзіць мяне сурова
За тое, што, ганебна схітраваўшы,
Я вас штурхала ўзяць не вашу рэч.
Што толькі вы маглі тады падумаць?
Вы да слупа ганебнага мой гонар
Паставілі, каб здзекваліся ўволю
Ўсе домыслы, народжаныя ў вашай
Бязлітаснай душы?.. Здаецца, досыць,
Каб стала ясна, што на гэтым сэрцы
Даспехі зняты і вось тут, як сімвал
Адкрытасці,— галінка кіпарыса.
Ну, што вы скажаце?

Я вас шкадую.

Гавораць, шкадаванне і каханне — Сінонімы.

З істотным адхіленнем
У паасобных выпадках: бывае,
Што мы і ворагаў сваіх шкадуем.

Што ж, зноў, напэўна, час з вясёлай мінай
Сядзець у пройгрышы. О, свет наш, свет!
Нялёгка гордасцю прыкрыць жабрацтва.
Калі ўжо лёс быць некаму здабычай,
То лепш — у лапы льву, чым воўку ў зубы.

Мы, відавочна, марна трацім час.
Не бойцеся, юнак, мне вас не трэба,
А ўсё ж, калі даспеліць час ваш розум
I маладосць,— дастанецца шчаслівай
Сапраўдны муж. Ну што ж, ваш шлях на захад?

На захад. Аставайцеся здаровы!
Для графа вы не скажаце нічога?

Чакай, прашу цябе; скажы мне,
Што пра мяне ты думаеш?

Што ў вас
Адно на языку, другое — ў думках.

Ах, вось як? Я пра вас такой жа думкі.

Што ж, правільна, мілэдзі, я — не я.