(Мядзведзю)
Вы – рэдактар наш.
ЛІСА. Віват!
ВОЖЫК (скрозь зубы).
Ты, падліза, памаўчы. (Убок.)
Справа ляснула, лічы,
Напачатку…
ВАВЁРКА.
Як заўжды!
ВОЎК.
Не было б другой бяды!
Мне, таварышчы, пляваць,
Хто тут будзе кіраваць.
Я прымусу не люблю –
Што хачу, то і раблю.
Улічыце думку й гэту:
Крама лепей, чым газета!
Воўк пайшоў, напяваючы. Звяры відавочна абвялі, імпэт прапаў, толькі Мядзведзь трымаецца важна.
ВОЖЫК. Я пайду….
ЗАЯЦ.
Не зразумеў:
Рэпарцёр я ўжо ці не?
І пра што я напішу,
Калі пяткі у душу…
Ой, душа у пяткі…
ЛІСА. Зай,
Лепей далей выбірай.
Штаты неўкамплетаваны…
ВОЖЫК.
Хто адказны сакратар?
САРОКА.
Даражэнькі, і не мар.
Той адказны, хто старанны.
Вырашае шэф абраны.
МЯДЗВЕДЗЬ (Сароцы).
Значыць, ты. Пастанавілі.
ВАВЁРКА (нясмела).
А пра назву мы забылі.
ВОЖЫК (асцярожна).
Сапраўды… А як вам –
“Вожык”?
САРОКА.
Калі спонсар дапаможа,
З ім параімся. А ён
(Ківаючы на Вожыка.)
Сядзе хай на тэлефон,
Апытанне правядзе,
Чаму лес наш у бядзе.
МЯДЗВЕДЗЬ.
У бядзе? Якой бядзе?
Тут няма бяды нідзе!
І давайце дамаўляцца,
Хто не хоча быць без працы, –
Я за ўсё адказ трымаю,
Я кірунак вызначаю,
Што і як пісаць пра лес.
ЗАЯЦ.
Хто пралез? Куды пралез?
МЯДЗВЕДЗЬ (Зайцу).
Ты штаноў не працірай,
Да жыцця бліжэй будзь, Зай!
ВОЖЫК.
Стойце! Важнае пытанне!
Дзе мы знойдзем памяшканне?
ЛІСА.
А хіба ты не зліняў?
Ты ж заданне атрымаў.
ВОЖЫК (сабе).
Адціраюць, прайдзісветы,
Хочуць выперці з газеты.
МЯДЗВЕДЗЬ.
Ну, за працу! Ў помач Бог.
За грамадскі дыялог
Станем дружна, станем разам…
ВОЖЫК (у залу).
Во як спеліся, заразы…
З’ява 2.
Рэдакцыйнае памяшканне. Навагодняя ёлачка.
Ліса з Вавёркай п’юць каву,
Заяц з Вожыкам гуляюць у шахматы.
Дзверы адчыняе строга апранутая С а р о к а.
САРОКА.
Хто не здаў мне матэр’ялы?
ЛІСА.
Я яшчэ не дапісала. Дапішу і набяру.
ВОЖЫК (Зайцу, не бачачы Сарокі).
Я яму і гавару… (Сароцы.)
Будзе заўтра, я ж казаў.
САРОКА.
Хто не ўспеў, той апаздаў.
Хто не здась да чатырох… (Выходзіць.)
ЗАЯЦ (Вожыку).
Я ж яшчэ не браўся… Ох!
Што за тэма! Проста жах:
Радыяцыя ў грыбах.
ВАВЁРКА.
Праўда, жах. Пятровіч праў.
ЗАЯЦ.
Я грыбоў не каштаваў –
Болей моркву і капусту…
ЛІСА.
Ў лесе з моркваю – не густа,
Дый з курамі – не фантан.
(Прыхарошваецца.)
Ў шэфа новенькі “Нісан”,
Бачылі? Ну проста клас!
ЗАЯЦ.
Клас-то клас, ды не пар нас.
Званок тэлефона, Ліса бярэ трубку.
ЛІСА (шэптам, прыкрываючы трубку).
Воўк.
Нясе штось на мядзведзя.
ЗАЯЦ.
У любога дах паедзе,
Калі столькі ужываць…
ВОЖЫК (іранічна).
Асмялеў, япона маць!
ВАВЁРКА.
Хлопцы, ведаць вам пара:
Воўк – ахоўнік у зубра.
ЛІСА (слухаючы трубку, шэптам).
Ўспамінае фельетон,
Дзе героем стаўся ён.
ВОЖЫК.
Гэта ў першых нумарах
Мы былі такімі…
ВАВЁРКА. Жах!
Ужо і слова не сказаць!
ЗАЯЦ.
Могуць нават “заказаць”.
ЛІСА (у трубку).
У прыёмную… Так, так.
Калі ласка. (Кладзе трубку.)
Вось мудак!
ВОЖЫК.
Ён казаў (я помню гэта):
“Крама лепей, чым газета”.
Не дурны, аднак жа, звер –
Разумею я цяпер.
Чуваць нясмелы стук у дзверы.
ЗАЯЦ. Хтосьці ломіцца.
(Вавёрцы.) Зірні.
ВАВЁРКА.
Сам устань і адчыні.
ЗАЯЦ.
Адрываюць ад гульні. (Адчыняе.)
Уваходзіць маладая, мажнаватая К у р ы ц а.
КУРЫЦА.
Добры дзень у хату вам.
(Ставіць на падлогу цяжкія ванзэлкі.)
Адурэла я ад крам.
Выбар большы тут у вас:
Пойдзе сын у першы клас,
Тое-сёе для дачушкі —
Маладзенькае нясушкі…
Ледзьве ўспомніла: суседка
Перадаць прасіла гэта.
Курыца дастае з сумкі складзены ліст і аддае Вавёрцы.
Выбачайце, я пайшла. (Выходзіць.)
ЛІСА.
Так і бачна, што з сяла.
І спадніца сэкен хэнд…
ВАВЁРКА (дастаючы пакет).
Што мы маем на абед?
ЗАЯЦ (на лісток).
Што там?
ВАВЁРКА (чытае).
Скарга. Не маню.
На самога старшыню!
Дроў бабулі абяцаў,
Ды пакрыўдзіў і не даў.
ЗАЯЦ.
Ў вёсцы холадна цяпер…
ЛІСА.
Ты б закрыў за ёю дзвер.
ЗАЯЦ.
Я у вас тут што – дзяжурны?
ВАВЁРКА (Лісе).
Мне далі раман гламурны,
Дні на два, а то б дала.
ЛІСА.
Ах, даўно я не была
На прыродзе… Там, дзе сена…
ВОЖЫК (працягваючы).
Птушкафабрыка…
ЛІСА. Ў геене
Будзеш вогненнай гарэць,
Читать дальше