Галіна Каржанеўская - Не можа быць

Ой, са смеху я памру.

(Завязвае сабе вочы.) Ну, бяжы...

МЫШ. Бягу.

КОШКА. Хутчэй!

Я злаўлю і без вачэй.

(Лёгка ловіць Мыш каля самай норкі.)

Як гуляем мы цікава!

МЫШ (бярэцца за галаву).

Я прапала! Дрэнь забава!

(Сабе.)

Што, папалася, дурніца?

Кошка мышцы – не сястрыца.

(Думае.)

Дык чаму яна вучыла?

Быць хітрэйшай?

Вельмі міла. Паспрабую.

(Кошцы, лісліва.)

Дарагая,

Ты прыветная такая...

Незвычайная... Дальбог!

Вушкі! Ножкі! Галасок!

Я такіх не сустракала.

КОШКА.

Вось і мама мне казала...

МЫШ.

Ты астатнім не раўня,

Дык прыходзь сюды штодня.

(Гладзіць Кошку па хвасце.)

У кацінае пароды

Ёсць сапраўдныя уроды,

Выбачаюся... А ты

Ну не котка – дух святы!

КОШКА (млее ад задавальнення).

Ну яшчэ б! Лавіць лаўлю,

Але шкурак не цярплю!

Пагуляю толькі крышку...

МЫШ (у залу).

І замучу гэтак мышку.

КОШКА.

Кампліменты чуць нязвычна...

МЫШ.

Заслужыла...

(Ірванулася і ўцякла з кіпцюроў.)

КОШКА (азіраецца).

Дзе здабыча?

Дзе мыша мая? Куды Збегла?

МЫШ (выглядваючы з норкі).

Далей ад бяды.

Хто хітрыць, як калабок, Сам трапляе на кручок.

КОШКА

(расчаравана разводзіцць лапамі).

Зноў з пустымі... Як заўжды!