Галіна Каржанеўская - Не можа быць

Інсцэніроўка дазваляе задзейнічаць многа выканаўцаў, праявіць фантазію і гумар у падборы касцюмаў і рэквізіту. Яе можна выкарыстаць для любога літаратурнага вечара ці школьнага свята.

У казцы “Збан” адстойваюцца такія чалавечыя рысы, як справядлівасць, міласэрнасць. “Стары кажух” высмейвае боязь перад новым, перад зменамі жыцця.Усе гэтыя невялічкія творы – выразны доказ таго, што нацыянальная класіка заўсёды сучасная.

Дзейнічаюць:

САРОКА

ЛІСА

МЯДЗВЕДЗЬ

ВОЎК

ВАВЁРКА

ВОЖЫК

Лясная паляна. Ранняя вясна, цвіце кветка-сон. Дзве шыльды:

Бюро “Навіны лесу” і Атэлье “Лясное дзіва”, апошняя крыж-накрыж перакрэслена надпісам “Зачынена”.

С а р о к а размясцілася каля бюро. Непадалёку Л і с а ў доўгай спадніцы прымярае капялюшык перад люстэркам аўтамабіля, прымацаваным да дрэва.

ЛІСА.

Нішто сабе… Я проста краля!

І хто сказаў, што ў бабкі крала

Я куранят? Я іх пасла.

САРОКА.

Ды штось не стала іх пасля.

ЛІСА.

Не ўберагла ад каршуна.

САРОКА (ўбок).

Манюка добрая яна…

Тупае М я д з в е д з ь у дублёнцы і аблавушцы.

МЯДЗВЕДЗЬ.

Дзень добры, рыжая!

(Сороцы.) Прывет!

ЛІСА.

Дзень добры, сябра і сусед!

Табе не горача выпадкам?

Ты б зняў кажух.

МЯДЗВЕДЗЬ (знімае шапку).

Гарачавата… Вясна…

Ды вельмі ж угадзіла

Мне атэлье “Лясное дзіва”.

САРОКА (ўбок).

І летам будзе ён хварсіць…

ЛІСА (Мядзведзю).

Дасі у холад панасіць?

МЯДЗВЕДЗЬ.

Ты б заказала на зіму.

Што за прыколы? Не пайму.

Прыкульгваючы, ідзе пануры В о ў к у красоўках.

САРОКА.

Ой, невясёлы крок ваўчыны…

ВОЎК.

Бо ёсць сур’ёзная прычына.

ЛІСА.

Што, зноўку зайца не дагнаў?

ВОЎК. Ды не.

Я ледзь дакалыпаў

На паляну, вер – не вер.

Во, узяў не той памер!

(Паказвае на абутак.)

ЛІСА.

Чаго не зробіш дзеля моды!

Дзе, дарэчы, бегемоты?

МЯДЗВЕДЗЬ.

Ірванулі за бугор!

ЛІСА.

Нецікавы ім наш бор…

САРОКА.

А я да іх без інтарэсу.

Ёсць бюро “Навіны лесу”,

Працы – мора! Штогадзінна

Нам жыццё нясе навіны.

Абляцець не так і проста

Лес увесь… Каб паспяваць,

Мушу штаты пашыраць.

На апошніх словах прыскакала В а в ё р к а ў шапачцы з кутасом.

ВАВЁРКА (захоплена).

Згодна! Ў нас такія шаты!

САРОКА.

Я кажу цяпер пра шта-ты, Не дачула ты…

ВАВЁРКА.

Шкада…

МЯДЗВЕДЗЬ (дабрадушна).

Ой, малая дурата!

ВОЎК (Сароцы).

Можа, трэба вартаўнік?

Спаць я ўвогуле адвык,

Буду пільным…

ЛІСА.

Што там красці?!

САРОКА.

Красці можна ўсюды, здрас-сце.

Стос паперы – во такі,

Кнопкі, скрэпкі, тры цвікі…

ЛІСА.

А цвікі нашто?

САРОКА. Не знаю…

МЯДЗВЕДЗЬ.

Гаспадарка не малая…

САРОКА.

Да таго ж у нас ёсць планы

Ўзяць камп’ютэр патрыманы.

ЛІСА (іранічна).

Цуда тэхнікі, дый годзе!

ВАВЁРКА (хіхікае).

21-ае стагоддзе!

МЯДЗВЕДЗЬ.

Чымся гэтакі расход,

Лепей дзятла ўзяць на год –

Можа, справішся і так.

САРОКА.

Не скажу, што ён лайдак, Ды…

Я лепш вазьму саву.

Так закруціць галаву,

Што паўлесу аглядзіць.

ЛІСА.

Цэлы дзень, аднак жа, спіць!

САРОКА (не зважаючы).

Будзе ў нас навін – тузін!

Прыбягае задыханы З а я ц у камізэльцы.

ЗАЯЦ.

Разбягайцеся! Гарым!

ВАВЁРКА.

Што?! Гарым?

ЛІСА.

Не можа быць…

МЯДЗВЕДЗЬ.

Лес гарыць?

ЗАЯЦ.

Трава гарыць!

Запалілі два балбесы,

Што гулялі каля лесу.

ЛІСА.

Бегчы, бегчы – і хутчэй,

Покуль пяткі не пячэ.

(Вавёрцы.) Згодна?

ВАВЁРКА.

Думаю яшчэ.

САРОКА.

Гінуць мышы і жучкі,

Мурашыныя дамкі…

Што як дрэва запалае?

ЛІСА.

Хопіць каркаць, дарагая!

І ў мінулы год гарэла…

МЯДЗВЕДЗЬ.

Так, а лес застаўся цэлым.

САРОКА.

Мы аб’явім бой агню!

Трэба выбраць старшыню

Весці сход.

ВОЎК.

А дзе народ?

Ўсе па норах – ні гу-гу,

Я нічым не памагу.

ВАВЁРКА.

Чуць такое вельмі горка,

Вельмі крыўдна… Я, вавёрка…

ЛІСА.

Дробным слова не давалі.

ВОЎК.

Можа, скажа наша краля?

(Думае.)

Дзе ў нас вёдры і багры?

САРОКА.

Ўсё прысвоілі бабры,

А на шланзе сам ты спіш.

ВОЎК.

Гаваркая ты… Акыш!

Сплю, бо холадна ў бакі.

Доля злая. Лёс такі.

ВАВЁРКА.

Я хвастом! Нашто вада?

МЯДЗВЕДЗЬ.

Ой, малая дурата!

ЛІСА (прынюхалася).

Падбіраецца… О Божа!

Дыму проста не выношу.