Галіна Каржанеўская - Не можа быць

ЗАЙ. Ладанам? Абкурым? О-о-о… (Зноў абсоўваецца.)

ЛІСКА. А каб ты не думаў, што ўсё гэта занадта дорага, – сукенку возьмем на пракат.

ЗАЙ (паднімаецца). Даруй, а нашто сукенка?

ЛІСКА (цалуе яго ў лоб.) На вяселле, разумненькі ты мой. (У залу.) Адзін у майго мужа недахоп: даверлівы надта…

Гучыць марш Мендэльсона.

Дзейныя асобы:

ВОЖЫК, незадаволены інтэлігент

САРОКА, дзелавая жанчына

ЛІСА, не першай маладосці, але дагледжаная

ВАВЁРКА, юная рамантычная асоба

МЯДЗВЕДЗЬ, начальнік

ВОЎК, “крутаваты” прасцяк

КУРЫЦА, вясковая кабета

Летні лес. В а в ё р к а гайдаецца на арэлях, В о ж ы к ляжыць у гамаку.

ВАВЁРКА (узнёсла).

Я лятаю да аблокаў –

Так высока, так высока…

ВОЖЫК (дражнячы).

Я ляжу у гамаку

Пад зязюліна ку-ку…

ВАВЁРКА.

Памаўчыў бы лепей, Вова.

ВОЖЫК.

А у нас свабода слова.

ВАВЁРКА (злазіць з арэляў).

Добра ў нас. Прырода ўсё ж.

Праганяе спёку дождж.

Значыць, вырастуць грыбы –

Парасонікі нібы.

І хоць сэрца тут пяе,

А чагосьці не стае.

ВОЖЫК.

Знаю, з’ехалі бабры –

Кавалеры і майстры.

(Вылазіць з гамака.)

Што ім нашы елкі, клёны?

Ірванулі да зялёных.

Як ліса перажыве?

Во, бялугаю раве.

Паказваецца засмучаная Л і с а.

ЛІСА.

І нічога не раву я,

Толькі стрымана сумую.

Плакаць – ведай, дружа наш –

Не дае мне макіяж.

ВОЖЫК.

Што ж, ніхто не маладзее…

ЛІСА. Хуліган!

ВАВЁРКА.

Ды ён дурэе.

ЛІСА.

Хай шуткуе не са мной.

А іначай…

ВОЖЫК. О-ё-ёй…

Напужала! О-го-го!

САРОКА (прыляцеўшы).

Вы пра што тут? Пра каго?

ВОЖЫК.

А пра тое, дарагая,

Што праектаў не хапае.

САРОКА.

Што, ёсць спонсары? Цікава.

Для мяне праект – не справа,

Ды з ідэямі праблемы…

ВОЖЫК.

Сталі думаць кепска ўсе мы.

САРОКА.

Ты ж вялікі публіцыст.

Напішы адкрыты ліст,

Фельетон які… Пра тое,

Што таптаць гатоў святое

Наш галоўны…

ВОЖЫК. Ты цішэй!

Тут, у лесе, шмат вушэй.

САРОКА (схамянулася).

Мы забылі пра лісу!

(Ліса сарвала і разглядвае кветачку.)

ВОЖЫК.

І куды я панясу

Свой артыкул? Глупства гэта!

САРОКА.

Я прыдумала! Газету

Трэба ў лесе адкрываць.

ВОЖЫК.

Хто, аднак жа, бабкі дасць?

САРОКА.

Ёсць таварыш на прыкмеце.

Доўга марыў аб газеце.

З а я ц у спартыўнай форме робіць крос, звярнуў да купкі звяроў.

ЗАЯЦ.

Што за сходка без мяне?

ВОЖЫК (усім).

Хай сарока і пачне.

Бабкі – перш, пасля рэклама,

Штат, і аўтары таксама,

Каб прыстойны выбар быў…

ЗАЯЦ.

А я што вам гаварыў –

Што свая патрэбна прэса

Пра жыццё, навіны лесу…

ЛІСА (убок).

Шустры! Гэтак падгадаць… (Усім.)

Будзем штаты набіраць.

САРОКА.

Нам патрэбны: рэпарцёр…

ЗАЯЦ.

Аблячу я мігам бор!

ВОЖЫК (Зайцу).

Не спяшай. (Пералічвае.)

Карэспандэнт…

Фотамайстар… Кабінет…

ЛІСА.

Сакратарка ў кабінеце…

ВАВЁРКА.

Ой, цікава жыць на свеце!

ВОЖЫК.

Мне дык дзейнічаць цікава.

Дай спярша наладзіць справу.

Сабяром такі тыраж…

Уваходзіць М я д з в е д з ь у добрым касцюме і з папкай.

МЯДЗВЕДЗЬ.

Чый гараж?

ЗАЯЦ.

І бацька наш!

САРОКА.

Мы тут думалі-гадалі,

Штат газеты падбіралі…

МЯДЗВЕДЗЬ.

Справа добрая, сябры.

(Дастае паперу,каб запісваць.)

Трэба назва.

ЗАЯЦ. “У бары”.

МЯДЗВЕДЗЬ. (Запісвае, раскладвае лісты.)

Прымітыў у голаў лезе,

Даражэнькі…

ВОЖЫК. “Сёння ў лесе”.

МЯДЗВЕДЗЬ.

Галасуем. (“За” адзін Вожык.)

ВОЖЫК. Я адзін.

ЛІСА.

І не новая прытым…

САРОКА.

Вам адкажа кожны звер:

Лепш за ўсё – “Лясны кур’ер”.

МЯДЗВЕДЗЬ.

Ну, твая чарга, вавёрка.

ВАВЁРКА.

Назавём “Лясная зорка”.

ВОЖЫК (убок).

Далібог, дзіцячы сад!

МЯДЗВЕДЗЬ.

Прапановам вашым рад.

Кожны вам у лесе скажа:

Моладзь – вось надзея наша.

(Зайцу)

Ну, вядзі, Пятровіч, сход!

ЗАЯЦ (разгублена).

Я… я… я заўсёды, як народ.

ЛІСА (шэптам падказвае).

Пачынай галасаванне,

Хто ў газеце шэфам стане.

ЗАЯЦ.

Падніміце ўверх, хто “за”…

Лес лап, толькі Вожык мнецца.

Паказваецца падазрона вясёлы В о ў к у аблавушцы.

ВОЎК.

Глянь, здаюцца! Чудзяса!

Лапы ўгору – добры знак!

ЗАЯЦ.

Галасуй хутчэй!

ВОЎК. А як?

За каго? Што тут за сход?

Што рашаць прыйшоў народ?

ЗАЯЦ (убок).

Покуль ты ўедзеш, брат…