В о л ь к а
Чакай! Чакай, Якуб! Машына стала
Наўпроць. Ваенныя да нас ідуць.
Я к у б
Да нас? Якая трасца іх прыгнала?
От гады! Песню скончыць не дадуць!
В о л ь к а
Якуб! Мне страшна. Што ад нас ім трэба?
Я к у б
Не бойся! Хай сабе ідуць. А мы –
Пяём далей! Пяём! Ды так, каб рэха
У шыбы дзынкала, як у званы!
Пяюць больш голасна і ярасна.
Толькі будзь самім сабой,
Заўсёды будзь сабой,
Павек вякоў сабой,
Павек вякоў свабодным будзь,
Свабодным будзь!
З няволяю ліхой,
Няволяю праклятаю не знайся!
Энкавэдзісты тым часам зайшлі ў хату. Стаяць і глядзяць недаўменна: маўляў, што яны - звар'яцелі?
Ведай, што
Касцьмі паляжам мы,
Касцьмі паляжам мы,
Касцьмі паляжам мы, -
А вера матчына
Не будзе страчана,
Не будзе страчана,
Не будзе страчана...
Э н к а в э д з і с т
Адставіць песню!.. Я сказаў: адставіць!
Вы што — аглухлі? Замаўчаць і ўстаць!
Песня абрываецца. Якуб і Волька ўстаюць.
Я к у б
Я. А што цікавіць?
Э н к а в э д з і с т
Маўчаць! Пытаю я, раскурвы маць!
Ты з-пад канвою ўцёк у сорак першым?
Я к у б
Я не ўцякаў. Уцёк ад нас канвой.
Пакінуў нас сярод дарогі пешых...
Э н к а в э д з і с т
Маўчаць! За ўцёкі ўдвоім тэрмін твой!
Ты ў школе, што адкрылі фашыстоўцы,
Вучыў дзяцей, як Гітлеру служыць?
Я к у б
Не, я настаўнічаў у роднай школцы,
Дзяцей вучыў Радзімай даражыць...
Э н к а в э д з і с т
Збірайся жыва! Вось на арышт ордэр.
В о л ь к а
Чакайце! Што ж гэта? Зноў без віны?
Ён - інвалід вайны! Герой народа!
За што яго? Вы — людзі ці звяры?
Э н к а в э д з і с т
Маўчаць! Бо і цябе, свіное скрэбла!..
Я к у б
Не плач, сястра. Трымайся і трывай.
Як бачыш: жыць табе на свеце трэба.
Ёсць для чаго. Ну, а пакуль - бывай!..
Нарадзіўся ў вёсцы Слабада Лагойскага раёна Мінскай вобласці 30 верасня 1931 года. Там прайшлі яго дзіцячыя і падлеткавыя гады, тры з якіх выпалі на час нямецкай акупацыі. З 1947га жыве ў Мінску.
Любоў да роднай мовы, жаданне авалодаць багацейшымі скарбамі літаратуры і сказаць у ёй сваё паэтычнае слова прывялі будучага пісьменніка спачатку ў Мінскае педагагічнае вучылішча, а затым на філалагічны факультэт БДУ. Пасля яго заканчэння (1956) вучыўся ў аспірантуры, з 1960 па 1986 гады працаваў на кафедры беларускай літаратуры (у 1963 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю па гісторыі беларускай паэзіі ХХ ст., у 1978 годзе атрымаў вучонае званне прафесара). У 1980 годзе яму прысвоена ганаровае званне заслужанага дзеяча навукі.
Творчасць Ніла Гілевіча добра вядомая шырокай грамадскасці рэспублікі і далёка за межамі краіны. Прырода шчодра надзяліла яго шматгранным талентам: паэт-лірык, сатырык і публіцыст, драматург, палымяны прамоўца, трыбун, грамадскі дзеяч, асветнік, вучоны, фалькларыст, перакладчык.
І ўсё ж феномен Ніла Гілевіча — не ў «цэхавай» прыхільнасці да адной толькі сферы паэтычнага, шмат сіл давялося аддаць прозе — у жыцці і дзейнасці. Ён быў першым сакратаром Саюза пісьменнікаў БССР (19801989), дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР (19851990), старшынёй Пастаяннай камісіі Вярхоўнага Савета Беларусі па адукацыі, культуры і захаванні гістарычнай спадчыны (1990-1995), старшынёй Таварыства беларускай мовы (19891997). Паэзію актыўна і плённа спалучае з перакладчыцкай творчасцю, навуковай і публіцыстычнай дзейнасцю.
Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Першыя гады пасля 2-ой сусветнай вайны працаваў калгасным паштальёнам. У 1951 скончыў Мінскае педагагічнае вучылішча. Апошні год вучобы спалучаў з працай настаўніка ў адной са школ Мінска. Член СП СССР (з 1954). Скончыў філалагічны факультэт БДУ (1956), пасля аспірантуру пры ім. Кандыдат філалагічных навук (1963), прафесар (1978). З 1960 па 1986 - супрацоўнік кафедры беларускай літаратуры гэтага універсітэта. З 1958 да 1963 працаваў таксама літкансультантам газеты «Звязда» . Быў рэдактарам альманаху замежнай літаратуры «Далягляды» . З 1980 да 1989 - першы сакратар праўлення СП БССР, у 1981-1991 сакратар праўлення СП СССР. У 1989-1997 - старшыня рэспубліканскага Таварыства беларускай мовы імя Ф. Скарыны. Галоўны рэдактар бюлетэня ТБМ Наша слова» . Дэпутат ВС БССР XI склікання (1985 – 1990), быў кіраўніком працоўнай групы па падрыхтоўцы праекту Закона Беларускай ССР аб мовах у Беларускай ССР, прынятага 26 студзеня 1990 г. на 14-й сесіі Вярхоўнага Савета БССР XI склікання. Дэпутат ВС Беларусі XII склікання (1990 – 1995), член Прэзідыума ВС, старшыня Камісіі па адукацыі, культуры і захаванню гістарычнай спадчыны (1990 – 1995). Жанаты, мае сына.
Читать дальше