Леанід Дранько-Майсюк - Тут

На вышараваных да апошняга каменьчыка вуліцах Заходняга Берліна, якія раніцай пакрытыя шчыльнаю зялёнаю сеткай халадку, а ўвечары падобныя да здымачных пляцовак — табе сустракаліся дзеці, падлеткі, юнакі з тварамі здаровых прагматыкаў і рамантыкаў (ці не класічна тыповы варыянт знешняга выгляду немцаў?). Іх абмінуў гамлетызм нашага часу з яго спадчыннымі рысамі — смеласцю думкі і няздатнасцю да дзеяння. I ніякай тэатральнай хваравітасці не было ў іхніх паставах, і ніхто з гэтай моладзі не «ганарыўся» — не зневажаў сваёй галавы нават бутафорскай каскай. На спадзе стагоддзя ім усё-ткі ўнушылі, што адзін радок Гётэ даражэй за перамогі ўсіх армій свету. I сярод настаўнікаў, што прывялі моладзь да гэтай дзіцячай ісціны, быў і доктар Хамерштайн, былы дырэктар евангелічнай акадэміі...

Пра ісціну ты сказаў — дзіцячая. З табой згадзілася цагляна-гатычнае нямецкае неба. I нават двайнік, твой упарты апанент, згадзіўся таксама — сапраўды, усё мудрае і ёсць дзіцячае.

Ты зрабіў круг.

З музейнай Лансштрасэ выйшаў на Фабекштрасэ, далей на чыгуначную (у даліне гулі электрычкі) Брумерштрасэ, а пасля павярнуў на прыцемненую баскетамі Ялцінштрасэ і, пакінуўшы злева рэстаран «Задыяк», вярнуўся да музея. Цябе ўжо чакаў, непакоіўся доктар Хамерштайн...

Ці трэба казаць, што ты адпачыў — улагодзіў самога сябе? Ці трэба тлумачыць, як па-святочнаму можа радаваць на чужыне самота, калі раптам, дзякуючы ёй, чужое пачынае рабіцца зразумелым.

Не, не трэба.

Трэба толькі паспець завязаць на памяць вузельчык на трывалай пітцы сваёй узнёслае самоты.

1989

З пачатку 1919 года ў Гародні выходзіла пяць беларускіх газет: «Бацькаўшчына», «Беларусь», «Зорка», «Родны край» і «Беларускі народ». Апошняя выдавалася на дзвюх мовах: беларускай і рускай. Пасля акупацыі горада белапалякамі гэтыя газеты былі закрыты.

Нарыс прафесара М. В. Доўпар-Запольскага «Асновы дзяржаўнасці Беларусі» быў выдадзепы брашурай па-беларуску, па-руску і па-польску ў Гародні ў 1919 годзе.

Пасля ўчыненага рабунку гаспадар цукерні Е. Ф. Грыцук скардзіўся ў гарадзенскі губернскі цэнтральны камітэ аб'яднаных грамадскіх арганізацый. Камітэт пераслаў ягоную скаргу каменданту гарадзенскай крэпасці генералу Фалевічу. Адказ генерала невядомы.

Лёс беларускіх афіцэраў, якія не ўцяклі з месцаў часовага ўвязнення, драматычны — у закрытых арыштанцкіх вагонах, амаль без ежы і санітарнага догляду, іх звозілі ў лагер ваеннапалонных у Домбе, непадалёк ад Кракава.

Казачны фламандскі кароль, вынаходнік піва.

Кіраўнік клуба «Younost». Гэты клуб уваходзіць у таварыства «СССР — Бельгія».

Vlak – цягнік (славацк.)

Старшыня калгаса «17 верасня» Столінскага раёна.