Зміцер Вішнеў - Тамбурны маскіт

ПРАЗ ПАЛЬЦЫ МОРФІЮ

камфорт - гэта разрэзаны крывавы рот
гэта лісце
і мая жоўтая аголеная галава
камфорт - гэта дзяўчынка Элі
якая ляжыць на маіх плячах цюленем
і цягне дзіцячыя ручкі да варэння
сонца крэсліць наросхліст
вараныя крэветкі я кладу асцярожна на
мяккія вусны
вусень
я крычу: Прыйшла восень!
на кавалках лінолеуму воспа
я вырабляю чорныя іерогліфы
У цэнтры Еўропы - савецкая выспа!
У цэнтры Еўропы - калгасная пыса!

***

Неабходна вынесці на холад
усе самавары. Каб зямля
забурбулілася і пакрылася
пальмамі. У лункі мы будзем
класці не зярняткі, а гузікі.
Ракавінкі бурбочуць у пузіках...
Дык схавай свой савецкі каптурык
Бачыш, як у нямецкіх гарнітурах
шпацыруюць туркі?
2001

***

на тарпедным бронецягніку прышвартуюся
выпаўзу праз квадратны люк
цыкорнай цыбуляй плюну нібы куляй
накручу на кулакі галіны ліпавыя
душыць буду пад музыку Феранца Ліста
буду лютаваць пад сонечныя блісы
буду катаваць валютнага ліса
Лета 2000

***

каша на плячах бліскае
рыпяць салёныя агуркі
з іх выліваецца вайсковая песня
рухаюцца атрады ў накірунку тушы
якая смярдзіць чалавечынай
півам і гарэлкай
абрэзкі скуры бінтамі
вятры дыхаюць як паравозы
магма накіпае на ботах
гэта адказ на
твары кладуцца на прастору як трафарэты сонца замест фарбы
1997

МУЗА НА ПАЛАСАТЫХ БАТАРЭЯХ

1.
прывітанне восень вось і я
у душы маёй швэдар
як у кожнага фіна
прыкладаю да вачэй чырвонае шкло
праз яго я бачу дзяўчыну

2.
надакучыла грэцца ля батарэяў
паласатыя пад'езды накшталт ганарэі
так хочацца разбіць лямпачку суму
бо з пляча раптам збегла муза

3.
цішыня
як цік шыі
ціск напэўна таксама шыпіць
дыск гадзінніка варушыць вусамі
у цісках памірае
мой развітальны верш

9 лістапада 1999

СУМ САЛАТАВАГА КОЛЕРУ
КАЛІ НА ДУШЫ СОК

якое неба
давай возьмемся за рукі і скінем скуру
мне так надакучыла есці металёвыя слоікі
у Хельсінкі мабыць няма сініх дажджоў
тут на століках ляжаць вецер і кава
у мяне спякота на сэрцы
Тут таксама некаторыя людзі носяць
па святах шаманскія маскі
Таму мілую дзяўчыну з воблакам
валасоў я заўважыў але
прайшоў міма толькі як моль
дакрануўся да яе
пальчыкаў ваксавых
Яна не заўважыла
села ў аўтобус бусловы
я не сумую
я проста плачу ад радасці
і выпускаю ў неба з клеткі
маленькія самалёты
гэта марскія птушкі
Якое неба салютнае
Куплю сіняга дажджу і гарэлкі «Аbsolut»
запалю цыгарэту «Космас»
і можа адкрыецца трэцяе вока
з краявідам кававым
і вобраз незнаёмкі зафіксуецца на вокнах лавай
2 лістапада 1999, Хельсінкі

***

Прыемна піць каву ў якой прысутнічае
нешта бразільскае і сядзець у балеі
абшарпанай і разглядваць лямпачку
запыленую з плямкамі і аб котках
пародзістых прыемна думаць і аб адной загадкавай мастачцы Н.
у якой ёсць сонечны позірк
і ёсць аранжыкавы позірк
і магчыма марэлевы позірк
і без сумнення гарбузовы позірк
і абавязкова вішнёвы позірк
і вядома малінавы позірк
і вось кава дыміцца і заліваецца
ўнутр мяне а я апускаюся ў бурбалкі
серабрыстыя а мазгі парцалянавыя
чамусьці ў туман мараў
падаюць і атрымліваецца
небяспечны сінтэз мастацтваў
13 жніўня 1997