Зміцер Вішнеў - Тамбурны маскіт

ПЕРФОРМАНС «КАПРАФАГІЯIКАСЦЮМ
3 КОПРАВАЙ ТКАНІНЫ» -
ФАКІРНЫЯ КАСТЭТЫ

Перад вамі маленькі шызоідны тэкст,
напісаны па слядах берасцейскіх афіш,
што абвяшчалі мой перформанс як:
"Капрафагія і беларускі нацыянальны
касцюм". Абвесткі выклікалі
неардынарную рэакцыю ў асяродку
правінцыйных чыноўнікаў, і мяне
ахрысцілі сатаністам. Я быў, безумоўна,
абураны, і таму ў цягніку нарадзіліся
гэтыя радкі:

мінеральныя солі закупорваюцца
у нашай нацельнай багне Балоны
з кіслародам і іх біялогія болкамі
кланіраванне клапана басаножкамі
мы - неўротыкі Галоўнае сякерны сан
у нашым роце ліхтарыкі
на галовах паўзункі-рамантыкі
у вушах прабітыя перапонкі
запінкі на дзёслах
абавязкова трэба выдзерці з вядра
капялюх дабра
але я не пайду па крамах
гэта не лухта — гэта крах
4-5 сакавіка 2000
Менск - Бярэсце - Менск

***

нервы — гэта струны
не гітарныя не кантрабасныя
чалавечыя Цела майго зігзагнага
яны зроблены з сонечных промняў
з балотнай ціны і кветак пунсовых
я нацягваю іх паміж вагонамі цела
і з размаху б'ю пальцамі
какафонія не для Баха не для Шастаковіча
не для Стравінскага
штосьці для Сталіна
2000

Ы

у бурштынавых вёдрах з акцыі
жывуць зялёныя кактусы
я даю ім па вострых зубах
бо яны кусаюць усіх дам
у якіх спаўзае чарапічны дах
гэта звычайныя сухоты на вуліцы
вулей на ім аксамітныя дошкі крыжамі
дайце дамам спакою кактусы
дайце агрэсту
балкампёсы
бялкі вачэй вылазяць у каменных балваноў
біўні ўтыркаюцца ў салёныя жаночыя бакі
бінты
вінты
ы
2000

***

Дрэллю высвідруй дзірку ў небе
Каб тут падаў мазут
Каб быў моцны стук
Паглядзі Паглядзі на маім целе таксама
дзіркі Розныя пячоры Калодзежы
а каля Крывавай ракі лодка і маржы
Разрэж бохан сумненняў
выцягні разынку і яе праглыні
Прагні гэтай мастацкай плыні
Будуць і на тваім целе таксама талыя лікі
6 чэрвеня 1999

ВУСНЫ ЯК ЧЫГУНОВЫ МОСТ

у нагах самота
у шклянку наліваю таматны сок
у томік вершаў трапляеш ты
на мастах гудуць валасы
у сталёвых патыліцах ляжаць не далоні
вочы майго натхнення з балонамі
цішыні гэтага дня
дамы выпучваюцца як вясновая тля
у плафон залятае каханне
з нагана мясцовага хана
красавік 2001

ШАХМАТНЫ ПАДЗІШАХ У ШАФЕ

Шафа стаіць у цэнтры кабінета
такая чыноўніцкая афрыканская кабета
пазірае на мяне праз свой марскі бінокль
пазірае таксама праз бляклы манокль
яна наглыталася за год пылу і тоўстых папак
у яе ад гемарою баліць азадак
я часам даю ёй жоўты маласольны агурок
цалую ў тоўсты дубовы пупок
запаўзаю пад чорныя грудзі
і там варушуся як чарвяк-чарадзей
і мару ікнуць я моцна ўвосень
каб наліць у шклянку воцату
і выпіць за здароўе шафы
каб стала яна падзішахам
у гэтай хамскай дзяржаве
16 жніўня 1999

СЛОВЫ - ЛАЗЕРНЫЯ ШАМПУРЫ

стукаю курхам па патыліцы чорнага ліхтара
ты здымі навушнікі са сваёй насаглоткі
паўтарай успых мае строфы-прысмакі
пырхай разам са мной выдрай
з шэрых дзотаў з шэрых плітаў
мы здымем парашут туману элітнага
наша радзіма не будзе галаграфічнай
малітвай
на нашых валасах бурштынам і золатам
заблішчаць і затрашчаць бубны Літвы
1995

***