Wiktor Pielewin - Helm Grozy

Romeo-y-Cohiba

Izoldo, jesteś tutaj?

IsoldA

Jestem.

Romeo-y-Cohiba

Wróciłem. Co się dzieje?

IsoldA

Nic ciekawego. Dziadek maltretował ludzi polityką. A ja dopiero co wróciłam z Wersalu.

Monstradamus

Dziadku, to tak a propos twojej królewskiej Francji. Nie taki markiz straszny, jak go malują.

Romeo-y-Cohiba

U mnie nuda. Krzaki, zakręt, krzaki, rozgałęzienie, zakręt i tak bez końca. Szerokość alejki jakieś sześć stóp.

IsoldA

Ile to będzie w metrach?

Romeo-y-Cohiba

Dwa. Czułem się jak szczur w labiryncie.

W pewnej chwili pomyślałem, że mam już dość, i spróbowałem przecisnąć się przez żywopłot. Natychmiast. Ale w krzakach była siatka z drutu kolczastego, całkiem jak zbrojenie w betonowym murze. A ja się zastanawiałem, czemu żywopłot jest taki równy, jak oni to zrobili…

IsoldA

Ten labirynt powinien prowadzić do mojego parku. Za wcześnie zawróciłeś. Mamy pod nogami ziemię tego samego koloru. Beżowa glina.

Romeo-y-Cohiba

Konsekwentnie skręcałem w prawo. Zabawne. W dzieciństwie wbili mi do głowy takie głupstwa. Wiesz, jak to bywa – jakieś wspomnienie, ciepłe, jasne i zamglone, i czujesz, że kryje się w nim coś najważniejszego. Jakaś przeczytana sto lat temu książka przygodowa. Było w niej napisane, że można wyjść z każdego labiryntu, byle tylko cały czas skręcać w prawo. No i spróbowałem. Pewnie słusznie, bo jednak udało mi się coś znaleźć. Widziałem twoją fontannę, jedną. I, niestety, z daleka.

IsoldA

Mów, mów.

Romeo-y-Cohiba

W labiryncie jest ławka. Zwykła ławka, taka jak w każdym parku. Wdrapałem się na nią, na oparcie, i wyjrzałem ponad wierzchołki krzaków. Z jednej strony zobaczyłem bijący w górę strumień wody, a z drugiej, na horyzoncie, jakiś ciemny, jakby zakopcony dach. Nie mogłem przyjrzeć mu się dokładnie, był za daleko, za to woda biła jednym cienkim strumieniem, a opadała kilkoma. Może to jakiś efekt optyczny.

IsoldA

Nie, nie, wszystko się zgadza. Znam tę fontannę. Też stoją przy niej spiżowe posągi. Żmija i taki… nie pamiętam, jak się nazywa, wygląda jak świnia z długimi igłami.

Romeo-y-Cohiba

Jeżozwierz.

IsoldA

O właśnie. Jeżozwierz siedzi na spiżowym pniaku i z pniaka tryska na wszystkie strony woda, jakby ktoś biedne zwierzątko okropnie wystraszył.

A żmija, wijąc się, pełznie w jego stronę i wyrzuca z pyska strumień wody, wysoko w górę, i tam strumień rozdziela się na trzy i opada jak deszcz na jeżozwierza i resztę. Bardzo piękna fontanna. Kiedy zobaczyłam ją po raz pierwszy, w mgiełce nad nią wisiała maleńka tęcza, i zaraz się w niej zakochałam. Tak naprawdę są tam trzy strugi wody, tylko pod różnym ciśnieniem, i tryskają z zaworów umieszczonych tuż obok siebie, w pysku żmii. Dlatego wydaje się, że to jeden strumień, który dopiero na górze dzieli się na trzy. Przy okazji przypomniałam sobie twój tatuaż, ten z tryskającą z ziemi ropą i jachtklubem. Strumień, który widziałeś nad krzakami, też dzielił się na trzy?

Romeo-y-Cohiba

Chyba tak.

IsoldA

Ale nie jesteś pewien?

Romeo-y-Cohiba

Widzę strumień i widzę ten dach, kiedy włażę na oparcie ławki, ale nie da się tam długo postać, zaraz zaczynam tracić równowagę i muszę zeskoczyć. Nie miałem czasu, żeby się przyjrzeć dokładniej. Ale jeśli to ta sama fontanna, to powinnaś znaleźć mój labirynt w którejś części swojego parku.

IsoldA

Niedaleko od fontanny ze żmiją i jeżozwierzem jest wysoka ściana krzaków, gęsta, nic przez nią nie widać. I bardzo długa. Przespacerowałam się kawałek, krzaki odgradzają sporą część parku. Myślę, że to właśnie twoja część.

Romeo-y-Cohiba

Jeśli spacerowałaś wzdłuż żywopłotu, mogło nas dzielić od siebie ledwie dziesięć stóp. Też tam byłem, tylko z drugiej strony. Właściwie jestem pewien, że to była zewnętrzna ściana mojego labiryntu. Po pierwsze, podwójne rzędy drutu kolczastego. Po drugie, w pewnym miejscu bardzo wyraźnie słyszałem plusk wody. Aha – zaraz obok tego miejsca z krzaków wychodził jakiś długi mur. Chyba tylna ściana budynku. Ozdobiona różowo-złotymi amorkami grającymi na muszlach. Widziałaś coś takiego?

IsoldA

Na prawo od fontanny faktycznie stoi parterowy budynek. Przypomina skład narzędzi ogrodowych, tylko bardzo duży. Tylną ścianę zarastają krzaki. Ale żadnych amorków nie widziałam.

Romeo-y-Cohiba

Możesz wejść do środka?

IsoldA

Drzwi są zamknięte. Z twojej strony jest jakieś wejście?

Romeo-y-Cohiba

Jest.

IsoldA

Otwarte?

Romeo-y-Cohiba

Prawdę mówiąc, nie sprawdzałem. Postałem tam chwilę i zrobiło mi się jakoś nieswojo, aż do bólu w skroniach. Nie jestem tchórzem, ale jakoś… I to zupełnie bez powodu. Pomyślałem: diabli wiedzą, co może siedzieć w środku. Może ten cały Minotaur.

:-)))

UGLI 666

Dziadku, znasz łacinę?

Nutscracker

Senat i lud rzymski. P-Q-R-S. Nie, zaraz, to alfabet. U Rzymian było S-P-Q-R.

Monstradamus

Ugli, po co ci łacina?

UGLI 666

Muszę przetłumaczyć parę słów.

Monstradamus

Jakich, może ja spróbuję.

UGLI 666

Co to jest aiselceclesia?

Monstradamus

Nie wiem.

UGLI 666

A ieselceaeclesi?

Monstradamus

Też nie wiem. Jesteś pewna, że to po łacinie?

UGLI 666

A po jakiemu?

Monstradamus

Czekaj, nie wiem. Przeczytasz całe zdanie?

UGLI 666

Jest bardzo długie.

Monstradamus

To przynajmniej parę słów.

UGLI 666

Zaczyna się: aiselceclesia ieselceaeclesi selceataecles elceatctaecle…

Monstradamus

Stop, na razie wystarczy.

UGLI 666

I co to jest?

Monstradamus

Zaraz, daj mi pomyśleć.

Nutscracker

Skąd to wzięłaś, Ugli?

UGLI 666

Z labiryntu.

Nutscracker

Masz za drzwiami labirynt?

UGLI 666

A co mam mieć?

Nutscracker

Katakumby.

Monstradamus

Przestań się z niej nabijać.

UGLI 666

W katakumbach narodziła się wiara. Bóg okazałby mi wielką łaskę.

Nutscracker

Wcześniej mówiła, że widzi salę z ławkami. Teraz nagle labirynt.

UGLI 666

Wynoś się do swoich suk. Monstradamusie, zrozumiałeś coś z tego?

Monstradamus

Te słowa były napisane jedno pod drugim?

UGLI 666

Tak.

Monstradamus

Możesz napisać środkowe?

UGLI 666

Jak środkowe? Które?

Monstradamus

Siódme od góry, policz sobie.

UGLI 666

Eatcnasanctae.

Nutscracker