Erwin Dijkstra - Van au pair tot sub

Als een nieuw kledingstuk werd ik ongegeneerd betast. Ook zeer vernederend hoe mijn tepels werden betast. Ik stond voor ze: echte lady’s, dure kleding, goud wat er blonk. Mijn borsten werden betast alsof het de Keuringsdienst van Waren betrof.

Toen betastten ze mijn doosje ongegeneerd. Gekker zou het niet worden, dacht ik. Hoe mijn clit werd betast, schaamteloos en zeer vernederend.

”Een mooie piercing zou helemaal geweldig zijn, Chaleen. Evenals de tepels.”

”Dat gaat zeker komen, maar dat heeft nog even tijd nodig, Barbara.”

”Vanzelfsprekend, schat.”

”Nou, Barbara en Silvia, wat is jullie indruk?” zei Mrs. Chaleen.

”Draai jij je eens om, schat,” zei Silvia. ”Nou Chaleen, dit kan heel wat beloven. Lekker groen, alles compact en in zeer goede verhouding op het volmaakte af. Ik vind Verona een totaal ander plaatje dan destijds Brigitte. Kijk die billen eens.” Ongegeneerd werden mijn billen betast en gestreeld. ”Nou, weet je, eerlijk gezegd begin ik het ook in te zien, Barbara. Dit is een sub die wij als dominanten graag zien. Jij hebt niet veel tijd nodig om haar naar jouw hand te zetten, dat is een korte weg, Chaleen,” zei Silvia. ”Wordt het jou te veel, breng haar maar even voor een weekje, dan komt het wel goed.”

”Dat zal ik onthouden, Silvia, bedankt, en lief dat jij daartoe bereid bent. Jullie weten, ik zit altijd met de tijd.”

”Spreid je benen eens, Verona.” Machteloos keek ik Mrs. Chaleen aan van help mij alsjeblieft met deze schetsvertoning.

”Gehoorzaam jij de dames even, schat.” Paula zag mij in elkaar zakken. Ik deed het, en vervolgens werd ik tussen mijn benen betast en gleden de vingers ongegeneerd tussen mijn lipjes door. Tot Barbara een duim naar binnen liet glijden.

”Wow, Chaleen, ze is vreselijk nat, zeg. Maar wat nog heerlijk gesloten, zij is echt nog een pareltje, zeg. Voel jij eens, Silvia.” Ik ging door de grond werkelijk, van diepe schaamte. Ik onderging het terwijl Mrs. Chaleen en Paula vanuit de stoel met een glas wijn in de hand toekeken.

”Zak eens door je knieën, Verona,” zei Mrs. Chaleen opeens, ”over de duim van Barbara.” O, wat erg, ik zag dat Paula schrok, ze deed haar hand voor de mond. Ik probeerde het, en wilde wel in het niets verdwijnen van schaamte.

”Heel mooi,” zei Silvia, terwijl haar hand over mijn billen streelde. Hulpeloos keek ik Mrs. Chaleen aan.

”Toe maar, schat, ga maar even door. Dit zal vaker voorkomen, schat.”

Pas nadat ook Silvia mij had betast, was de vernedering voorbij. Mrs. Silvia streelde mij door mijn haar, en zei: ”Zo is het goed, schat. Je bent een meisje voor ons allen, schat. Wij wensen jou een fijne vakantie en hopelijk neem jij de juiste beslissing als je terugkomt.”

”Dat probeer ik,” zei ik, en stond op.

”Ga maar naar binnen en ga je gereed maken zodat wij weg kunnen, Verona.”

”Ja, mevrouw,” zei ik. O, wat was ik blij, ik wilde wel naar binnen rennen, mijn hart klopte in mijn keel van de spanning.

Als ik klaar ben, ga ik naar buiten en zie de dames zitten.

”Verona, kom eens, schat.”

”Ja, mevrouw,” zeg ik en loop naar haar toe.

”Ga zitten, schat. Sorry dat jij even onder handen werd genomen, maar Mrs. Barbara is een belangrijke zakenpartner en vriendin. En ik ben blij dat jij in de smaak valt, dat zal mijn zaken doen met Barbara vergemakkelijken in de toekomst. Als jij van je vakantie terugkomt en jij het prachtige contract zult tekenen en wij aan de slag kunnen gaan om in onze kringen te worden voorgedragen en worden aangeboden en beschikbaar te kunnen stellen. Barbara is geen gemakkelijke relatie van ons, maar wel belangrijk om haar als vriendin c.q. zakenrelatie te hebben.”

”Is goed, mevrouw,” zei ik en gezamenlijk vertrokken wij naar de auto.

Dineren met de heren

Om 21.00 uur kwamen wij bij een luxe restaurant aan en werden begeleid naar onze tafel, waar ik twee heren zag zitten. Ze keken zeer verrast.

”Nou Paul en Pascal, dit is Verona,” zei Mrs. Chaleen en kuste haar man en Pascal.

”Wow,” zeiden ze, ”dat is een verrassing zeg,” en ze gaven mij een hand en er werd gekust.

Lange tijd werd er over mij gesproken en wat er was gedaan. ”Hoe bevalt het?” vroegen ze na een eerste indruk, terwijl ze steeds naar mijn topje keken.

”Ja, om eerlijk te zijn, heftig meneer,” zei ik. ”Ik voel mij een ­beetje verdoofd, eerlijk gezegd.”

”Nou, weet je, Barbara en Silvia kwamen plotseling langs en jullie kennen Barbara, die wilde Verona even zien rondhuppelen en betasten.”

”O ja, dat zal Barbara ook eens niet doen, zeg, jij had het niet hoeven laten gebeuren, Chaleen.”

”Paul, jij weet hoe belangrijk Barbara voor ons is.”

”Dat weet ik, zeg, maar jij moet niet altijd toegeven aan haar belachelijkheid. Verona is er immers nog maar net. Jij mag ook een keer nee zeggen toch! Nou Verona,” zei meneer, ”trek het je niet te veel aan, schat, maar hoe vind je het bij ons?”

”Ja, ik kan niet anders zeggen dan dat het een sprookje is waarin u woont en ook van Mrs. Paula.”

”Dank je, Verona, maar jij bent klaar, hebben wij begrepen, om als docente voor de klas te gaan staan.”

”Ja klopt, meneer,” zei ik.

”Nou, schat, bij ons, als jij daarvoor gaat, zal jouw leven boeiend, inspirerend en opwindend zijn en leef jij in een luxe wereldje en zal jij bijzondere mensen leren kennen, aardig en minder aardig. Heb je alles gezien in ons huis?”

”Nee, nog niet het romantische steegje, daar wachten wij mee tot Verona een beslissing heeft genomen. Paul.”

”Oké,” zei meneer. ”daar is nog genoeg tijd voor. Wat vond jij van het speelparadijs van Mrs. Chaleen?”

”Ja, uitzonderlijk, meneer, maar ik heb daar geen ervaring in.”

”Dat is juist heel goed, schat, dan kan Mrs. Chaleen jou nog vormen naar haar handen, toch Paula?”

”Ja ja, natuurlijk, dat weet ze ook. Maar het zal niet gemakkelijk zijn voor Verona. Het is een zacht meisje, Paul,” zei Paula.

”Wij zullen jou wel verwennen hoor, Verona,” zei Pascal, ”dat komt best goed. Maar ga niet voor een paar centen voor de klas staan, dat kun je altijd nog doen.”

Het diner werd geserveerd en ik heb het mij heerlijk laten smaken. Als na het diner de dames naar de wc gaan, geeft Paul mij iets in de handen. Ik kijk: het is een briefje van duizend euro.

”Nee,” zeg ik, ”meneer, waarvoor?”

”Mondje dicht tegen mijn vrouw, voor jouw vakantie morgen,” zei hij. ”Het is van ons samen.”

”Dat kan ik niet aannemen.”

”Ik wil niets meer horen,” zegt Pascal.

”Stop het maar gauw weg,” zegt Paul. ”Wij hopen als jij terugkomt, Verona, dat jij zult blijven, het is voor ons goed en goed voor Mrs. Chaleen. Zij speelt graag de meesteres, jij weet wat dat is?”

”Ja, meneer,” zeg ik, ”in grote lijnen wel.”

Dan komen de dames terug en wordt er over mijn studietijd gepraat en in welk deel van Nederland ik woon. Al met al werd het een gezellige avond en was ik redelijk ontspannen geraakt.

Tegen twaalven waren wij thuis en hebben wij nog twee uurtjes op het terras gezeten zonder enige nare gebeurtenis of voorstel. Tot er werd besloten om te gaan slapen, en ik de volgende dag tegen tienen zou vertrekken naar Spanje, met een tussenstop in Perpignan, dat vond mevrouw beter voor mij, waar meneer het mee eens was. Ze zou morgenvroeg het hotel gaan reserveren, dat was namelijk zo gebeurd, hield mevrouw mij voor, ze heeft er contacten.

Na enkele zoenen vertrok ik naar mijn kamer en na de badkamer was ik blij in bed te kunnen gaan. De sprookjeskamer had een enorme indruk op mij gemaakt.

De eerste vakantiedag

Ik was tegen achten wakker en ging mij douchen. Als ik nadat ik ben aangekleed naar de keuken ga, is mevrouw ook al op en zoent mij een goedemorgen.