Рузил Фазлыев - Гомер агышы. Шигырь. 6-й том. Стихи

Егылмыйча гына түгел, адашмыйча,
Сабак алып инде үткәннән.
Кабатламый кире юл кебекне,
Бүген өченнәре, беткәннән.

Юллар алар әйе, алдавыч шул,
Алданулар җирдә җитәрлек.
Дөрес барам диеп барганда да,
Сизмичәдә, читкә китәрлек…

Олы юллар, туры юллар күпме…
Борылмасыз юллар буламы.
Синекеме …әллә олы чакыруда,
Аянычлар көтеп торамы…

Кызыкта ул, кызганычта кебек,
Билгесезлек алда булганда.
Буйсынасың язмыш тәэсиренә,
Борылганда… яки борганда.

Шуның өчен гыйлем безгә калган,
Тормыш итеп, ничек яшәргә.
«Уф Алла…» диеп офтанырга түгел,
«Аллаhым» дип көндә дәшәргә.

Күперләрен чыгып Сөн елганың
Тауларына менеп булган чак.
Петртаудан түбәннәргә карап,
Агыйдельне, Сөнне күргән чак.

Күз күреме кадәр җәелеп киткән,
Таныш таллык, күлләр, болыннар.
Агыйдельне кара, ничә тапкыр,
Уңга, сулга таба борылган…

Туган җирне инде «күреп булмый»,
Яшеллекнең калган… эчендә.
Карлар яугач кышын карау кирәк,
Ачыгырак күрү өченгә.

Матурлыкны күрә алучылар,
Аны табып, күреп соклана.
Уфага дип юллар тотучылар,
Тау башында бик еш туктала.

Башка таулар җирдә булсаларда,
Күренми шул андый офыклар.
Шуңда тула, түгелердәй булып,
Күңелеңдә булса бушлыклар.

Мең ел буе ирек бирми,
Пирамида серләре…
Хәким белән янәшәдә,
Күпме байлык күмгәне.

Кагылмаска диелсәдә,
Чокыйларда, чокыйлар…
Еллар буе" серен ачып»,
Язуларын укыйлар…

Авырулар куркытмыйлар,
Кисәтеп язылганнан…
Аңламыйча ни буласын
Мәеткә кагылганнан…

Байлык урыны шундамы?
Ул заманнар үткәнме…?
Пирамида серен белергә,
Теләүчеләр беткәнме?

Пирамида мираж кебек…
Җир өстендә чокыр ул.
Берәү төзер… Алданганның
Барысында йотыр ул.

Ахырысы тәмам адашабыз,
Юлларында түгел, уйларда.
Пандемия бөтен өлкәләрдә,
Акыл җитми кебек уйларга.

Барысында күреп булмасада,
Күргәннәре уйга салырлык.
Ниләр белән мәшгуль кеше бүген,
Күпмеләре лөгать табырлык.

Әсир итте, акча акырынлап,
Колы булдык… инде беләбез.
Акча бетсә, утлар, газлар сүнсә,
Барып җитәр җирне күрәбез.

Саттылармы безне шулай алдап,
Үзебезме әллә сатылдык…
Мөмкинлекләр көндә кимеп бара,
Тыныч кына яшәп ятырлык.

Запас җыеп була алыр микән,
Белә алмасак күпме кирәген.
Алдау чире басты дөньяларны,
Табып булмый дөрес дигәнен.

Тирән сазлык кебек бүгенгеләр,
Чыгар юллар алда күренми…
Тулып ашты «бәхет савытлары»,
Ничек тора hаман түгелми…

Хәлләр ничек дибез, сәләмләшеп,
Очрашкәнда, яки күрешкәндә.
Кешелекнең, олы билгесе ул,
Кеше хәлен кеше белешкәндә.

Аллаhка шөкер диеп әйтәсеңдә…
Тезәсең… булган калганнарын
Күргәннәрне, өстәл белгәннәрне,
Дөньяларның ничек барганнарын.

Хәлләр көзләр кебек урыны белән,
Яңгырыда китә сибәләп…
Кояшыда бераз чыгып ала…
Әллә кайдан сәләм биргәләп,

Көзләр кебек, җир байлыгы кебек,
Җыелганнар күңел түрендә…
Хәлләр ничек диеп сорый алыйк,
«Көзләр» күрсәк, кеше йөзендә…

Кеше хәлен, кеше белә алу,
Әйбәт гадәт, ягъни әдәп ул.
Яхшы мөгәлләмә, кеше ара,
Саклый алыр өчен сәбәп ул…

Сәер булу кирәк бу тормышта,
Хыялларың ашса чигеннән.
Котыласы килми яшәгәндә,
Киң таралган нәфес чиреннән.

Акыл кирәк, бик бәләкәй генә,
Кулга тотып акча санарлык.
Сукыр булу, телсез булу кирәк,
Икмәк кирәк, бер көн кабарлык.

Көлү кирәк, тотып җылар чакта,
Җылый алу кеше көлгәндә.
Сәерлегең сине «бизәп» торсын,
Кеше арасында йөргәндә.

Кабатлада кеше кыланганны,
Була алырсын «Кеша», попугай.
Корт чактырып конфет суыргычны,
Шаккатырлык итеп матурай.

Мәзәк ясап күрсәт талантыңны,
Шәрәләнеп йөре… урамда.
Танылырсың үзең кебекләргә,
Караучылар бик күп булганда.