Макс Шчур - Ліст, знойдзены на папялішчы (зборнік)

Тут прамовіў «рэжысэр» у акулярах:

– Адразу магу сказаць, што спадарычна выглядае нашмат маладзейшай за свае гады, а паколькі, як ужо казаў спадар А…, закон дазваляе ўдзел у порнабізнэсе ад моманту дасягненьня паўналецьця, то на такія тыпы ў нас і на Захадзе існуе вельмі вялікі попыт…

– Але я вось бачу на целе белыя стужкі ад бялізны, – адзначыў спадар А…, на твары якога застыла ці то іранічная, ці то разгубленая ўсьмешка. – Гэта маленькі мінус. Ведаеце, порназоркі ня носяць бялізны не таму, што яны такія распусныя, як лічыцца – а дзеля таго, каб бялізна не пакідала на сонцы менавіта такіх вось сьлядоў… Рэкамэндую вам наведаць адзін з салярыяў спонсара гэтай праграмы…

Заўвагі скончыліся, вядучая падзякавала Надзі й грацыёзным жэстам рукі дазволіла ёй адыйсьці. Тая зграбла сваю вопратку й зьнікла з поля цікавасьці камэры паміж стракатых каляровых канапаў. Краіна магла ўздыхнуць спакойна: гэтае пудзіла з анёльскім тварам болей ня зьявіцца.

Малады чалавек з сэндвічам ачмурэла ўсьміхаўся. Ён ніяк ня мог паверыць, што бачыў усё гэта на ўласныя вочы. Такога ён ад яе не чакаў! Таму яна так дзіўна, нібы вінавата пазірала на яго апошнімі днямі… Заўтра ў школе яму будзе яшчэ й сорамна перад сябрукамі за ейную фігуру – усе хлапцы з клясы абавязкова будуць сёньня глядзець вечаровую праграму для дарослых, як і кожны чацьвер. Ды ўсе папросту ашалеюць! Нечувана: Р… – порназорка! Вось гэта неспадзеў! Сьмех і грэх! Цікава, ці ведае пра гэта ейная маці? Безумоўна, неўзабаве даведаецца. Нікому нічога не сказала… Праўда, што ў ціхім балоце, як кажуць…

Тым часам пачала распранацца інстытуцкая курва М…, і малады чалавек з прыкрасьцю адзначыў нашмат больш разьвіты ў параўнаньні зь ягонай дзяўчынаю (насамрэч, усё яшчэ проста сяброўкаю) аб'ём ейных пелькаў, а як вынік – і агульны сэксапіл.

Зноў пусьцілі рэклямныя ролікі. Малады чалавек узгадаў, што зьбіраўся адскочыць у прыбіральню. Літаральна праз хвіліну ён зноў вярнуўся на сваё месца і застыў на падлозе ў той самай пазыцыі, толькі ўжо бяз сэндвічу. У кульмінацыі праграмы яго чакала незвычайнае відовішча, якога ён ніяк ня мог прапусьціць. Увесь экран цяпер займала падсьвечаная ззаду белая шырма, на якой пад лірычную музыку рухаліся блакітныя чалавечыя цені. Цені, не магло быць сумневу, займаліся каханьнем: белая шырма цнатліва захіляла гэты інтымны момант ад гледачоў у студыі. Адзін зь ценяў належаў мужчыне, другі стаяў, выгнуўшыся «мосьцікам» і закінуўшы галаву назад – каб не глядзець на партнэра.

Калі гэтая поза зьмянілася позай «жанчына наверсе», малады чалавек ня вытрымаў і пераключыў канал. На іншай праграме паказвалі нейкі вэстэрн. Хлапчыну калаціла ад злосьці й сьмяротнай крыўды, аднак здаровая юначая цікаўнасьць да эротыкі зноў перамагла, і ён зноўку ўбачыў на экране белую шырму. Пазыцыю «жанчына наверсе» за гэты час пасьпела зьмяніць пазыцыя «мужчына ззаду», кароткія валасы фігуранткі гайдаліся ў такт хуткім рухам мужчынскага лагва, няроўная сьпіна нязграбна выгіналася, нібыта хрыбет уздыбкаванага кацяняці. Тут камэра зьлітавалася над тэлегледачамі й нарэшце паказала ім тое, што не маглі бачыць нават прысутныя ў студыі, за выключэньнем двух чалавек: маладога рэжысэра з дыгітальнай відэакамэрай і спадара А… Рэжысэр адмоўна хітаў галавой, шкадуючы, што на фінальную дэманстратыўную спробу ў апошні момант вырашыў узяць-такі Надзю («А што калі яна сур'ёзна? Трэба паспрабаваць яе перад камэрай. Іншай магчымасьці ня будзе. Такая нявіннасьць у твары! Жывыя грошы»), а не перасьпелую «фотамадэль» М…. Даўгалыгі смуглявы хлопец спрабаваў выратаваць сытуацыю з дапамогай усёй сваёй вынаходлівасьці, аднак дзеўка была як нежывая: ён круціў яе і туды, і сюды, але яна відавочна не пасьпявала за ім, дый не магла пасьпець, бо ў яе яўна не было ніякай ахвоты ўваходзіць у ролю ягонай каханкі. I на гэтае вычварэньне павінна глядзець цэлая краіна! Побач з рэжысэрам стаяў спадар А…, уладальнік порнаграфічнай студыі: ён няспынна выціраў насоўкай пот з аблічча, зь якога кудысьці зьнікла лагодная ўсьмешка, і разпораз адводзіў вочы, каб не глядзець на тое, што з хваравітай стараннасьцю вырабляў даўгалыгі хлапец. («Твар у яе проста боскі. Такая наіўнасьць».)

Потым карцінка рэзка зьмянілася, і ўвушшу ў маладога чалавека зноў загучала бадзёрая музыка – па экране пабеглі тытры. Малады чалавек выключыў тэлевізар і заплюшчыў вочы. «У мяне няма нелюбімага кшталту сэксу». Навошта яна зрабіла гэтае глупства? Якая ганьба: на ўсю школу! Цяпер нічога ня зробіш – усё скончана.