Robert Heinlein: Het pad van roem

Ik liet de advertentie dagelijks opnemen en zat tegenover Les Deux Magots en stapelde schoteltjes op en trachtte niet te tobben. Ik keek naar de ma’m’selles en dacht erover na wat ik allemaal kon gaan doen.

Als je je ergens een jaar of veertig wou vestigen, zou Nevia dan geen goede plek zijn? Oké, er zijn draken. Er zijn geen vliegen, noch muggen, noch smog. Noch parkeerproblemen, noch een snelverkeersnet dat lijkt op een diagram voor een buikoperatie. Er is nergens een verkeerslicht te bekennen.

Muri zou blij zijn me te zien. Misschien trouwde ik wel met haar. En misschien ook wel met die kleine hoe-heet-ze-ook-weer, haar jongste zusje. Waarom niet? Huwelijksgebruiken zijn niet overal hetzelfde als op de Mookerhei. Het zou Ster genoegen doen; ze zou het fijn vinden door huwelijk geparenteerd te zijn aan Jocko.

Maar eerst, of althans spoedig, zou ik Ster opzoeken en die stapel vreemde schoenen opzij schoppen. Maar ik zou niet blijven; het zou spoedig weer ‘Een andere keer’ zijn, wat Ster best zou vinden. Het is een zegswijze, een van de weinige, die nauwkeurig in het Centrale argot vertaald kan worden — en precies hetzelfde betekent.

‘Een andere keer’, omdat er elders nog meer maagden, of wat er heel aantrekkelijk voor door kan gaan, zijn, die bevrijd moeten worden. Ergens. En een man dient zijn vak uit te oefenen, zoals wijze vrouwen weten.

‘Ik kan het reizen niet laten; ik wil het leven tot de laatste druppel drinken’. Een lange weg, een spoor, een ‘Koninklijke Landloper’, zonder zekerheid van wat je zult eten of waar of niet, zonder te weten waar je zult slapen, noch met wie. Maar ergens is Helena van Troje met al haar vele zusters en er valt nog nobel werk te verrichten.

Je kunt in een maand tijds een heleboel schoteltjes opstapelen en ik begon te koken in plaats van te dromen. Waarom verscheen Rufo verdomme niet? Ik maakte van pure zenuwen dit verslag tot zover af. Is Rufo teruggegaan? Of is hij dood? Of was hij ‘nooit geboren’? Ben ik uit een gekkenhuis ontslagen en wat is dat voor een tas die ik overal met me meesleep? Een zwaard? Ik durf niet te kijken, daarom doe ik het — en nu durf ik het niet te vragen. Ik heb eens een oude sergeant ontmoet, een man die er dertig jaar op had zitten, die ervan overtuigd was dat hij alle diamantmijnen in Afrika bezat; hij bracht zijn avonden door met de boeken ervan bij te houden. Heb ik net zo’n plezierige afwijking? Zijn deze francs wat erover is van mijn maandelijkse invaliditeitsuitkering?

Krijgt iemand ooit een tweede kans? Is de Deur in de Wand altijd verdwenen als je weer kijkt? Waar vind je de boot naar het Land van Kokanje? Maat, het is net hetzelfde als het postkantoor in Brooklyn: dat kun je van hieruit niet bereiken!

Ik zal Rufo nog twee weken geven —

Ik heb bericht van Rufo gehad! Mijn advertentieknipsel was hem nagezonden, maar hij had een beetje moeilijkheden gehad. Hij wou telefonisch niet veel zeggen maar ik heb begrepen dat hij in aanraking is geweest met een verslindende Fraülein en dat hij vrijwel sans culottes de grens over is gekomen. Maar vanavond is hij hier. Hij voelt alles voor een verandering van planeten en universa en zegt dat hij iets interessants in zijn hoofd heeft. Misschien een beetje riskant, maar niet vervelend. Ik ben ervan overtuigd dat hij volkomen gelijk heeft. Rufo zal je misschien je sigaretten afpakken en zeker je meisje, maar het is nooit saai bij hem in de buurt — en hij zou zich doodvechten om je achterhoede te dekken.

Dus morgen trekken we dat Pad van de Roem weer op, met stenen en al!

Zijn er nog draken die U gedood had willen hebben?