I я зраблю тое самае, сіньёр Грэм’ё. Прашу вашай увагі яшчэ на адно слова: хоць зацятасць нашай непрыязнасці яшчэ ніколі не збліжала нас да прыязнай размовы, тое, што я хачу вам сказань, паверце мне, датычыцца нас абодвух. Каб нам мець доступ да нашай цудоўнай прыгажуні Б’янкі і быць шчаслівымі сапернікамі ў любові да яе, нам трэба патурбавацца і ўладзіць адну невялічкую справу.
ГРЭМ’Ё
Якую іменна?
ГАРТЭНЗ’Ё
А такую, сіньёр: падшукаць мужа для яе сястры.
ГРЭМ’Ё
Чорта ёй з балота, а не мужа!
ГАРТЭНЗ’Ё
Кажу: мужа.
ГРЭМ’Ё
А я кажу: чорта рагатага. Абмазгуй, Гартэнз’ё: хоць яе бацька і не ведае ліку сваім грошам, дзе вы знойдзеце такога ёлупня, што ажэніцца з нячыстай сілай?
ГАРТЭНЗ’Ё
Пакіньце, Грэм’ё. Хоць ні вам, ні мне не хапае змогі цярпець яе стукатню-грукатню, свет, прыяцель, не без добрых малайцоў. I, як кажуць, калі б гэту Катарынку павадзіць па рынку, знайшоў бы Кузьму, які і скажа: вазьму. Ну, вядома, з добрай падношай бацькавых грошай.
ГРЭМ’Ё
Ой, не кажыце! А, зрэшты, я і сам не адмовіўся б загрэбці яе пасаг з тым угаворам, што мяне кожную раніцу будуць лупцаваць, прывязаўшы да ўслончыка.
ГАРТЭНЗ’Ё
У тым-та і перапалка, што калі не кіем, дык палкай. Ну, вось што, паколькі ўжо гэта замінка нас зблізіла, давай падтрымліваць таварыскія адносіны, пакуль не падшукаем мужа для старэйшай дачкі Баптыста і тым самым не расчысцім сцежку для мужа маладзейшай. А тады ўжо, сустрэўшыся лоб у лоб на гэтай сцежцы, счэпімся зноў, як рагатыя казлы. О, любая Б’янка! Шчаслівы той, хто будзе твой. Хто хутчэй дабяжыць, з тым ёй і жыць. Што вы на гэта скажаце, сіньёр Грэм’ё?
ГРЭМ’Ё
Што праўда, то праўда. Я купіў бы ў Падуі найлепшага жарабца для таго малайца, які яе не толькі заляцае, але і заляйцае, павядзе да шлюбу і век будзе любы, пакладзе ў пасцель і наробіць дзяцей. Пайшлі.
Выходзяць ГРЭМ'Ё і ГАРТЭНЗ'Ё .
ТРАНЬЁ
Няўжо, сіньёр, любоў — такая сіла,
Што хопіць раптам — і жыццё не міла?
ЛЮЧЭНЦ’Ё
Пакуль сваімі я вачыма, Траньё,
Не ўбачыў, сам ніколі б не паверыў.
А тут — стаяў жа збоку ў сузіранні
I запалаў каханнем кавалера.
Скажу табе, слуга адданы, Траньё,
Давераны і шчыры друг, як Анна,
Паслушная і верная слуга
Царыцы Карфагена,— я гару,
Палаю, паміраю і памру
Альбо ў віры бяздонным захлынуся,
Калі з той скромніцай не ажанюся.
О, добры Траньё, я прашу спагады:
Дапамажы! Ты зможаш. Дай мне рады!
ТРАНЬЁ
Не шкодзіла б вам лазню даць, сіньёр,
I выхвастаць, але ж, на жаль, не зараз:
Калі ў сухмень іскрыць касцёр на бор,
Не выклікай вятроў, бо быць пажару.
Для закаханых вось адна з замоў:
«Redime te captum quam queas minimo» [4] «Трапіў у палон, дык выкупіся за найменшую плату» — лацінская прыказка.
.
ЛЮЧЭНЦ’Ё
Ну і сказаў жа, шэльма, як звязаў;
Прымі падзяку і скажы яшчэ што.
ТРАНЬЁ
Нічога не скажу вам. Але, зрэшты:
Хто палюбіў з наскоку — не разява,
Такому і сава здаецца павай.
ЛЮЧЭНЦ’Ё
О, не! Аслеплены ж быў хараством
Усёй яе я, як святы Юпітэр —
Красой Еўропы і прад бажаством
Стаў на калені на ўзбярэжжы Крыта.
ТРАНЬЁ
I толькі? Ну, не бачыць вам дабра!
А вы заўважылі, спытаць я мушу,
Які шурум-бурум яе сястра
Тут узняла, што ўсім заклала вушы?
ЛЮЧЭНЦ’Ё
Я пазіраў і бачыў чырвань шчок,
Пунсовых вуснаў рух; яе дыханне
Струменілася водарам. Дружок,
У ёй святое ўсё, усё дазвання!..
ТРАНЬЁ
( сам сабе )
Ну, справа — дрэнь. У хлопца яўны транс...—
Сіньёр, не спаць! Калі ўжо так вам трэба
Багіня тая, дык у вас ёсць шанц
Свайго дабіцца — хоць каменне з неба!
А я ўсё ж вам скажу: яе сястра —
Страшэнна ўпартая і непакора,
I да таго, пакуль яе з двара
Не сплавіць бацька, вам пасёрбаць гора:
Бо ваша Б’янка будзе пад замком,
Каб жаніхі не выкралі тайком.
ЛЮЧЭНЦ’Ё
Ах, Траньё, у яе не бацька — кат!
Але ж ты чуў, што мае ён намеры
Аддаць на найм настаўнікаў падрад,
Вучыць яе?
ТРАНЬЁ
Чуў, скеміў і прымерыў,
I выйсце ёсць, падумаўшы цвяроза.
ЛЮЧЭНЦ’Ё
Як, ты яго знайшоў? Я й думаў так!
ТРАНЬЁ
Дзве галавы — адразу бачны розум.
Читать дальше