StaVl Zosimov Premudroslowski - SOVIET MUTANTS. Fyndin fantasía

– — Bíddu!!! Bíddu!! – Hrópaði stranglega Casulia Zeka. Allir frusu: hver í ósköpunum og hver í loftinu í stökki. Þeir voru einfaldlega andstæðir þyngdarafli og þyngdaraflið lét sér ekki annt um þau, eins og SMS-myndavélar eða stafrænar pakka sem fljúga um heiminn. Cherevich frosinn á hornum, og höfuðkúpan, stökk frá einum fæti til annars, frosinn: tvö bein upp og tvö önnur halla sér á jörðina. Þrír hlífar héngu í loftinu: sá fyrsti í sveimi; sá sjöundi er í garni, og sá tíundi tvinnaði lappirnar í reipi.

– — Hvað gerðist, Zeka? – spurði Cherevich.

– — Og hvert á að hlaupa? Hvaða leið? – Zeka klekkti augað.

Allir litu hvor á annan og augun sestu að spörunni. Hann fann fyrir spurningum ótrúlegrar útlits annarra.

– — Ahh? 1 Af hverju ertu að líta á mig svona? Við getum keyrt jafnvel þar: til hægri, vinstri, aftur, áfram, upp, niður… Að minnsta kosti hvar, enn komið aftur hingað.

– — Af hverju? – Þeir spurðu alla í kórnum.

– — Jörð vegna þess að hún er kringlótt. – svaraði spurningin og hann þjáðist aftur. – Ég flaug, samkvæmt hugmyndinni, hingað.. ég flaug. Heyrirðu Ég flaug, en fór hvorki né hljóp … – Stasyan stóð upp og klóraði í skottið á honum. – hali, er það að vaxa?

– — Komdu, ekki hafa áhyggjur. – Fékk höfuðkúpuna og tók baráttu. Bardagamenn fylgdu honum. Stasyan hélt af stað.

– — Nei, nei, hvað ertu?! Ég mundi eftir því. Þessi lýsandi bolti, sólin, rúllaði út þar … – og benti til austurs. – Og ég flaug til skjóta hans.. Svo við verðum að hlaupa að aftan, þar sem sólin er að fela sig, á bak við ræmuna.

– — sjóndeildarhringurinn.

– — Ó já. Vitrasti rithöfundurinn. – Stasyan blakti sköllóttum væng sínum upp í himininn eins og skáld. – Voot …, Uh… Í stuttu máli, á bakinu. Þar sem það var að fela mig – ég flaug, en nú þarf ég að hlaupa, þar sem það klifrar.

– — Og hvað er þar? – spurði Casulia.

– — Þar Chelyabinsk, eða öllu heldur River Tech. Og það var einu sinni sprenging og svo mikið ljúffengt geislavirkt að allt glóir bara. Og enn er heimurinn rusl úrgangs. Það er þetta gott fyrir eilífar aldir. – — Og Stasyan bogaði bakið og afhjúpaði brjóstkassa með hjól.

– — Jæja, þannig að þeir hlupu að við stingumst um eins og chopsticks í tunnu? – stökk Casulia.

– — Bardagamenn, smíði!! – pantaði höfuðkúpuna og féll allt í röð. – Begoooo, á bak við spöruna, mars!!!

Og allt hljóp hið gagnstæða og skilur eftir sig hnýði af ryki í landinu. Og sólin lagðist yfir höfuð þeirra. Þeir hraðust svo hratt að nóttin hafði ekki lengur tíma til að koma. Og sólin byrjaði hægt og rólega að falla að baki og allt var hraðari og hraðari. Og því hraðaði hlauparinn svo mikið að þeir fóru þegar upp til móts við þá við sólsetur og fóru í austurátt. Og degi var skipt út fyrir nótt og nótt eftir dag á einni sekúndu. Á hversu hratt þeir runnu um skóga og akra, höf og höf, ekki einu sinni höfðu tíma til að blotna, eftir að hafa umkringt hnöttinn um það bil fimm eða hundrað sinnum, taldi ég ekki og styrkur þeirra byrjaði að skerast.

– — Stattu, stattu skammir þínir! – andaðist, hvæsandi öndun á bak við fimm, tíu hringi um jörðina séra Cherevich Chmor Iko. – Vertu!! – og féll til jarðar. Botva hætti og ákvað einnig að velta sér upp á hæðina. Skyndilega birtist gat úr hæðinni og Generalisiphilis klifraði út.

– — Hvað er það? – hann var reiður. “Ertu enn ekki farinn af stað?” Sníkjudýrin. Jæja fljótt að leita! Og þá., Og þá.,?! – hann í taugaveiklunarsjúkdómnum stappaði og féll án þess að finna fyrir því, hélt fast í vinstri hlið höku, hjartagerðin veiktist. Og þeir höfðu ekki hjarta, líklega… En ferðamennirnir ákváðu að komast fljótt úr augsýn frá reiði Golupyan.

Þetta var kvöld og allir vildu borða.

– — Jæja, eruð þið allir þreyttir? spurði Zeka.

– — Já!! – hinir svöruðu vandræðalaust.

– — Haltu síðan spöngnum. Ég er enn að tæma radik frá honum með botni mínum. – lagði Casulia til.

– — Af hverju, allt í lagi, ég get sjálfur legið undir þér, sérstaklega þar sem ég sef jafnvel betur eftir það. – lagði Stasyan til. Auðvitað laug hann að því að hann var grýttur eftir sog frá Kazulia, reyndar var hann veikur eftir þennan morgun… Eða eftir þeytingu?! Í stuttu máli, næsta morgun mun sýna.

En skerðirnir voru svo sveltir að þeir heyrðu ekki tilboð spörunnar og kastaði á hann. Stasyan æpti, en það var of seint. Allir voru syfjaðir blindir og vildu borða!!!…

Um morguninn stóðu ferðamenn upp snemma, sultu úr hungri, lentu hljóðlega upp að sofandi spörfugli, sem í draumi flaug ljúflega og grunaði ekki að hann hætti sjálfur hvað varðar geislun. Nánar tiltekið væri hann aldrei geislavirkur. Þar að auki truflaði hann ekki málsmeðferð þeirra, en þeim fannst greinilega gaman að fá mat með erfiðleikum og ekki fyrir neitt. Og nú var að skríða Casulia á bak við skörðin, og þar sem Stasyan var tvöfalt fleiri skerðir og yfirburði Kazulia, gat hann örkumlað honum með svefni og reflexískt varið sig, sem bætti lit við máltíð stökkbrigðanna. Eftir að hann hafði vaknað algjörlega, skildi sparinn hlutverk sitt, sem var skaðlegt fyrir hann, og þegar hann sá hvernig galups voru ofstækisfullir, lék hann einfaldlega með þeim og lét sem hann væri fórnarlamb. Jæja, þjóta þessara beina til að vinna mat.

Þeir hoppuðu í einu og mylðu Stasian til jarðar Zasratich og Chmor Iko saman, einkennilega nóg, pressuðu axlir spörvunnar og leyfðu Kazulia þar með að klifra upp og snerta botninn við geislaðan líkama hans.

– — Ahhh!! Ahhh! – Sparrow öskraði, ekki svo mikið af verkjum og vegna óþæginda. Allt stökk í einu. Og Casulia baðst afsökunar ljúft.

– — Afsakið, vinsamlegast, en efni ykkar í útvarpskjarna, það er ekki skrítið, er stöðugt að ná sér og þú munt endast okkur lengi, kannski jafnvel alla leið.

– — Nákvæmlega, en ég sjálfur get legið undir þér, án þess að þessi beinbeinaforrit sem valda mér sársauka og niðurlægingu án öryggis. – svaraði Stasyan, liggur mulinn undir pakka af skerjum um brúnirnar og í miðjunni sat Casulia.

– — Þú ert tekin og því er betra að þegja, þú ert bikar okkar og það sem við viljum, við munum gera með þér. – sagði Cherevich.

Stasyan breytti um andlit. Hann hefði aldrei snúið sér að undrun þyrsta í ofbeldi hjá Galups, en yfirlýsing Chmor Iko snerti hroka hans. En hann svindlaði, eins og hann hefði sætt sig við það sem Cherevich sagði, að hafa leynt hatri og gremju í sálu sinni. Hefnd mun dæma alla.

Sumir hlýddu pöntuninni, meðan þeir biðu eftir spýtingu í matnum, meðan aðrir gáfu það. En litli fuglinn hélt það ekki og hann hélt að allir fordæmdu hann með augunum og horfi á hann, en í raun stóð hann bara fyrst fyrir framan Kazulia. En efi hans um réttmæti þess sem hann sagði fyrir alla róaði ekki.

– — Og stara ekki svona á mig. Ég er aðal og það er það! Ef þú heldur annað sorp um mig aftur, þá svipta ég honum mat!! Er það öllum ljóst?

– — Sjáðu til þess að þú ert ekki sviptur. – slapp frá Zasratich.

– — Rólegt, rólegt. – fullvissaði Casulia Zeka. – Ég hrækti … – allir stóðu að athygli. Casulia logaði upp og skemmti sér harkalega með alla stefndu í hauskúpuna og fór af spöngnum. – Fyrir þetta skal Stasyan sjálfur segja. Hver er hann í toppnum okkar og hvaða stað hann tekur.