Тадеуш Бой-Желеньский - Słówka

godowy Złotej R u i i P o r u b s t w a; Lecz atrament dały nieba, Piórem szaleć

– cóż to szkodzi?

? M ł o d e j P o l s k i Polsce trzeba, My musimy być wciąż młodzi.

Choć z nałogu nas krytyka Atakuje z wielkim hukiem, Ten, co młodość nam wytyka, Mógłby

już być naszym wnukiem; Więc choć nam już wieczność blisko I o kuli każdy chodzi,

W weteranów przytulisku Jeszcze zostaniemy młodzi. . .

189 8. KUPLET POSŁA Z « RAJCHSRATU » WIEDEŃSKIEGO

Nuta: Przez czyśćcowe upalenia

Kiedy posła lud obiera, Życie przed nim się otwiera, Więc do Widnia się wybiera I

najsamprzód gdzie zaziera?

. . . Do Puchera. Pucher – polska to kwatera:

: Kwiat narodu tam się zbiera, Dusze zwiera, myśli ściera, Za kraj żyje i umiera

u Puchera.

Przyjacielska atmosfera: Endek tam stańczyka wspiera, Horyzonty mu otwiera, Uczy,

co to jest kariera – u Puchera.

Solidarność wszystkich zwiera ( Bridż, a czasem coś z pokera) , „ Ekscelencjo, inwit

w kiera. . . ” Serce w piersiach Polską wzbiera u Puchera. . .

Praca posła ciężka, szczera: Z rana – poseł się ubiera,

, Fagas listy mu otwiera, On tymczasem się wybiera do Puchera.

Do Rajchsratu też zaziera, Z dala kiwa na portiera, Informacje skrzętnie zbiera –

Czy już ktoś się nie zabiera do. . . Puchera.

Separatka u Sachera, Mizzi, flaszka roederera. . . Posła już nostalgia zbiera, Sennie

woła na szofera: „ Do. . . Puchera! ”

Różnych rządów mija era:

190 Gautscha, Choca, Schoenerera;

Poseł gęby nie otwiera, Choć mu swada służy szczera u Puchera.

W kraju za to laury zbiera, Łże jak heros u Homera; Rządy zwala, trony wspiera: Niech

spytają się – kelnera od Puchera.

W końcu spada gniew premiera I parlament się zawiera; Poseł łzawo nos uciera I tak

kończy się kariera u Puchera. . .

191 9. TRYUMFY „ POLSKIEGO KABARETU ”

Błysła Polsce najmłodszej Gwiazda dziś nowa; Wszędzie twórczość zakwita

„ K a b a r e t o w a ” . Gdzie się ruszysz, o rety! , Wszystko śpiewa kuplety, Ciągnie

dowcip za uszy Z żałosnej duszy.

Był sobie na Stradomiu Szynczek narożny; Chadzał tam na wódeczkę

Ludek pobożny, Dzisiaj już nowa era, Trza im conférenciera ; Chwyta w lot stróż Walenty

Wszystkie puenty.

Lał się w klubie przy bridżu Pilznerek świeży, Świadczył każdy każdemu,

Co mu należy, Dziś zabawa szeroka, Tańczy adiunkt kekłoka I po brzuchu, jak brata,

Klepie hofrata.

Każdy chce dziś do jadła Jakowejś śpiwki, Więc gospodarz sprowadził

Trzy stare dziwki; Otruł gościa kotletem, Nazwał to „ kabaretem ” – Za wstęp cztery

korony, Niech was pierony!

Opiewa dziś rytmicznie Kabaret w Jaśle, Że sznycle u poborców

Nie są na maśle; Kabaret w Sędziszowie Z estrady ci opowie, Co z młodszym sędzią

czyni Pani radczyni.

192 Przyjechały do tinglu

Gwiazdy z Berlina, Co która ma i nie ma,

Skrzętnie wypina; Zrozum, jeśli potrafisz, Czemu wieści nam afisz, Że to cuda są

nowe, K a b a r e t o w e? !

Tętni humor rodzimy Od twórczej weny, Dla dzieci i wojskowych

Daje pół ceny; Sypie attyckiej soli Do swoich kuneroli, A poczciwa publika Łyka i

łyka.

193 10. SPRAWOZDANIE PROF. DR HR. M. Y. CIELSKIEGO

Z ROZDANIA NAGRÓD BARCZEWSKIEGO W AKADEMII KRAKOWSKIEJ

Mówi: . . . Teraz byłem w Akademii Na dorocznym jury artystycznej premii. Co rok,

zwyczajem od dawna uznanym, Sadzamy całą Polskę na cenzurowanym I oceniamy wszystkie

sztuk wszelakich płody, Aby za obraz przyznać sto koron nagrody. Zwertowaliśmy wedle

wymogów nauki Całą historię wszechświatowej sztuki; Sięgnęliśmy aż do Leonarda da

Vinciego, Choć mamy własnego Leonarda, i to l e p s z e g o. Lecz cóż? Wszędzie przeszkoda

jakaś szyki miesza, Aże w końcu odkryliśmy Kręcinę Mesza: Stworzył cykl religijny,

z dwóch cyklów złożony, I ten, że tak powiem, bicykl został nagrodzony.

Wracam, proszę państwa, właśnie z posiedzenia, Gdzieśmy mieli strasznie dużo do czynienia,

Dać nagrodę taką, wszakże to nie żart! Zgadnijże tu, znawco, co tam kto jest wart?

!

Więc komisja światła, zwykłym rzeczy biegiem, Dzieła co najtęższe przejrzała szeregiem,

By zaś gust publiczny ku wyżynom wieść, W sprawozdaniu naszym damy rozpraw treść.

Prosta sprawiedliwość najprzód tego żąda, By nagrodę pierwszą dostała Gioconda ,

Lecz, niestety, zaszedł taki rzeczy skład, Że ją przed uchwałą ktoś zawistny skradł.

Drudzy znów żądali ( i też się nie mylą) , Aby do nagrody poprzeć Wenus z Milo ;

Lecz poważne głosy podniosły się w krąg: Praca bardzo cenna, ale nie ma rąk.

W dziale budownictwa wymieniło jury Katedrę kolońską poprawnej struktury;

I Notre- Dame paryską wspominano też, Mimo nieskończenia obu przednich wież.

Mamy dzieł i w Polsce zasób znamienity:

194 Tycjan, w Pacanowie przeze mnie odkryty,

Rembrandta w Mościskach portret: kanclerz Pac ( Jedna z najmniej znanych Rembrandtowych

prac) .

Portret z mego zbioru ( wkrótce go wystawię) : Hetmanowa polna – poznać po buławie;

; Chciano już nagrodzić arcydzieło to, Cóż, gdy je malował nie wiadomo kto.

Zwracano się nawet do Galerii lwowskiej, Żądał tego w pismach prezydent Rutowski,

Lecz lwowski Rafael nie miał dobrych not, Chociaż go malował słynny Van der Knoot.

Zresztą owe dzieła obowiązek święty Wymienić nam każe jeno dla zachęty,

Zapis bowiem tylko te nagradza z prac, Które przeszły wprzódy przez Szczepański Plac.

Więc Komisja światła, po nowym namyśle, S w o j s k i e wielkie dzieła rozważyła

ściśle

I dziś Polsce całej głosi wzdłuż i wszerz, Że nagrodę dostał: pan Kręcina Mesz.

195 11. NOWINKI KRAKOWSKIE

Ach, czy już pani wie, Moja pani, moja pani, Ach, czy już pani wie, Co się stało

na A – B?

? Mojej szwagrowej brat,

Moja pani, moja pani, Mojej szwagrowej brat Szedł tamtędy akurat.

Aż tu na niego gna, Moja pani, moja pani, Aż tu na niego gna Ten, co to go pani zna.

Co mówią, że to z tą, Moja pani, moja pani, Co mówią, że to z tą, Co to od akcyzy

są.

Co to ich złapał ktoś, Moja pani, moja pani, Co to ich złapał ktoś Pod Grażyną, czy

tam coś.

Więc, com to chciała rzec, Moja pani, moja pani, Więc, com to chciała rzec, Babsko

grube jak ten piec.

Z nim ten, co pani wie, Moja pani, moja pani, Z nim ten, co pani wie, Co to niby

strasznie dmie.

Strasznie mi hrabski dom, Moja pani, moja pani, Strasznie mi hrabski dom: Ojciec

miał na Wiśle prom.

Więc właśnie sługę mam, Moja pani, moja pani, Więc właśnie sługę mam, Co służyła

przedtem tam.

196 To, jak jej dali prać,

Moja pani, moja pani, To, jak jej dali prać, Wszyściuteńko było znać.

Ten czarny pędzi w przód, Moja pani, moja pani, Ten czarny pędzi w przód Tędy, co

to tylny wchód.

Tamten chciał zrobić krzyk, Moja pani, moja pani, Tamten chciał zrobić krzyk, Ale

ten tymczasem znikł.

Mojej szwagrowej brat, Moja pani, moja pani, Mojej szwagrowej brat Widział wszystko

akurat.

I poprzysięgał mi, Moja pani, moja pani, I poprzysięgał mi, Że się temu ani śni.

Ale ja dobrze wiem, Moja pani, moja pani, Ale ja dobrze wiem, Że już coś tam było

z tem.

Co on tak broni ją, Moja pani, moja pani, Co on tak broni ją, Chyba że sam miał coś

z nią?

Okropny dzisiaj świat, Moja pani, moja pani, Okropny dzisiaj świat, I o taki stary